Frances Brandon

Frances Brandon
Przykładowa ilustracja artykułu Frances Brandon
Frances Brandon
Tytuł Markiza Dorset
Inne tytuły Księżna Suffolk
Biografia
Narodziny 16 lipca 1517
Bishop's Hatfield Hertfordshire
Śmierć 20 listopada 1559
Tata Charles Brandon, książę Suffolk
Matka Marie tudor
Małżonka 1) Henry Gray, książę Suffolk
2) Adrian Stokes
Dzieci Jeanne Grey Catherine Grey Marie GreyCzerwona korona.png
Herb Frances Brandon

Lady Frances Brandon (16 lipca 1517 - 20 listopada 1559), To drugie dziecko i najstarsza córka Charles Brandon , 1 st  księcia Suffolk i Marii Tudor , cesarzowa wdowa Francji. Jest matką Lady Jeanne Grey , która przez krótki czas była królową Anglii . Jest też starsza siostra Henry Brandon , 1 st  hrabia Lincoln i Lady Eleanor Brandon.

Jej wuj jest Henryka VIII , króla Anglii , a jej matczyna ciotka Margaret Tudor , królowa Szkocji . Znajduje się więc na linii sukcesji po tronie Anglii, a jego roszczenia są wspierane w 1553 roku przez przeciwników przystąpienia Marii Tudor .

Biografia

Młodość

Frances spędziła dzieciństwo z matką. Była również blisko z ciotką przez małżeństwo Katarzyny Aragońskiej , pierwszej królowej małżonki Henryka VIII Anglii . Była to przyjaciółka z dzieciństwa jej kuzynki Mary (która ostatecznie została Mary I re England). Marie sprzeciwiła się unieważnieniu małżeństwa swoich rodziców w 1533 r. Nigdy nie przyjęła Anny Boleyn jako prawowitej żony Henryka, a tym bardziej jako królowej Anglii.

Małżeństwo i potomkowie

Frances został upoważniony do jego wuja, Henryk VIII poślubił Henry Gray , 3 th  markiz Dorset w 1533. Byli zjednoczeni w Southwark, Londyn.

Jej pierwsze dwie ciąże dały początek synowi i córce, którzy zmarli młodo. Za nimi poszły trzy dziewczynki, które przeżyły dzieciństwo:

Przypuszczalna królewska dziedziczka

Frances była imponującą i energiczną kobietą, atrakcyjną matką i żoną. Właściwie była centralną postacią w polityce, a jej pozycja dała jej zamiłowanie do bogactwa i wpływów politycznych. Jego rezydencja Bradgate była małym pałacem w stylu Tudorów. Po śmierci jej dwóch braci tytuł księcia Suffolk powrócił do korony i został nadany jej mężowi przez nowe stworzenie.

Miała wielkie ambicje dla jej córki, a ona upewnić się, że powinny one otrzymywać takie samo wykształcenie, jak te z dwiema córkami Henryka VIII, Księżniczki Mary i Elizabeth (kto orzekania później pod nazwami Mary I re i Elżbieta I ponownie z Anglia)

Jego córki znajdowały się na stosunkowo równej stopie z dwiema księżniczkami, Szaraki prowadzili nawet bardziej luksusowy styl życia niż córki króla.

Ambitne projekty dla jego córek

Osobowość Frances kontrastowała z osobowością jej córek. Była twardą, materialistyczną kobietą, która nie pozwalała sobie na „szalone uczucia”. Wręcz przeciwnie, jej córki były spokojne, delikatne i nieśmiałe, co drażniło ich matkę. Najmłodsza Mary była zdeformowana, garbata i karłowata. Frances była na przemian obojętna i gwałtowna wobec swoich córek. Działała na dworze Henryka VIII i miała dobre stosunki z jego szóstą żoną, Katarzyną Parr . To przez niego jego córka Jeanne została podopieczną królowej i udała się na dwór, gdzie poznała księcia Edwarda (późniejszego Edwarda VI w Anglii ), syna Henryka VIII i przyrodniego brata Marii i Elżbiety.

W 1546 r. Ambasador cesarski van der Delft napisał, że krążyły plotki, że Henryk ma zamiar rozwieść się z Catherine Parr, aby poślubić swoją bliską przyjaciółkę, Catherine Willoughby , księżną Suffolk i macochę Frances. To podniosłoby Frances, już najbliższą tronu Henryka po jej dzieciach, do jeszcze bardziej znaczącej pozycji.

Jednak Henryk VIII zmarł 28 stycznia 1547 r., A na tronie objął go Edward. Jeanne podążyła za Królową Wdową, Catherine Parr, do jej nowej rezydencji. Wkrótce stała się częścią najbliższego kręgu młodego króla. Edward VI był samotny i bezdzietny, a Frances zajmowała trzecie miejsce w linii sukcesji, po księżniczkach Marii i Elżbiecie.

Jej córki przyszły zaraz po niej. Nie licząc dzieci starszej siostry Henryka, Marguerite Tudor , których potomkowie mieszkali w Szkocji i mogli dochodzić swojego prawa do następstwa tronu Anglii.

Kiedy Catherine Parr ponownie wyszła za mąż za Thomasa Seymoura , pierwszego barona Sudeley, lorda wysokiego admirała, Jeanne ponownie podążyła za Królową Wdową do jej nowego domu. Frances szybko zaczęła ruszać z mężem, a baron Seymour planuje poślubić jej córkę Jeanne z królem. Dwójka nastolatków była już blisko siebie. Sukces takiej operacji zapewniłby następstwo Edwarda VI, potencjalne potomstwo należałoby do rodziny Gray, co umocniłoby ich sytuację polityczną. Baron Seymour, tymczasem chciał przeciwdziałać jego starszy brat, Lord Protector Edward Seymour , 1 st  księcia Somerset , który zamierza wybrać małżonka królowej Edwarda z córek François I st Francji i Karola V, Wielki germańskiego cesarza .

Catherine Parr urodziła córkę, Lady Mary Seymour, 30 sierpnia 1548 r. Zmarła przy porodzie 7 września 1548 r. Frances nie chciała zostawiać swojej najstarszej córki samej z baronem Seymourem i sprowadziła ją z powrotem do domu. W międzyczasie baron zwrócił uwagę Szaraków, że ich córka nadal jest jego podopiecznym i zażądał, by wróciła do jego domu. Szarzy poddali się nieuniknionemu: Jeanne wróciła do Seymoura i wprowadziła się do mieszkań, które należały do ​​Catherine Parr.

Seymour wciąż myślał, żeby przekonać Edouarda do małżeństwa z Jeanne. Jednak król był zmęczony manewrami swoich dwóch wujów. Seymour ogarnięty szaleństwem wpadł do królewskiej komnaty, aby spróbować porwać Edwarda i zabił ukochanego psa króla, gdy próbował chronić swojego pana. Ta irracjonalna próba doprowadziła Seymoura do rusztowania10 marca 1549.

Szarym udało się przekonać Tajną Radę, że nie byli zaangażowani w plany Seymoura. Jeanne ponownie wróciła do domu swoich rodziców. Ten ostatni stracił wszelką nadzieję na połączenie jej z Edwardem VI, więc rozważali poślubienie jej z Edouardem Seymourem, pierwszym hrabią Hertford, synem Lorda Protektora i Anne Stanhope. Jednak Lord Protector spadł z łaski i został zastąpiony przez Johna Dudley , 1 er  księcia Northumberland . Szarzy natychmiast złożyli przysięgę wierności nowemu Lordowi Protektorowi i udało im się zaaranżować małżeństwo Joanny z jej najmłodszym synem, Lordem Guilfordem Dudleyem . Jeanne początkowo odrzuciła ten projekt, ale okrutnie pobita przez Frances, w końcu się poddała.

Przystąpienie do tronu jego córki Joanny

Ślub odbył się 15 maja 1553 roku. Northumberland miał wielkie ambicje: Edward VI umierał i zaczął rozważać własną sukcesję. Młody król mocno wierzył w anglikanizm, a jego przyrodnia siostra Marie była równie żarliwą zwolenniczką Kościoła rzymskokatolickiego. Jego wstąpienie na tron ​​niewątpliwie oznaczałoby koniec reformacji protestanckiej na jego ziemi. Northumberland zaaranżował umierającego króla, zgodnie z jego ostatnią wolą, wykluczenie dwóch księżniczek Marii i Elżbiety pod pretekstem ich bękartu, a ich matki, Katarzyny Aragońskiej i Anny Boleyn, rozwodziły się z królem z powodu niezgodności z prawem małżeństwa, drugi stracony za cudzołóstwo i zdradę stanu. Ich wycofanie się z linii sukcesji sprawiło, że Frances została następczynią tronu, była przekonana do zrzeczenia się swoich praw na rzecz swojej córki Joanny. Następnie tron ​​przeszedł w ręce Joan i każdego spadkobiercy wynikającego z jej małżeństwa z Guilfordem.

Depozycja Jeanne Gray

Edward VI zmarł 6 lipca 1553 r. Joanna została ogłoszona królową 10 lipca. Frances w końcu udało się zostać matką królowej. Szarzy i Dudleyowie mieli znaczny wpływ na dwóch monarchów i mieli nadzieję, że będą rządzić, manipulując nimi. Jednak ich sukces był krótkotrwały, Joan została obalona przez ludową rewoltę na korzyść księżnej Marii19 lipca 1553. Mary zasiadła na tronie, przyjmując imię Mary I re England.

Northumberland zapłacił życiem za swoje spiski. Został stracony 22 lub 23 sierpnia 1553 roku. Henryk, książę Suffolk został aresztowany, ale zwolniony kilka dni później. Marie wybaczyła mężowi kuzynki. Planowała także oszczędzić życie Jeanne, wybaczając nastolatkowi.

Jednak w następnym roku królowa ogłosiła zamiar poślubienia Filipa II Hiszpanii , a Thomas Wyatt Młodszy poprowadził bunt25 stycznia 1554.

Suffolk przyłączył się do buntu, ale został schwytany przez Francisa Hastingsa, drugiego hrabiego Huntingdon. Bunt został zdławiony w lutym. Thomas Wyatt powiedział, że chce, przy wsparciu ojca, posadzić Joan z powrotem na tronie. Jeanne została ostrzeżona wieczorem, że musi przygotować się na śmierć, i została ścięta12 lutego 1554. Jego ojciec został skazany za zdradę stanu i stracony 11 dni później23 lutego 1554.

Za panowania Marii I re

Mary I znowu wybaczyła kuzynce. Najwyraźniej nie chciała stracić przyjaciela z dzieciństwa. Frances i jej dwie córki pozostały na dworze. Marie trzymała je przy sobie, na korzyść, ale także pod obserwacją. Frances zszokowała sąd, ponownie wyszła za mąż niecały miesiąc po egzekucji córki i dwa tygodnie po egzekucji męża. Wyszła za mąż za9 marca 1554 Adrian Stokes (1532-30 listopada 1586), Mistrz Kawalerii Mieli troje dzieci, z których wszystkie zmarły w niemowlęctwie:

Za panowania Elżbiety I re

Szansa Frances wydawało się skręcić śmierć Mary I re , 17 listopada 1558 roku księżna Elżbieta tron pod nazwą Elizabeth I ponownego Anglii. Nie miała powodu, by ufać kuzynce, która nigdy nie rozpoznała w niej prawowitej córki Henriego. Trzymała Frances i jej córki na dworze, ale nie uczyniła z nich swoich ulubionych.

Frances, która z wiekiem bardzo urosła, zmarła 20 listopada 1559 roku, nigdy nie będąc na korzyść Elżbiety. Została pochowana w Opactwie Westminsterskim.

Ku niezadowoleniu Elisabeth Catherine Grey wyszła za mąż bez jej zgody Édouard Seymour, pierwszy hrabia Herfort, dawny dzielny bohater jej siostry Jeanne. Catherine i Edward zostali uwięzieni, ale mimo to mieli dwóch synów.

Pochodzenie

Pochodzenie Frances Brandon na przestrzeni trzech pokoleń
Frances Brandon Ojciec:
Charles Brandon 		Dziadek ze strony ojca:
William Brandon 		Ojciec dziadka ze strony ojca:
Williama Brandona
Matka dziadka ze strony ojca:
Elizabeth Wingfield
Babcia ze strony ojca:
Elizabeth Bruyn 		Ojciec babci ze strony ojca:
Henry Bruyn
Matka babci ze strony ojca:
Elizabeth Darcy
Matka:
Marie Tudor 		Dziadek ze strony matki:
Henryk VII z Anglii 		Ojciec dziadka ze strony matki:
Edmonda Tudora
Matka dziadka ze strony matki:
Margaret Beaufort
Babcia ze strony matki:
Elisabeth of York 		Ojciec babci ze strony matki:
Edward IV z Anglii
Matka babci ze strony matki:
Élisabeth Woodville

Uwagi i odniesienia

  1. Należy zauważyć, że to konto może nie być całkowicie poprawne. Może to być część apokryficznych opowieści, które zdyskredytowały to małżeństwo, rzeczywiście, w kalendarzu Tudorów rok rozpoczął się 25 marca, mogło dojść do pomieszania między rokiem Tudorów a rokiem zwykłego kalendarza

Załączniki

Powiązane artykuły

Źródło