Genevieve de Galard

Genevieve de Galard Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 13 kwietnia 1925
Paryż
Przezwisko Anioł Dien Bien Phu
Narodowość Francuski
Działalność Pielęgniarka wojskowa
Rodzina Rodzina Galardów
Wspólny Jean de Heaulme ( d )
Inne informacje
Konflikt Wojna w Indochinach
Nagrody

Geneviève de Galard Terraube , ur13 kwietnia 1925w Paryżu jest francuska pielęgniarka wojskowa , kurier lotniczy , która podczas wojny w Indochinach była nazywana "aniołem Dien Bien Phu  ".

Biografia

Wczesne Geneviève de Galard odbywa się w Paryżu w 17 th  arrondissement z rodzicami i starszą siostrą, Marie-Suzanne. Kiedy jej ojciec zmarł w 1934 roku, Geneviève de Galard miała dziewięć lat.

Okoliczności II wojny światowej zmusiły rodzinę do wyjazdu z Paryża do Tuluzy zimą 1939 roku, matki Geneviève de Galard obawiającej się o swoje córki bombardowania stolicy. Wrócili do Paryża latem 1943 roku. Geneviève de Galard brała lekcje angielskiego na Sorbonie i rozpoczęła działalność stowarzyszeniową z niepełnosprawnymi w szpitalu.

W 1950 roku uzyskała Państwowy Dyplom Pielęgniarstwa , następnie w 1952 zdała zawody kurierskie w lotnictwie .

1953 - 1954

Na jej prośbę została przydzielona do Indochin od maja 1953 , w samym sercu wojny między siłami francuskimi a siłami Việt Minh .

Stacjonuje w Hanoi , prowadzi ewakuację medyczną samolotem z lotniska Pleiku . Od stycznia 1954 uczestniczyła w ewakuacji bitwy pod Diên Biên Phu . Jego pierwszymi transportowanymi ofiarami byli głównie żołnierze cierpiący na choroby. Ale od połowy marca większość z nich to ranni wojenni. Czasami samoloty medyczne Czerwonego Krzyża muszą lądować w samym środku ostrzału artyleryjskiego Viet Minh.

ten 28 marca 1954Dowódca Blanchet, który jest dowódcą grupy transportowej Beam, jej załoga i Geneviève Galard przybywają o 5  h  45 powyżej Dien Bien Phu. Dowódca próbuje wylądować na krótkiej ścieżce umocnionego obozu. Lądowanie było zbyt długie i lewy silnik samolotu został poważnie uszkodzony. Ponieważ naprawy nie mogły być przeprowadzone na miejscu ze względu na warunki (nieodpowiedni teren), samolot został porzucony, a o świcie artyleria Viet Minh zniszczyła go i pas startowy, czyniąc je nienaprawialnymi.

Geneviève de Galard zgłosiła się na ochotnika do służby jako pielęgniarka w szpitalu polowym na polecenie dr Paula Grauwina . Chociaż męski personel medyczny jest początkowo wrogo nastawiony – legenda, która czyni ją jedyną kobietą w obozie, zapomina o BMC około dwudziestu prostytutek, głównie wietnamskich, ale także tajskich i algierskich, które również pomagały w szpitalu – w końcu dokonują dla niej adaptacji zakwaterowania. . Układają mu także pozory munduru z zakamuflowanych kombinezonów, spodni, butów do koszykówki i t-shirtu. Geneviève de Galard daje z siebie wszystko w szyderczych warunkach sanitarnych, pocieszając umierających i starając się zachować morale w obliczu rosnących strat ludzkich. Później wielu mężczyzn pochwali ją za jej wysiłki.

ten 29 kwietnia 1954Geneviève de Galard zostaje rycerzem Legii Honorowej i odznaczona Krzyżem Guerre Zagranicznych Teatrów Operacyjnych przez dowódcę umocnionego obozu Dien Bien Phu, generała de Castries .

„Budził podziw wszystkich swoją cichą odwagą i uśmiechem poświęcenia. Dzięki niezrównanym kompetencjom zawodowym i niesłabnącym morale była cenną pomocą dla chirurgów i pomogła uratować życie wielu ludziom. Pozostanie dla bojowników Dien Bien Phu, najczystszego wcielenia heroicznych cnót francuskiej pielęgniarki. "

Następnego dnia, podczas obchodów Bitwy camaron , święto Legii Cudzoziemskiej , Geneviève de Galard nazwie Legionnaire z 1 re  honorowym klasie obok ppłk Bigeard , dowódca 6 th PCB .

Wojska francuskie z Dien Bien Phu przestają walczyć dalej 7 maja 1954na rozkaz dowództwa wojskowego Hanoi. Việt Minh upoważnia jednak Geneviève de Galard i personel medyczny do dalszej opieki nad rannymi. Geneviève zawsze odmawia jakiejkolwiek współpracy, kiedy jakiś Việt Minh zaczyna używać narkotyków na własny użytek, chowa je na noszach.

ten 24 maja 1954, Geneviève de Galard zostaje ewakuowana do Hanoi, częściowo wbrew swojej woli.

Po powrocie do Francji powitał ją duży tłum na lotnisku Orly, dzięki czemu trafiła na pierwszą stronę Paris Match („Francja wita bohaterkę Dien Bien Phu”, trzykrotnie pojawia się na pierwszej stronie tego magazynu). Została później zaproszona do Stanów Zjednoczonych przez Kongres i amerykańskiego prezydenta, który wręczył jej29 lipca 1954 rMedal of Freedom ( Medal of Freedom ) podczas ceremonii w Ogrodzie Różanym Białego Domu w Waszyngtonie . To właśnie w Stanach Zjednoczonych po raz pierwszy została nazwana „aniołem Dien Bien Phu”.

Wróciła na jakiś czas do pracy jako przenośnik, po czym podążyła za swoim mężem, oficerem wojskowym, w jego różnych zadaniach.

Życie prywatne

Geneviève de Galard mieszka w 2011 roku w Paryżu ze swoim mężem, pułkownikiem Jean de Heaulme, którego poślubiła 14 czerwca 1956w kościele Saint-Louis des Invalides w Paryżu. Są rodzicami trojga dzieci: François, Véronique i Christophe'a.

Opublikowane prace

Dekoracje

Uwagi i referencje

  1. Marie-Amélie Lombard-Latune, „ Geneviève de Galard: ” Tak bardzo bym chciała,  żeby Diên Biên Phu skończył inaczej ”  ”, Le Figaro ,14 marca 2014 r., s.  16.
  2. Geneviève de Galard i Béatrice Bazil , Kobieta w Dien Bien Phu , Paryż, Les Arènes ,2003, 292  s. ( ISBN  2-912485-54-1 ).
  3. Jean-Marc Binot, Le Repos des guerriers – domy wojskowe na wsi podczas wojny indochińskiej , Fayard,2014, 307  s. ( ISBN  978-2-213-64422-6 ) , s.  221.
  4. (w) Projekt Prezydencji Amerykańskiej , witryna prezydencka.ucsb.edu.
  5. „Jean de Heaulme jest oficerem spadochroniarzem GCMA , którego poznała w Indochinach24 maja 1954(dzień uwolnienia) ”, źródło: Kobieta w Dien Bien Phu , s.  255-256.
  6. Geneviève de Galard, Kobieta w Diên Biên Phu , Paryż, Editions J'ai Lu ,2004, 220  pkt. ( ISBN  978-2-290-34246-6 , prezentacja online ).
  7. (w) Genevieve Galard Anioł z Dien Bien Phu: Samotna kobieta we francuskiej decydującej bitwie o Wietnam , Annapolis, Institute Press,2013, 208  pkt. ( ISBN  978-1-61251-386-7 , czytaj online ).
  8. Dekret z 11 lipca 2014 r. podnoszący stopnie Wielkiego Krzyża i Wielkiego Oficera .
  9. Dekret z dnia 16 maja 2008 r. podnoszący stopnie Wielkiego Krzyża i Wielkiego Oficera .

Zobacz również

Powiązany artykuł

Bibliografia

Widowisko telewizyjne

Linki zewnętrzne