Stacja Caen-Saint-Martin
| Caen-Saint-Martin | ||||
_2006.jpg) Stary budynek pasażerski w 2006 r. | ||||
| Lokalizacja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | |||
| Gmina | Caen | |||
| Adres | Place du Canada 14000 Caen |
|||
| Współrzędne geograficzne | 49°11′09″ północ, 0°22′20″ zachód | |||
| Zarządzanie i działanie | ||||
| Właściciel | Departament Calvados | |||
| Operator | zamknięte i nieużywane | |||
| Charakterystyka | ||||
| Linie) | Caen - Courseulles | |||
| Historyczny | ||||
| Uruchomienie |
1875 (molo) Obecny budynek pasażerski 1884 |
|||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Stacja Caen-Saint-Martin to dawna stacja kolejowa francuski z Caen , koniec starej linii z Caen do morza . Budynek pasażerski jest dziś jedynym widocznym elementem historii kolejowej tego miejsca.
Historia
XIX th century
Pierwotnie stacja miała być dzielona przez dwie linie: z Caen do Courseulles i z Caen do Aunay ; powołana zostaje komisja do inicjowania rozmów między dwoma działającymi spółkami. Został zbudowany 300 metrów od Place Saint-Martin na „Polach Świętego Michała” od 1873 roku . We wstępnym projekcie znajdowała się zaledwie kilka metrów od placu, podwyższona o 7 metrów, co utrudniałoby dostęp. Pomiędzy obiektem a Placem Saint-Martin zbudowana jest aleja o szerokości 15 metrów. Firma odpowiada za budowę alei i Placu Świętego Marcina. Prace zakończono w maju 1875 roku .
Kiedy linia z Caen do Luc została otwarta w czerwcu 1875 r. , czoło linii w Caen składało się z tymczasowego lądowiska. Pozwala ona stosunki z wiejskich gminach na północy równiny Caen do douvres-la-délivrande i nadmorskiego kurortu w Luc-sur-Mer , a następnie, od 1876 roku , w innych ośrodkach na zachodzie Côte de Nacre ( świętego -Aubin-sur-Mer , Langrune-sur-Mer , Bernières-sur-Mer i Courseulles-sur-Mer ).
Po pełnym otwarciu linii stacja przechodziła liczne przekształcenia. Powstają nabrzeża towarowe i hale kryte. Stacja posiada skrzyżowanie trzech ścieżek, co sprawia, że możliwe, aby zainstalować nowy utwór z gramofonu , znany jako zachodnim torze, ponieważ główne pociągi linii musiał zaparkować na stacji Caen. Zachód po otwarciu połączenia pomiędzy w 1877 r. dwie stacje. Zbudowano wiatę samochodową, a zaplecze zajezdni uzupełniono o kilka oficyn. Na koniec za igłami głowic umieszczony jest dźwig hydrauliczny połączony ze zbiornikiem osadowym. Długość nabrzeża jednoosobowego została prawie podwojona, osiągając 9 m długości nabrzeża. Ale w tym czasie budynek pasażerski był tylko budowlą tymczasową. Budynek pasażerski, który istnieje do dziś, został ukończony w 1884 roku .
Stacja była obsługiwana od 1886 przez Compagnie de chemin de fer de Caen à la mer .
XX th century
15 maja 1933 r.eksploatację linii przejmuje Zarząd Kolei Państwowych , głównie do obsługi letniej. Warsztat i magazyn na stacji Saint-Martin są wtedy zamknięte; utrzymanie lokomotyw i taboru kolejowego zostaje przeniesione do zajezdni w Caen-Etat. Aby umożliwić odwracanie jednokierunkowych mikrolinii, stół obrotowy jest następnie wysuwany.
Aby wyeliminować napór na dworzec Caen-Saint-Martin pociągów łączących Paryż z wybrzeżem przez stację Caen, na początku lipca 1938 r. utworzono stały peron z kasą biletową tuż za skrzyżowaniem linii głównej z połączeniem, przy ul. szczyt Avenue de Creully. Ruch na stacji Caen-Saint-Martin jest w ten sposób zmniejszony.
Linia zostanie usunięta w dniu 8 grudnia 1950a stacja Caen-Saint-Martin jest wtedy zamknięta. W latach 60. na miejscu torów wybudowano budynki. Stary budynek pasażerski jest obecnie zajmowany przez Circonscription d' action sociale de Caen-Nord.
-
Budowanie samotnie, na początku XX -go wieku.
-
Doki na początku XX -go wieku.
Korespondencja
29 listopada 1901 r . zainaugurowana została sieć Compagnie des Tramways Électrique de Caen (system metryczny i jednotorowy). Stacja Saint-Martin to końcowa linia 1 w kierunku Gare de l'Ouest do końca ruchu tramwajowego na23 stycznia 1937.
Stara stacja obsługiwana jest obecnie przez linie 1, 9 i 10 sieci Twisto (przystanek Place du Canada).
Plan trasy
| Plan torów w 1889 r. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uwagi i referencje
Uwagi
- Linia z Caen do Aunay została ostatecznie otwarta w 1886 r., a jej stacja końcowa powstała na stacji Caen
- Stacja została zmieniona Station Stan Caen, po przejęciu Zachodu przez spółkę stanu 1 st stycznia 1909
Bibliografia
- " Rozkaz z 2 maja 1873 ", Journal de Caen ,7 maja 1873 r.
- „ Mała Kronika ”, Człowiek Norman ,5 września 1873 r
- „ Kolej z Caen do Courseulles ”, The Norman bonhomme ,29 maja 1875 r
- Departament Calvados – Rada Generalna – Sprawozdania Prefekta – Sesje z sierpnia 1876 , Caen, Pagny, 1876, s. 234-235
- Denis Fournier Le Ray, „normalny sposób w Normandii” w Voie Libre , październik 1999, n ° 9, pp. 28-31 ( ISSN 1277-3646 )
- Philippe Lenglart, Nowy wiek w Caen, 1870-1914 , Condé-sur-Noireau, Éditions Charles Corlet, 1989, s. 19
- Departament Calvados – Rada Generalna – Obrady – I sesja 1934 , Caen, A. Olivier, 1934, s. 10-11
- Zachód Błyskawica , edycja Caen, 2 lipca 1938, n o 15209, str. 4 [ czytaj online ]
- Trend zachodni , 25 marca 2010