Od kołyski
Od kołyski
| Wyjście | 13 września 1994 |
|---|---|
| Zakwaterowany |
1994 |
| Trwanie | 60:10 |
| Uprzejmy | Blues |
| Producent |
Eric Clapton Russ Titelman |
| Etykieta | Reprise Records |
| Krytyczny |
Albumy Erica Claptona
From the Cradle tobluesowyalbumErica Claptona wydany w 1994 roku. Zdobył nagrodęGrammy dla najlepszego tradycyjnego albumu bluesowego.
From the Cradle to album, na który wielu fanów Erica Claptona czekało od 1966 roku. Clapton składa hołd większości swoich bohaterów, a szerzej chicagowskiemu bluesowi lat 50. Płyta najbliższa jego dyskografii była wówczas niewątpliwie tym nagranym. z Johnem Mayallem mniej purystycznym, z aranżacjami i interpretacją pozostającą bardzo angielską. Paradoksalnie, album, choć mało komercyjny i trudny do osiągnięcia, stał się numerem 1 i podwójnym złotem we Francji.
Muzycy
- Eric Clapton (gitara, wokal)
- Andy Fairweather-Low (gitara)
- Chris Stainton (instrumenty klawiszowe)
- Dave Bronze (bas)
- Jim Keltner (perkusja)
- Jerry Portnoy (harmonijka ustna)
- Roddy Lorimer (trąbka)
- Simon Clarke (saksofon)
- Tim Sanders (Saksofon)
Tytuły
- Blues Before Sunrise ( Leroy Carr ) - 2:58
- Trzeci stopień (Eddie Boyd / Willie Dixon ) - 5:07
- Reconsider Baby ( Lowell Fulson ) - 3:20
- Hoochie Coochie Man (Muddy Waters) - 3:16
- Pięć długich lat (Eddie Boyd) - 4:47
- I'm Tore Down (Sonny Thompson) - 3:02
- How Long Blues (Leroy Carr) - 3:09
- Goin 'Away Baby (Lane) - 4:00
- Blues Leave Me Alone (Lane) - 3:36
- Modlitwa grzesznika (Lowell Fulson / Glenn) - 3:20
- Motherless Child (tradycyjny) - 2:57
- To Hurts Me Too ( Elmore James ) - 3:17
- Someday after a While ( Freddie King / Sonny Thompson) - 4:27
- Standin 'Round Crying ( McKinley Morganfield ) - 3:39
- Driftin ' ( Charles Brown / Johnny Moore / Eddie Williams) ( Johnny Moore's Three Blazers ) - 3:10
- Groaning The Blues (Willie Dixon) - 6:05
Album
Jeśli Clapton miał środki, mówiąc gitarzystycznie, aby nagrać taki album od lat 60., to teraz jest do tego zdolny również wokalnie. To jest uderzające, gdy słucha się From The Cradle : jakość interpretacji wokalnej Claptona. Jego technika znacznie się poprawiła na przestrzeni lat, a jego vibrato jest teraz całkiem przekonujące. Bardziej zdumiewająca jest mimika wokalna, którą pokazuje Clapton: śpiewa jak Elmore James w Blues Before Sunrise i It Hurts Me Too . Gra również w slajdach w tym samym stylu co on.
To główna krytyka krytyków pod adresem tego albumu: gdzie jest zainteresowanie podjęciem niektórych klasyków bluesa niemal identycznie? Ponieważ to, co jest prawdą w przypadku Elmore Jamesa, dotyczy również Muddy Waters ( Hoochie Coochie Man and Standin 'Round Cryin' ), Raya Charlesa (udana okładka Sinner's Prayer ), Freddiego Kinga , jego idola na całe życie ( I'm Tore Down and Someday After A Chociaż ).
Zainteresowanie albumu polega tak naprawdę głównie na intensywności i jakości interpretacji. Jego wersja It Hurts Me Too , wielokrotnie powtarzanego klasyka, zachwyca prawdą i emocjami. Clapton wraca do złotego wieku bluesa i pozbywa się bardziej aseptycznych produkcji, które już od lat tworzyły jego repertuar; gra tę muzykę z miłością i pasją o lata świetlne od tego, jaki można by sobie wtedy wyobrazić.
Drugie tour de force polega na różnorodności stosowanych stylów bluesa.
Warto też zwrócić uwagę na znakomitą pracę muzyków. Jim Keltner osiąga wyczyn różnorodności i kreatywności, przy jednoczesnym poszanowaniu ducha albumu. Harmonijka Jerry'ego Portnoya jest ciężka i tłusta. Potężne linie basowe Dave'a Bronze'a i gitara rytmiczna Andy Fairweather-Low służą muzyce, nigdy się nie ruszając. Jeśli chodzi o Chrisa Staintona, jest on niezwykły we wszystkich swoich interwencjach.
Jako gitarzysta Clapton pokazuje, że jest prawdziwą encyklopedią bluesa. Dumny spadkobierca Elmore'a Jamesa na slajdzie (jego dwie okładki), nie gardzi graniem na gitarze akustycznej ( Driftin 'Blues , w kontynuacji Unplugged ), ani nie pozwala przemówić swemu jedynemu dotykowi ( Third Degree ). Czasami purysta ( Reconsider Baby , I'm Tore Down ), pozwala także eksplodować swojej prawdziwej naturze, jako duchowy syn Freddiego Kinga, wykonując solówki o wielkiej hojności ( Five Long Years , Someday After A While i Groanin 'The Blues ) .
Bibliografia
- (w) „From the Cradle” na Allmusic.com
- „From the Cradle” w Music Story