Radykalna lewica | |
Sypialnia | Izba Reprezentantów |
---|---|
Ustawodawstwo (e) | VIII e , IX e , X e , XI e , XII e XIII e XIV e i XV e ( III RP ) |
Fundacja | 1881 |
Podział | Związek Republikański |
Zanik | 1936 |
Połączono w |
Lewica radykalno-socjalistyczna (1914) Niezależna Lewica Demokratyczna i Radykalna (1936) |
Partie członkowskie |
Niezależni Radykałowie Radykalna Partia Socjalistyczna |
Pozycjonowanie |
Daleko w lewo, potem w lewo (1881-1914) Centrum |
Ideologia | Radykalizm |
Radykalnej lewicy jest byłym francuska grupa parlamentarna.
Siedząc na skrajnej lewicy na początku III RP , ewoluowała w okresie Belle Époque, aż w 1914 r. Partia Radykalno-Socjalistyczna , utworzona w 1901 r., poprosiła swoich członków o przyłączenie się do grupy Radykalnej Lewicy.-socjalistycznej . Na radykalnej lewicy pozostają tylko ci posłowie, którzy odmówili posłuszeństwa temu nakazowi, stając się wówczas centrystowskim, głosując raz na prawicę, raz na lewicę.
Grupa Radykalnej Lewicy w Izbie Poselskiej powstała w latachgrudzień 1881z inicjatywy Chéneau , zastępcy Cher .
Nową grupę tworzą parlamentarzyści wywodzący się z szeregów Związku Republikańskiego ( oportuniści gambettyści ) iw mniejszym stopniu ze skrajnej lewicy ( nieprzejednani radykałowie ). Odgrywa więc kluczową rolę między tymi dwiema grupami. Są to radykałowie, którzy chcą iść dalej z reformami, tacy jak członkowie skrajnej lewicy, ale popierają rządzących republikanów.
W czasie III kadencji (1881-1885) liczył około pięćdziesięciu członków, w tym:
W III RP radykalna lewica zrzesza deputowanych z niezależnego ruchu radykalnego . Pierwotnie parlamentarzyści wybrani pod szyldem Partii Radykalno-Socjalistycznej wybierali ugrupowanie parlamentarne, w którym mieli zasiadać: albo lewicę radykalną, albo lewicę radykalno-socjalistyczną . W 1914 r. partia radykalno-socjalistyczna zdecydowała, że każdy poseł wybrany przy jej poparciu musi wstąpić do drugiego z tych ugrupowań. W Lewicy Radykalnej znajdujemy zatem posłów, którzy z różnych powodów nie chcieli wstąpić do Partii Radykalno-Socjalistycznej, lub innych, którzy opuścili ją w imię odmowy sojuszy z socjalistami, nie przystępując jednak formalnie do Sojuszu Demokratycznego ( wielką liberalną i świecką partię centroprawicy) lub jeden z wielu jej parlamentarnych awatarów.
Opisana przez André Siegfrieda jako składająca się z społecznie konserwatywnych posłów, którzy nie chcą zerwać z lewicą i dlatego głosują na prawicę w kwestiach interesu, na lewicę w kwestiach politycznych , na lewicę radykalną ze względu na swoje centrowe stanowisko, jest często arbitrem różnych większości.
W 1936 roku Pierre-Étienne Flandin próbował kotwicy niezależnych rodniki Przez długi czas w następstwie Demokratycznego zastępując starą grupę parlamentarną lewej republikanów z Sojuszu Lewicy republikanów i od niezależnych radykałów . Ta próba się nie udaje: grupa Radykalnej Lewicy staje się grupą niezależnej, demokratycznej i radykalnej Lewicy , wchłaniając w ten sposób większość grupy Lewicowych Niezależnych . Grupa znika wraz z III e Rzeczpospolitą; ruch, który reprezentuje, zostanie później odnaleziony w Niezależnej Partii Radykalnej i Zjeździe Lewicowych Republikanów .