Frottole lub frottola w języku włoskim (od średniowiecznego łacińskiego „ frocta ”, klaster różnych elementów), to poetycko-muzyczna forma kwitnące we Włoszech na początku renesansu . To był dominującym stylu popularnych piosenek włoskich w ogóle w XV TH i początku XVI -tego wieku. Był to najważniejszy styl przed pojawieniem się madrygału . Najwięcej frottoli powstało między 1470 a 1530 rokiem .
Frottole to termin ogólny i można wyróżnić wiele odmian, co jest nieuniknione w przypadku stylu muzycznego, który jest modny od prawie wieku. Ogólnie rzecz biorąc, frottole to kompozycja na trzy lub cztery głosy (a nawet więcej na koniec okresu), w której głos najwyższy niesie melodię; Głosy mogą być czasami towarzyszy małżonka instrumentów. Wiersz generalnie podąża za ABBA schemat rymów i CDCDDA lub CDCDDEEA typ pokoju , choć wiele odmian może istnieć. Formy poetyckie pochodzą z formularza Ballata XIV th century , natomiast formy muzyczne mają uproszczenie w porównaniu z końcem XIV th wieku .
Różnorodność, melancholia, z frottole pojawił się w XVI E wieku , w strombotto .
Muzycznie frottole unika złożoności kontrapunktu , preferując prostotę muzyki homofonicznej , z czystymi i powtarzalnymi rytmami oraz linearną melodią. Styl jest więc bardzo deklamacyjny i można przypuszczać, że frottole były używane w komediach i tragediach, nawet jeśli nie zostały skomponowane specjalnie do tego celu.
Ta forma muzyczna była jednym z prekursorów madrygału . Pozostaje jednak zasadniczo stylem monodycznym .
Najbardziej znanymi kompozytorami frottoles byli muzycy Isabelle d'Este , Bartolomeo Tromboncino i Marchetto Cara , choć niektóre świeckie dzieła Josquina des Prés (jak Scaramella czy El Grillo ) są stylistycznie frottolesami, chociaż ich nie posiadają. .
Wszyscy główni kompozytorzy frottoles to Włosi:
Z wyjątkiem Tromboncino i Cara, niewiele wiadomo o tych kompozytorach, poza ich nazwiskiem, które otrzymaliśmy dzięki weneckiemu wydawcy Ottaviano Petrucci .