Francesco I st Crispo
Francesco I Crispo| Książę Naxos |
|---|
| Śmierć | 1397 |
|---|---|
| Rodzina | Crispo ( d ) |
| Małżonka | Florence Sanudo ( we ) |
| Dzieci |
Niccolo Crispo ( en ) Marco Crispo ( d ) Petronilla Crispo ( d ) Guiglelmo II Crispo Giacomo Ier Crispo Giovanni II Crispo Agnese Crispo ( d ) |
| Pokrewieństwo | Catherine Cornaro (prawnuczka) |
Francesco I st Crispo był księciem Naksos od 1383 do 1397 roku .
Jego kuzyn został następcą przez małżeństwo Niccolo III, Carceri, po zamordowaniu go.
Rodzina
Początki rodziny CRISPO są niejasne: źródło z XVI -tego wieku powiedział pochodzący z Werony , ale niektóre wskaźniki sugerują greckiego pochodzenia. Francesco zostałby lordem Milos (a więc wasalem księcia Naksos i jego kuzyna przez małżeństwo) w 1376 roku dzięki małżeństwu z wnuczką księcia Guglielmo Sanudo . Pojawia się również jako pan Amorgos i Syros około 1367-68 (pierwsza z tych wysp, które nie należą już do niego od 1370 r.), Którą prawdopodobnie otrzymał jako lenno od księcia Niccolo II płyty Carceri .
Praktykowałby także piractwo. Został wysłany na Naxos wMarzec 1383. Rzeczywiście, płyta Niccolo II Carceri została uznana za niekompetentną, głównie przez Republikę Wenecką, która ucierpiała z powodu osmańskiego postępu na Morzu Egejskim . Francesco Crispo został wysłany, aby pomóc swojemu zwierzchnikowi i kuzynowi.
Książę Naxos
Na wyspie zasugerowano polowanie. Według oficjalnej wersji, w drodze powrotnej Niccolo II w towarzystwie ludzi Crispo wpadł w zasadzkę i został śmiertelnie ranny, gdy spadł z konia. Ludzie Crispo twierdzili, że zostali zaatakowani przez złodziei lub rebeliantów, nie mogli być tego pewni. Aby móc stłumić ewentualny bunt, Francesco Crispo musiał przejąć władzę.
Republika Wenecka pogratulowała mu przejęcia władzy. Poprosiła jednak o zaspokojenie potrzeb wdowy po Niccolo II z Carceri, Petronille.
W przeciwieństwie do swojego poprzednika Crispo przyjął koncyliacyjną postawę wobec Wenecji, przypuszczalnie w celu ułatwienia uznania go za księcia przez Republikę. Nie zażądał dwóch trzecich Eubei posiadanych przez Niccolo II (która została zajęta przez Wenecję w ramach procesu o sukcesję) iw 1384 poślubił swoją córkę Pétronille z synem weneckiego baile z Négrepont, Pietro Zeno, dając im Andros i Syros jako posag .
Andros należał jednak od 1371 r. Do Marii Sanudo , przyrodniej siostry zmarłego księcia; pod koniec długiego procesu Crispo musiał zrekompensować temu ostatniemu, przyznając jej w 1389 r. wyspę Paros , pod warunkiem, że poślubi Gasparda Sommaripę.
Francesco Cripo zmarł w 1397 roku, a jego syn Giacomo został jego następcą.
Drzewo rodzinne
 Rodzina Sanudo
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Fiorenza Sanuda |
 Francesco I st1383-1397 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Fiorenza Sommaripa |
Giacomo I st 1397-1418 |
Giovanni II 1419-1437 ∞ Francesca Morosini |
Marco (przywilej Ios i Therasia) |
Guiglelmo II 1453–1463 ∞ Elisabetha da Pesaro |
Niccolo (przywilej Syros i Santorini) |
Pietro | Pétronille ∞ Pietro Zéno ( Andros w posagu) |
Agnese ∞ Dragonetto Clavelli (Lord of Nissyros ) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| dwie dziewczyny |
Giacomo II 1437–1447 ∞ Ginevra Gattilusio |
Adriana i Caterina | Francesco | Fiorenza |
Francesco II 1463 ∞ Petronilla Bembo |
trzech synów i siedem córek | Giovanni |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Gian Giacomo 1447-1453 |
Giacomo III 1463-1480 ∞ Caterina Gozzadini |
Giovanni III 1480-1494 ∞ a Morosini |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| dziewczynka ∞ Domenico Pisani (Santorini w posagu) |
Francesco III 1500-1510 ∞ Taddea / Caterina Loredano |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Giovanni IV 1510-1564 ∞ Adriana Gozzadini |
Catherine ∞ Gianluigi Pisani (Pan Chios) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Caterina ∞ Niccolo III Gozzadini (władca Sifnos i Kythnos) |
Francesco ∞ Fiorenza Gozzadini |
Giacomo IV 1564-1566 ∞ Cecilia Sommaripa |
Thaddea Crispo ∞ Gianfrancesco Sommaripa (władca Andros) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| trzech synów i trzy córki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zobacz też
Powiązany artykuł
Bibliografia
- (en) Charles A. Frazee, Książęta wysp Grecji. Książęta Archipelagu. , Adolf M. Hakkert, Amsterdam, 1988. ( ISBN 90-256-0948-1 )
- Ojciec Robert Saulger , Nowa historia książąt Archipelagu. , Paryż, 1699. (przejęty przez Louis Lacroix, Wyspy Grecji , 1853 i Ernst Curtius)
- BJ Slot, Archipelagus Turbatus. Cyklady między kolonizacją łacińską a okupacją osmańską. ok. 1500-1718. , Publikacje Holenderskiego Instytutu Historyczno-Archeologicznego w Stambule, 1982. ( ISBN 90-6258-051-3 )
- (en) William Miller, The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). , Londyn, 1908.
Linki zewnętrzne
- (de) Naxos użytkownika Ernst Curtius
- (w) Crispi Profile in Medieval Lands Charles Cawley
- (it) Peter Schreiner, artykuł w Dizionario Biografico degli Italiani - Tom 30 (1984)
Uwagi
- Archipelagus Turbatus , str. 36 i 337-338
- zgodnie z datą zaproponowaną przez Hopfa i powszechnie przyjętą. Jednakże pojawia się on jako pan Milos z 1373-74 (Marina Koumanoudi, Contra deum ius i iustitiam. Proces Bartolomeo Querini, Bailo i Capitano z Negroponte'a , w Bisanzio, Venezia e il Mondo francusko-Greco (XIII-XV secolo) str . 245
- Guillaume Saint-Guillain, Amorgos XIV p wiek: wyspowe feudalny panowanie pomiędzy Cykladów weneckim Krecie w Byzantinische Zeitschrift n O 94 (2001), str. 97
- C. Frazee, op. cit., s. 42 .
- C. Frazee, op. cit., s. 63 .