Friedrich Wilhelm Carové

Friedrich Wilhelm Carové Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 20 czerwca 1789
Koblencja
Śmierć 18 marca 1852 r.(w wieku 62 lat)
Heidelberg
Narodowość Niemiecki
Trening Uniwersytet w Heidelbergu
Zajęcia Prawnik , filozof , prawnik
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Wrocławski

Friedrich Wilhelm Carové (ur20 czerwca 1789w Koblencji , zmarł dnia18 marca 1852 r.w Heidelbergu ) jest niemieckim prawnikiem i filozofem.

Biografia

Jako syn wiernego doradcy elektoratu Trewiru Carové uczęszcza do gimnazjum, gdzie naucza Joseph Görres . Ukończył studia w Koblencji na wydziale prawa utworzonym przez Francuzów. W 1809 uzyskał doktorat z prawa i został przyjęty jako adwokat przy sądzie apelacyjnym w Trewirze. W celu podjęcia prywatnych studiów w latach 1811-1816 zajmował stanowiska administracyjne w Zütphen, Leer, Aix-la-Chapelle, Gernsheim i Andernach. Pasjonat sztuki i literatury starożytności w Niemczech, opublikował wraz z Everhardem von Groote a Taschenbuch für Freunde altdeutscher Zeit und Kunst auf das Jahr 1816 . Jego wielki esej o średniowiecznej sztuce niemieckiej został pochwalony przez Josepha Goerresa w Rheinische Merkur .

Carové przesłał braciom Grimm w grudniu 1816 roku zbiór tradycji ludowych nad Renem i Mozelą, niepublikowany do 1997 roku. Niektóre z tych archiwów dotyczą Andernach , w szczególności najstarszej tradycji legendy o młodym piekarze . Opowiada historię udaremnionego ataku na Andernach podczas wojny trzydziestoletniej. Napastnikami są wojska szwedzkie, które pod dowództwem generała Baudissina atakują w 1632 Andernach, zdobywają, a czasem palą. W 1633 r. wycofali się z powodu zaciekłego oporu. Ta „piwowarska wersja” legendy o ratowaniu Andernachera, w przeciwieństwie do legendy młodego piekarza, która powstała później, odnosi się jedynie do rzeczywistego wydarzenia, które mogło być teoretycznie lub w inny sposób nieaktualne, pomijając fakt, że kamienne figury Bramy Renu były ani piekarze, ani piwowarzy piwa. Nie znamy źródeł Canové.

W 1816 Carové podjął studia filozoficzne w Heidelbergu i poznał Georga Wilhelma Friedricha Hegla .

Carové jest obecny na święcie Wartburgu w 1817 roku. Zaproszenie skierowane jest do studentów niemieckich bractw wszystkich protestanckich uniwersytetów w Niemczech, ale nie do katolików, których jest. Wygłasza przemówienie jako lider bractwa na protestanckim uniwersytecie.

W 1818 r. Wydział Filozoficzny nadał mu doktorat. W semestrze zimowym 1818 poszedł za Heglem na uniwersytet w Berlinie  ; ale nie może zapewnić mu pożądanej pozycji. Autoryzacja, rozpatrywana we Wrocławiu, nie powiodła się w 1820 r. z powodów politycznych, gdyż jego pisma wzbudziły w nim podejrzenie dla rządu pruskiego. Nie mógł zostać wykładowcą w Heidelbergu w 1821 roku. Nie chciał wracać do zwyczajów pruskich, gdzie otrzymał jedynie urlop. Następnie mieszka na przemian we Frankfurcie nad Menem i Heidelbergu jako niezależny badacz i publicysta. Z powodów materialnych musiał zrezygnować z podwójnej rezydencji i przeniósł się do Heidelbergu w 1846 roku.

W latach 40. brał udział w ukonstytuowaniu się międzynarodowego ruchu pacyfistycznego . W 1848 wezwał do zniesienia niewolnictwa. Bierze udział w negocjacjach przedparlamentarnych .

Grafika

Pisma filozoficzne i polityczne Carové skupiają się na dostosowaniu Państwa i Kościoła do ideału człowieczeństwa. Jedną z jego publikacji jest konfrontacja z roszczeniami do władzy Kościoła katolickiego, do którego należy.

Carové może być postrzegany jako pośrednik między Francją a Niemcami, ponieważ wiele jego pism dotyczy rozwoju intelektualnego w sąsiednim kraju (na przykład w jego pracy o Saint-Simonizmie z 1831 r., Der Saint-Simonismus und die neuere französische Philosophie [Saint-Simonism i nowa filozofia francuska], Lipsk, Hinrichs.

Bibliografia

Uwagi i referencje

Zobacz również

Linki zewnętrzne