Franciszek Jakub

Franciszek Jacques w 2014 roku

Narodziny	12 marca 1934 Strasburg
Narodowość	Francuski
Szkoła / tradycja	Filozofia analityczna
Główne zainteresowania	Metafizyka , teologia , logika , język
Wpływem	Thomas Aquinas , Quine , Wittgenstein , Jules Vuillemin
Pod wpływem	Philippe Capelle , Françoise Armengaud , Denis Vernant
Nagrody	Konkurs generalny Nagroda Broquette-Gonina

Francis Jacques , urodzony dnia12 marca 1934, był profesorem na Sorbonie. Laureat Konkursu Generalnego, sprawozdawca Académie Française (nagroda Broquette-Gonin) Olivier Lacombe , Laureat Instytutu, (nagroda Louisa Liarda), urzędujący prezes, a następnie honorowy prezes Stowarzyszenia Filozofów Chrześcijańskich. Członek Akademii Pedagogiki i Nauk Społecznych. Jeden z członków założycieli Francuskiej Akademii Katolickiej.

Filozof języka i logik, doktor stanu z filozofii (1975), doktor kanoniczny teologii (2000), kolejno profesor filozofii na Uniwersytecie Rennes 1 (od 1976 do 1986), na Sorbonie (Paryż-III) (od 1986 do 2001), gościnny profesor w Instytucie Katolickim w Paryżu (od 1986 do 2000). Przez około dziesięć lat kierował pracami zbiorowymi w Parole et silence. Tłumaczenia dostępne są w języku niemieckim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim, japońskim.

Badania

Sfinalizowało to kilka połączonych badań.

Kiedy Paul Ricoeur postanowił położyć podwaliny pod zbliżenie anglosaskiej filozofii analitycznej i fenomenologii, poprosił dwóch filozofów, Marco M. Olivettiego i Francisa Jacquesa, by towarzyszyli mu w Chicago. To było w 1981 roku.
Kolejne połączenie: filozofia i teologia. Doprowadziło to do obrony pracy magisterskiej z teologii, kierowany przez M gr Joseph Doré w roku 2000. W związku z tym rozwój priorytet dialogicznego filozofii, aby zakończyć logiczną przestrzeń rozmowa i filozofię z przesłuchania do homologację główne tryby do pomyślenia główne typy tekstów. Dwie fazy tej filozofii rozdzieliły pośrednie badania nad tekstowością.
Istnieją inne trudności sprzężenia, które zostały zbadane w innych miejscach w zbiorze filozofii i teologii pod redakcją Philippe'a Capelle Dumonta: najpierw korelacja między kosmologią a chrystologią, a następnie koordynacja między wiarą i rozumem w filozofii chrześcijańskiej; wreszcie, fundamentalny związek między kwestionowaniem a interpretacją w filozofii pierwotnej; hermeneutyka i erotyka itp. Ich dialektyczny udział to kapitał. Jak możemy zapobiec nieuniknionej kłótni? Ich logikę trzeba opanować: logikę myśli pytającej.

Uzyskane z analizy

Autor licznych prac wykazał - w Różnicy i podmiotowości oraz Logicznej przestrzeni interlokucji - że o podmiotowości nie należy myśleć z punktu widzenia samoświadomości, ale z komunikacji międzyludzkiej. To właśnie w tym i przez to uczestnicy stają się ludźmi. Jego myślenie wpisuje się w perspektywę antropologii , filozofii analitycznej i pragmatyki językowej . W latach 2002-2003 piastował katedrę Étienne Gilson w dziedzinie metafizyki .

Dość pełna bibliografia można znaleźć w książce Simone Goyard-Fabre , De przesłuchań radicale. Esej o filozofii Francisa Jacquesa , Cahiers de la Nuit Surveillée, Le Cerf, 2011; a także artykuły krytyczne w Od dialogu do pytania Autour de FJ (Colloque de Cerisy), edycje Kimé z 2003 r. I wreszcie zarys uzasadnionej bibliografii w książce z wywiadami z Françoise Armengaud i Philippe Capelle Dumont, Można powiedzieć, że między nami, edycje Petits Platons 2014.

Bibliografia

Pracuje

Dialogiques, Recherches sur le logiques dialog , Paryż, PUF , 1979. Częściowe tłumaczenie na język polski w Znaku , Cracovie, n o 329, 1982; Tłumaczenie niemieckie: Über den Dialog. Eine Logische Untersuchung , Berlin, De Gruyter, 1986.
Różnica i podmiotowość. Antropologia z relacyjnego punktu widzenia , Paryż, Aubier-Montaigne 1982 ( Nagroda Broquette-Gonina , Académie française ). Tłumaczenie na język angielski: Andrew Rothwell: Dialog and Personal Relation , New Haven i Londyn, Yale University Press, 1991, z przedmową autora do wydania angielskiego.
The Logical Space of Interlocution , Paryż, PUF, 1985 (nagroda im. Louisa Liarda, Instytut). Tłumaczenie angielskie, Berkeley, w przygotowaniu.
O znaczeniu , Centro Internazionale di semiotica di Urbino, 1987. Trad. Włoski.
„Odniesienie i różnica. Pierwotna sytuacja znaczenia”, Encyclopédie Philos. Uniw. Lot. I: Wszechświat filozoficzny, Presses Universitaires de France, 1989, 492-512.
We współpracy z Jean-Louis Leutrat, L'Autre visible , Presses de la Sorbonne nouvelle i Méridiens Klincksieck, 1998.
Order of the Text , Bibliopolis, Neapol, 2000.
Pisma antropologiczne. Filozofia umysłu i poznania , Paryż, L'Harmattan, 2000.
Przepytaj i kategoryzuj w teologii fundamentalnej , Thesis in Theology, ICP, 2000.
Tekstualność. Tekstologia ogólna i porównawcza , Maisonneuve, 2002. Trad. Hiszpański przez P. Jacometa, Santiago 2006.
Wiara, wiedza i wiara. Erotyczna refundacja metafizyki , Paris, PUF, coll. „Krzesło Gilsona”, 2005.
Drzewo tekstu , Paryż, Vrin, 2007.
Słownik rezydencji. Esej leksykalny wprowadzający pojęcie trwałości do filozofii. W dwóch tomach. Przedmowa Jeana Pruvosta. Uhonorowany Mistrz 2016

Kierunek prac

Między nami , powiedzmy, płk. „Dialogi z petitami Platons”, Les petits Platons , 2014.
Prawo, sprawiedliwość, słuszność. pod kierunkiem Simone Goyard i Francisa Jacquesa. do edycji Salvator 2014
Kim jesteś ? Osobliwość, związek i tożsamość osobista? Słowo i cisza 2012
Jedna i mnoga prawda, Parolle et silence 2010
(reż.), Czy możliwe jest zbawienie człowieka bez Boga? , Paryż, Éditions Parole et Silence, „Zbiór prac Dni Stowarzyszenia Filozofów Chrześcijańskich” 2009.
(red.), Kulturowe i duchowe korzenie Europy , Paryż, Éditions Parole et Silence, „Zbiór Dziejów Dni Stowarzyszenia Filozofów Chrześcijańskich” 2008.
(reż.), Souffrir et Die , Paryż, Éditions Parole et Silence, „Zbiór Dziejów Dni Stowarzyszenia Filozofów Chrześcijańskich”, 2007.
(reż.) Anthropologie (s) et humanisme , Paryż, Éditions Parole et Silence, „Zbiór Proceedingów Dni Stowarzyszenia Filozofów Chrześcijańskich”, 2006.
(red.) Kwestia władzy. Omawiany autorytet , Paryż, Éditions Parole et Silence, „Zbiór Dziejów Dni Stowarzyszenia Filozofów Chrześcijańskich” 2005.
(red.) Edukacja i szkolenie. Esej o niektórych stałych edukacyjnych , Paryż, Parole et Silence , 2004.
(red.) Filozofia, nauka i wiara , Paryż, Salvator, 2001.
„Operatywność i przesłuchanie” u Gustave'a Guillaume'a i André Piageta; przemyślenie kondycji ludzkiej , pod redakcją André Jacoba, wydaną przez Éditions Villeneuve.
„Filozofia religii i teologia fundamentalna w hołdzie dla Ricoeur ”, Revue d'histoire et de philosophie Religieuse , wyd . 41-65 .

Wiersze

Przemiana i nawrócenie . Poème du retour aux éditions Salvator 2014, przedmowa Michel-Marie Zanotti-Sorkine, 307 stron
Nawet jeśli. Podróż duchowa 2012-2015. Powieść luki. Edytor Valletty 2016, 502 strony

O Francisie Jacquesie

N. Mouloud, „Dialogiques”, ks. Met. i Morale 1981 (2).
P.Gochet i D. Giovannangeli, „Dialogika Franciszka Jacquesa: filozofia komunikacji”, Komunikacja i poznanie, l982
„Transcendentalny dialogizm. Filozoficzna droga Franciszka Jacquesa”, Rev.de Mét. i Morale, 1987;
JL Petit, „Semantyka i pragmatyka, ich artykulacja w logicznej przestrzeni interlokucji”, Logique et analysis, l987
B. Waldenfels, „Dialogizm i fenomenologia” Fil. Rundschau, rok 1989.
J. Życiński, "F. Jacques - Filozof dialogu i pelnego slowa", Znak, rok XXXVI, n.329 (4), Kwiecień, Kraków l982, 262-272.
F. Armengaud, „Od HPGrice do F. Jacques. Uwagi na temat pragmatycznej maksymy znaczenia”, Rev de Métaph et de Morale, l984 (89), 389-404.
Van Overbeke, „Odpowiedź na wykład Francisa Jacquesa”, Archiw. Filos., 1986 (54), 219-223.
GF Duporttail, „Humanizm dialogiczny F. Jacquesa”, w Archiv.Filos., Roma 1987 (55), 351-380.
„Dialogizm i argumentacja: dialog argumentacyjny”. Verbum, 1989, 12, n.2, 221-237.
D.Bourg, „Etyka i pragmatyka. Wokół prac KOApela, J. Habermasa i F. Jacquesa”, Bijdragen, l988 (49), l39-l48.
PJ. Labarrière, „Wzajemność interlokutywna, czyli kanon dialogu. O filozofii F. Jacques”, Archiw. Filoz., 1988 (51), 431-440.
P.Gochet -J.Riche, „Logika i epistemologia”. Doktryna i koncepcje 1937-1987; (Retrospektywa i perspektywa: pięćdziesiąt lat filozofii języka francuskiego), wydana pod kierunkiem A. Robineta, wyd. Biblioteka Filozoficzna Vrin 1988, 225-239.
G. Antonioli, „Tres estrategias interaccionales: la conversacion, la negociacion, el dialogo” Lenguas modernas, Universidad de Chile, Facultad de Filosofia y humanidades, Dep. de Linguistica, Santiago, l989 (16), l27-142.
Kinanga Masala, Teoria dialogu referencyjnego Francisa Jacquesa, Rozprawa DES z filozofii, wydziały katolickie w Kinszasie, 1990-1991.
M. Cosili, Persona, Relazione e Linguaggio. Communicazione come interlocuzione nel pensiero di Francis Jacques, l991-92.
Isabella Micheletti, Persona i alterita. La filosofia dell'interlocutione di Francis Jacques, Universita del Sacro Cuore, Mediolan 1997.
Kinanga Masala, Odniesienia i interlokucja w teorii dialogicznej Francisa Jacquesa. Wkład w logikę dyskursu irenogenicznego, Praca doktorska z filozofii, Uniwersytet w Kinszasie, 2001.
Simone Goyard-Fabre, 'odnowienia metafizyki' Archives of Philosophy of Law, Le pluralisme, n o 49, 443-445, 2006.
I „Mówiąc, mówiąc, myśląc”, ks. przez Met. i Moralności, 2007, N O 2;
3 DVD w pudełku: Daniel Lance w asyście Nicolasa Pouarda: Empreinte de la Thought, L'Harmattan video, 2008.
Kinanga Masala "Współczesny racjonalizm dialogiczna od Mikhail Bakhtine Herbert Paul Grice.", Revue de Philosophie Congolaise, n O 4 (lipiec -grudzień 2010), 9-34.
Simone Goyard-Fabre, Od radykalnego kwestionowania lub filozofowania w inny sposób , Les éditions du Cerf, 2011.

Uwagi i referencje

Jacques, Francis (1934 -....) , „ BnF Catalog général ” , na catalog.bnf.fr , 91126-frfre (dostęp 3 lutego 2018 )

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :