Georg von Hertling

Georg von Hertling
Rysunek.
Funkcje
Cesarski kanclerz Niemiec
1 st listopad 1917 - 30 września 1918
( 10 miesięcy i 29 dni )
Monarcha Wilhelma II
Poprzednik Georg michaelis
Następca Max z Baden
Prezydent Prus
1 st listopad 1917 - 30 września 1918
( 10 miesięcy i 29 dni )
Monarcha Wilhelma II
Poprzednik Georg michaelis
Następca Max z Baden
Biografia
Imię urodzenia Georg Freiherr von Hertling
Data urodzenia 31 sierpnia 1843
Miejsce urodzenia Darmstadt ( Wielkie Księstwo Hesji )
Data śmierci 4 stycznia 1919 (w wieku 75 lat)
Miejsce śmierci Ruhpolding , Bawaria ( Niemcy )
Narodowość Niemcy
Partia polityczna Zentrum
Małżonka Anna von Biegeleben
Zawód profesor filozofii
Podpis Georga von Hertlinga
Georg von Hertling
Kanclerze Niemiec

Georg Graf von Hertling , do 1914 r. Georg Freiherr von Hertling , urodzony dnia31 sierpnia 1843w Darmstadt i zmarł dalej4 stycznia 1919w Ruhpolding jest niemieckim mężem stanu .

Profesorze filozofii, Hertling dopiero późno wszedł do polityki. Członek Zentrum i ważną postacią niemieckiego katolicyzmu, był z kolei zastępca, premier Prus i potem cesarskiego kanclerza od 1917 do 1918 roku . Jego działalność polityczna jako kanclerza odznacza się przede wszystkim postępem w parlamentaryzacji Cesarstwa Niemieckiego.

Biografia

Młodość i życie przed polityką

Z katolickiej rodziny Georg Friedrich von Hertling jest synem Jakoba von Hertlinga, ówczesnego radnego na dworze Hesji , i Antonie von Guaita. Magdalena Maria Caroline Francisca Brentano , zwana Meline (1788-1861), jest jego babką ze strony matki. Ten ostatni poślubił kilkakrotnie Georga Friedricha von Guaita  (de) (1772–1851), burmistrza Frankfurtu nad Menem. Wykształcenie religijne matki skłoniło go do rozważenia możliwości podjęcia kariery duchownej. Po studiach filozoficznych w Monachium , Münster i Berlinie uzyskał tytuł doktora w 1864 roku.

Po uzyskaniu agregacji w Bonn w 1867 r. Miał trudności z uzyskaniem posady ze względu na wyznanie katolickie i Kulturkampf . Ostatecznie w 1880 r. Po interwencji ministra został mianowany profesorem nadzwyczajnym. To doświadczenie skłoniło go do udziału w powstaniu Towarzystwa Görres, którego prezesem pozostał aż do śmierci w 1919 r. W 1882 r. Objął stanowisko profesora zwyczajnego w Monachium.

Hertling jest jednym z prekursorów katolickiego ruchu Studentenverbindungen . Integruje KDSt.V. Aenania w 1862 roku, a następnie K.St.V. Arminia . Jego 1863 mowy we Frankfurcie na kongresie katolickim, w którym przedstawił on koncepcję religii, nauki i przyjaźni jak zasady jakiegokolwiek katolickiego stowarzyszenia studenckiego, była bodźcem do stworzenia Würzburger Bundu z których Cartellverband później płynąć. I Kartellverband katholischer deutscher Studentenvereine .

Jego małżeństwo z Anną von Biegeleben (1845-1919), córką wpływowej rodziny urzędników, urodziło syna (Karola) i pięć córek, z których jedna umarła bardzo młodo. Jedna z ich córek Maria Gisberta wyszła za mąż za Heinricha von Weitershausena. Hertling jest wnukiem Bettiny von Arnim i Clemensa Brentano . Aktorka Gila von Weitershausen jest jego wnuczką.

Wiceprzewodniczący i wiceprezes

Oprócz działalności naukowej Hertling wkroczył do świata politycznego. Od 1875 do 1890 i 1896 do 1912 reprezentował Zentrum w Reichstagu . Następnie poświęcił się kwestiom społecznym oraz zagadnieniom finansów i polityki zagranicznej. Od 1909 do 1912 roku był liderem frakcji parlamentarnej Zentrum. Walczy o pojednanie między niemieckim katolicyzmem a protestanckim pruskim państwem narodowym. Plik9 lutego 1912na stanowisko ministra-prezydenta powołał go regent Bawarii Léopold de Wittelsbach . Powołanie przedstawiciela grupy większościowej w zgromadzeniu na szefa rządu świadczy o rozpoczęciu parlamentaryzacji Królestwa Bawarii.

W czasie I wojny światowej popierał stanowisko kanclerza Theobalda von Bethmanna Hollwega , ale po jego upadku odmówił objęcia stanowiska kanclerza . Dopiero po rezygnacji następcy Theobalda von Bethmanna Hollwega , Georga Michaelisa , objął stanowisko kanclerza i ministra-prezydenta Prus wGrudzień 1917mimo problemów zdrowotnych: „Hertling - początkowo profesor filozofii - zawsze był bezdusznym politykiem, człowiekiem, którego siła tkwiła w debacie, a nie w działaniu. Teraz był 74-latkiem, który czasami zasypiał podczas wieczornych sesji i potrzebował pomocy czytelnika przy czytaniu akt z powodu swojej ślepoty. ” . Plik3 października 1918, Georg von Hertling zostaje zastąpiony przez Maxa z Baden .

Kanclerz

Mimo że został powołany na 1 st listopada 1917 roku z wielką niechęcią, rząd Hertling jest kolejnym krokiem w kierunku parlamentaryzacji Cesarstwa Niemieckiego jako nowy kanclerz musi głosować swój program rządowy stronom większościowych w Reichstagu. Z socjolliberalnym Friedrichem von Payerem jako wicekanclerzem i narodowo-liberalnym Robertem Friedbergiem jako wiceministrem-prezydentem Prus, to dwaj doświadczeni parlamentarzyści są włączeni do gabinetów ministerialnych ze względu na ich jakość współpracy.

Hertling należy do prawego skrzydła frakcji parlamentarnej Zentrum, która w przeciwieństwie do lewicy zdecydowanie odrzuca parlamentaryzację. Dla niego to zagrożenie, które podważyłoby federalizm i wzmocniło socjaldemokratów. W czasie kadencji Hertlinga skrzydło Zentrum i Postępowej Partii Ludowej ma zasadnicze znaczenie, ponieważ uwzględniają one szczególne prawa państw niemieckich. Zentrum zyskuje w ten sposób czas na przyzwyczajenie się do reżimu „proto-parlamentarnego” i do współpracy z SPD i socjaldemokratami. W rządzie Hertlinga socjalliberalny Friedrich von Payer jest człowiekiem zaufania do własnej partii, podobnie jak socjaldemokraci, którzy następnie wycofują się, aby nie utrudniać utworzenia rządu.

Podczas jego kadencji parlamentaryzacja i demokratyzacja poczyniły znaczące postępy, czego dowodem jest projekt reformy wyborczej, który obejmuje pewne elementy systemu proporcjonalnego. Jednak SPD pozostaje niezadowolona z Hertlinga, ponieważ wpływ Naczelnego Dowództwa Armii wciąż rośnie i ponieważ reformy są powolne. To koniecWrzesień 1918że Hertling definitywnie traci zaufanie SPD, która dąży do zmiany politycznej, aby wejść do rządu. Rządy Bawarii i Badenii również uważają, że Hertling nie jest odpowiednim człowiekiem do konsekwentnej polityki pokojowej. Partia Postępu Ludowego jest tego samego zdania, ale nie chce zagrażać koalicji. „kompromisowy kandydat” , które Hertling był tracąc wszystkie swoje poparcie, mimo że od jego własnej partii. W miarę pogarszania się sytuacji militarnej strony Komisji Międzyparlamentarnej , w tym Zentrum, domagały się negocjacji w sprawie odrębnego pokoju z aliantami. Ten pokój nie może oznaczać żadnej aneksji i doprowadzić do parlamentaryzacji Imperium: zmiana konstytucji musi uzależnić rząd od zaufania Reichstagu. Hertling jest zdeterminowany, aby walczyć z tymi żądaniami. Jednak 26 września urzędnicy Sztabu Generalnego poinformowali Sekretarza Stanu ds. Zagranicznych Paula von Hintze o beznadziejności sytuacji wojskowej bez powiadomienia kanclerza Hertlinga. Hintze pracował następnie nad koncepcją „rewolucji z góry” . Kiedy on September 28 Oberste Heeresleitung zażądał także szerszą bazę dla rządu (najprawdopodobniej winę klęski na demokratycznych partii), Hertling znalazł się w krzyżowym ogniu. Koniec jego mandatu jest przypieczętowany 29 września w Spa w głównej siedzibie. Na 30 , cesarz zarządził parlamentaryzacji. On October 3 , Max von Baden powiedzie Hertling.

Koniec życia

Jego stan zdrowia pogorszył się podczas jego kadencji, Herling zmarł kilka tygodni później 4 stycznia 1919, w Ruhpolding .

Pracuje

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Freiherr i Graf wskazują, odpowiednio, jakość barona i liczyć .
  2. (de) Kurt Flasch , Philosophie hat Geschichte: Theorie der Philosophiehistorie , Klostermann, 2005, s. 343.
  3. (w) George G. Windell, The Catholics and German Unity: 1866-1871 , University of Minnesota Press, 1954, s.  36-38 .
  4. (De) Christopher Dowe, Auch Bildungsbürger: Katholische Studierende und Akademiker im Kaiserreich , Vandenhoeck & Ruprecht, 2006, s. 31.
  5. (De) Georg von Hertling, Georg Freiherr von Hertling - Recht, Staat und Gesellschaft: Übertragung der Schrift von Fraktur in Antiqua , SEVERUS Verlag, 2011, s. 9.
  6. (od) Georg von Hertling, op. cit. , s.  8 .
  7. (de) Stefan Rebenich, Theodor Mommsen und Adolf Harnack: Wissenschaft und Politik im 19. Jahrhunderts ausgehenden z Berlina , Walter de Gruyter, 1997, s.  416 .
  8. (de) "Hertling - von Hause aus Philosophieprofessor - war schon immer ein etwas blutleerer Politiker gewesen, ein Mann, dessen Stärke im Verhandeln, nicht im Handeln lag. Jetzt war er ein Greis von 74 Jahren, der bei Abendsitzungen manchmal einschlief und wegen einsetzender Blindheit beim Aktenlesen die Unterstützung eines Vorlesers benötigte. " Cyt: Klaus Epsteina" Der Interfraktionelle Ausschuss und das Problem der Parlamentarisierung 1917-1918 " historyczne Zeitschrift (Hz). Tom 191, 1960, s.  562-584 , tutaj s.  582 .
  9. (de) Gerd Krumeich, Enzyklopädie Erster Weltkrieg , UTB, 2008, s.  553 .
  10. (De) Manfred Rauh, Die Parlamentarisierung des Deutschen Reiches , Droste Verlag, Düsseldorf 1977, s. 383/384.
  11. (de) Manfred Rauh, op. cit. , s.  386 .
  12. (de) Manfred Rauh, op. cit. , s.  401 i 405.
  13. (de) Manfred Rauh, op. cit. , s.  423 .
  14. (de) Manfred Rauh, op. cit. , s. 425/426.
  15. (de) Sönke Neitzel, Weltkrieg und Revolution. 1914-1918 / 19 . be.bra-Verlag, Berlin, 2008, s.  150 i następne.
  16. (de) Manfred Rauh, op. cit. , s.  430-432 .
  17. (od) Georg von Hertling, op. cit. , s.  10 .