Francesco de Ficoroni

Gemmæ antiquæ litteratæ, aliæque rariores (1757) Biografia

Narodziny	1664 Labico
Śmierć	25 stycznia 1747 Rzym
Zajęcia	Kolekcjoner dzieł sztuki , historyk sztuki , archeolog

Francesco de Ficoroni , urodzony w1664w Labico i zmarł w25 stycznia 1747w Rzymie , to archeolog, antykwariusz i kolekcjoner włoskiego znawanie stypendiów sztuki , odkrywcy Italo-Etrusków czystka , która teraz nosi jego imię: w Cista Ficoroni (prowadzonego w Villa Giulia w Rzymie).

Biografia

Francesco de Ficoroni urodził się w 1664 roku w Labico , małym miasteczku na rzymskiej wsi , położonym między Frascati a Palestriną . Po ukończeniu studiów z wyróżnieniem oddawał się wyłącznie swojemu upodobaniu do badania antyków . Kilka broszur, które opublikował, rozpowszechniło jego nazwisko w całych Włoszech, a większość towarzystw naukowych pospiesznie otworzyła mu swoje drzwi. Również Akademia Inskrypcji i Literatury Belles mianowała go na jedno z utworzonych właśnie w jej obrębie placówek zagranicznych współpracowników, a Ficoroni zasługiwał na ten zaszczyt, nie mniej ze względu na swoje cechy osobiste, co przez zadziwiającą erudycję . Był również członkiem Royal Society of London na tym samym stanowisku. Chociaż jego panegiryści przedstawiają go jako osobę o łagodnym i usłużnym charakterze, kłótnie literackie, które często utrzymywał, powodowały u niego irytację, w wyniku czego niejednokrotnie był pozbawiony wolności, jeśli wierzyć temu. bezstronny historia Kościoła , 3 th części. Był założycielem Towarzystwa Literackiego Gľinculti w Rzymie i miał satysfakcję z tego, że prosperował tak długo, jak długo żył. Ten pracowity uczony zmarł w Rzymie 23 stycznia 1747 roku w wieku 83 lat.

Pracuje

Osservazioni sopra the antichità di Roma descritte nel Diario italico publiculicato dal P. Bernard Montfaucon , Rzym, 1709, in-4 °. Ta praca jest ciekawa i ceniona. Bernard de Montfaucon złożył tam odpowiedź, która została umieszczona w Dodatku do Journal des savants z tego samego roku. Paolo Alessandro Maffei , ukryty pod nazwiskiem o. Romualdo Riccobaldiego, benedyktynów, również bronił Montfaucon przed Ficoroni; ale zły humor przeszywa jego książkę i można wątpić, czytając ją, czy celem autora nie było raczej zrobienie satyry na Ficoroniego niż przeprosiny przeciwnika. Anonimowy, przebrany za Monoz-Felina, odpowiedział wściekłemu Riccobaldiemu listem datowanym z Neapolu 28 marca 1713 roku i prawdopodobnie wydrukowanym w tym mieście.
Lettera a Giacomo lord Johnstone sovra un nuovo cammeo esprimente Marcello nipote di Augusto , Neapol, 1718, in-8 °; 1726, ten sam format.
The Memorie più singulari di Roma, notate in una lettera diretta al cavalier Bernard, Inglese; aggiuntavi in fine la spiegazione d'una medaglia d'Omero , Rzym, 1730, in-4 °.
La Bolla d'oro de fanciulli nobili romani, e quella de libertini, ed altre singularità spettanti a 'mausolei nuovamente scoperti, spiegate, e divise in due parte , ibid., 1752, in-4 °. Fragment eseju na temat złotej kuli, którą dzieci nosiły w Rzymie, został umieszczony we Wspomnieniach Akademii Inskrypcji.
I Tali ed altri instrumenti lusorii degli antichi Romani , tamże, 1734, in-4 °; ciekawa i niezwykła praca we Francji.
The Maschere sceniche i figura komiksowa Antichi Romani , tamże, 1736, in-4 °; 1748, in-4 °, ryc. Szacuje się również te dwie edycje; przetłumaczone na łacinę pod tym tytułem: De larvis scenicis itd., tamże, 1744, in-4 °, dzieło ciekawe, ozdobione 85 płytami i 2 winietami wklęsłymi .
I Piombi antichi , ibid., 1740, in-4 °, ryc., Rzadkie i szacowane. Ciekawscy bardzo poszukują dużych papierowych kopii. Praca ta została przetłumaczona na łacinę przez Domenico Cantagalli pod tytułem: De plumbeis antiquorum numismatibus , tamże, 1750, in-4 °.
I Vestigi e rarità di Roma antica, ricercate e spiegate , tamże, 1744, large in-4 °. Abbot Lenglet przytacza nowe wydanie z 1746 roku, do którego dodano Descrizione di Roma moderna .
The Memorie ritrovate nel territorio della prima e secunda città di Labico ei loro giusti siti , tamże, 1745, in-4 °.
Descrizione di trepartolari scopertesi statua w Rzymie rok 1739 , w-4 °. Angelo Calogerà umieścił go w swoim Raccolta degli opuscoli sciencei , t. 22 .
Arcus Trajano dicatus Beneventi, Porta aurea dictus , Rzym, 1739, in-fol., Zawiera 10 tablic.
Gemmæ antiquæ litteratæ, aliæque rariores , tamże, 1757, in-4 °. Praca ta została opublikowana po śmierci autora, przy udziale naukowców Nicoli Galeottiego. Johann Christoph Hirsch cytuje odręczny traktat Ficoroniego: De numismatumeterum varietate et pretia .

Uwagi i odniesienia

Johann Joachim Winckelmann ( Monum. Antichi , s. 59) twierdzi, że o. Contuccio Contucci , jezuita, jest prawdziwym autorem tej pracy.
Tłumacz obiecał zająć się łacińskim tłumaczeniem innych dzieł swojego przyjaciela Ficoroniego, który według niego miał mało znany styl, czasem nawet barbarzyński, zwłaszcza jego wczesne pisma, ostatnie wyretuszowane przez jego przyjaciół.

Bibliografia

„Francesco de Ficoroni”, w Louis-Gabriel Michaud , dawnej i współczesnej powszechnej biografii : historia w kolejności alfabetycznej publiczne i prywatne życie wszystkich ludzi o współpracy z ponad 300 francuskich i zagranicznych uczonych i literatów , 2 nd edycji 1843 -1865 [ szczegół wydania ]
Ludovico Antonio Muratori , Epistolario , pod redakcją i publikacją M. Campori, Modena 1901-1922, VII, s. 3123, 3141; VIII, s. 3500, 3515, 3552; IX, s. 4070, 4163, 4193.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Deutsche Biography • Dizionario biografico degli italiani • Encyklopedia italiana • Encyklopedia De Agostini • Encyklopedia Treccani
Zasoby dzieł sztuki :
- Królewska Akademia Sztuk
- (w) Grove Art Online
- (en + nl) RKDartists
- (w) Związkowa lista nazwisk wykonawców