Furdustrandir to wybrzeże Winlandii położone w Ameryce Północnej według sagi Erika Czerwonego . To położenie geograficzne można by powiązać z północnym wybrzeżem Zatoki św. Wawrzyńca położonym w Quebecu, zgodnie z opisami północnych sag, które wskazują na wybrzeże piaszczystych plaż.
Saga o Eriku Czerwonym cytuje Furdustrandira podczas ekspedycji badawczej Thorfinna Karlsefniego . Wyprawa wyruszyłaby z bazy Leifsbudir położonej na fiordzie Straumfjörðr ( L'Anse aux Meadows lub Pointe Rosée ) na wyspie Nowa Fundlandia . Thorfinn Karlsefni wyjechał z 3 longships, na których było 160 osób. Wśród nich byli Freydis Eiriksdottir i Thorvald Eriksson , odpowiednio przyrodnia siostra i brat Leifa Erikssona i syna Erika Rudego .
„ Po okrążeniu przylądka popłynął na prawą burtę i podążał długimi piaszczystymi plażami, które Wikingowie nazwali„ Furdustrandir ” (wspaniałe plaże) ”. To piaszczyste wybrzeże było poprzecinane zatokami i rzekami. Wikingowie odkryli kil o wraku na tym wybrzeżu (kajak lub Drakkar?) I nazwał to miejsce Kjalar-gdzie indziej niesklasyfikowane , kuter w staronordyckim .
Od Furdustrandir Thorvald Eriksson chciał kontynuować eksplorację dalej na zachód iw głąb lądu, podczas gdy Thorfinn Karlsefni wolał kontynuować podróż wzdłuż wybrzeża na południe, stwierdzając, że w tym regionie ziemia była bardziej obfita i piękna. Dwaj kapitanowie statków Wikingów doszli do wniosku, że konieczne jest odkrycie w tych dwóch kierunkach. Thorvald Eriksson wyruszył ze swoim longship i dziewięcioma członkami załogi na zachód, a Thorfinn Karlsefni kontynuował podróż łodzią na południe wzdłuż południowego wybrzeża Stanów Zjednoczonych z ochotnikami z głównej wyprawy. Niektórzy członkowie ekspedycji przebywają w tylnej bazie L'Anse aux Meadows ze statkiem.