Fregilupus varius
Fregilupus varius Szpak BourbonKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Aves |
Zamówienie | PASSERIFORMES |
Rodzina | Sturnidae |
EX : Wył
Bourbon Starling ( Fregilupus varius ) jest obecnie wymarły gatunek z wróblowych, że był raz endemiczny na wyspie Reunion . Muzeum Reunion Natural History nazywa to również Huppe de Bourbon .
Morfologia tego gatunku jest dobrze znana z opisów przyrodników oraz z zachowanych okazów. Huppe de Bourbon mierzył od 30 do 40 cm długości i rozpiętość skrzydeł około 30 cm. Te pomiary czynią ją największym z trzech endemicznych gatunków szpaków z Mascarenes . Jego grzbiet, skrzydła i ogon są popielate. Dziób i nogi są cytrynowożółte, z brązowożółtymi pazurami. Ptak ten charakteryzuje się białym grzebieniem na szczycie czaszki.
Wydaje się, że w Huppe de Bourbon był wyraźny dymorfizm płciowy. Trzy zachowane okazy zostały z pewnością zidentyfikowane jako samce. Samiec charakteryzuje się większym rozmiarem, dłuższym dziobem, a zwłaszcza bardziej wydatnym grzebieniem. W 1911 roku mieszkaniec Reunion, Eugène Jacob de Cordemoy, przypomniał swoje obserwacje ptaka około 50 lat temu, sugerując, że tylko samce miały biały grzebień, ale wydaje się to błędne. Przypuszczalnie zachowana samica w Paryżu wydaje się mieć mniejszy grzebień i mniejszy, mniej zakrzywiony dziób. Wydaje się, że młode osobniki miały mniejszy, brązowy pręg zamiast popielatoszarego u dorosłych.
Niewiele wiadomo o zachowaniu tego ptaka, według relacji François Levaillanta z 1807 r. , Był on bardzo bogaty w Bourbon, żyjąc w grupach na mokradłach i bagnach.
Jak większość szpaków, Dudek był wszystkożerny, żywił się owocami, nasionami i owadami. Jego długi, cienki język mógł szybko się poruszać, przydatny do odżywiania się owocami, nektarem, pyłkami i bezkręgowcami. Jego elementy miednicy były mocne, a stopy i pazury duże, co wskazywało, że kopał ziemię. Jego czaszka jest porównywalna z czaszką innych dudków i podobnie może badać i otwierać dziury w podłożu, wkładając i otwierając dziób.
Philippe Guéneau de Montbeillard poinformował, że zawartość żołądka wypreparowanego okazu składała się z nasion i jagód "Pseudobuxus" (prawdopodobnie Eugenia buxifolia , krzew o słodkich jagodach). Zauważył, że ptak ważył 110 gi był większy w czerwcu i lipcu. Kilka relacji sugeruje, że szpak burboński żył na wyspie Reunion, spędzając sześć miesięcy na równinach i sześć miesięcy w górach. Pożywienie mogło być łatwiejsze do zdobycia zimą na równinach, a latem ptaki gniazdowały w lasach górskich. Szpak burboński prawdopodobnie zagnieździł się w jamach drzew. Jego piosenka została opisana jako „jasny i wesoły gwizdek” i składa się z „wyraźnych nut”, co wskazuje na podobieństwo do pieśni innych szpaków.
Ostatni okaz został zastrzelony w 1837 roku . Gatunek ten wymarłby później między 1850 a 1870 rokiem , co czyni go jednym z ostatnich, który spotkał ten los w Reunion z tuszem Reunion . Wymieranie, o którym mowa, wynikałoby z połączenia wielu czynników, w tym:
.
Szpak burboński został przypadkowo wprowadzony na Mauritius w 1835 roku . Nie przeżył.
Dziś w zbiorach muzeów europejskich zachowało się 19 okazów naturalizowanych. We Francji Muzeum Historii Naturalnej w Troyes ma cztery, dwa inne znajdują się w Paryżu i jedno na Reunion. Gwiazda Bourbon jest również przechowywana w kolekcji ornitologicznej Muzeum Historii Naturalnej Uniwersytetu w Pizie we Włoszech. Naturalis Biodiversity Center w Leiden, Holandia posiada również kopię.