| Narodziny |
18 lipca 1925 Rochester , Nowy Jork , Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Śmierć |
13 grudnia 1971(46 lat) Périgueux , Dordogne , Francja |
| Pseudonim | Abdallah Chaamba |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Stanislas College |
| Czynność | pisarz , malarz |
| Tata | Pierre Augieras ( d ) |
|
François Augieras to francuski pisarz urodzony w Rochester (stan Nowy Jork ) dnia18 lipca 1925i zmarł w Périgueux dnia13 grudnia 1971.
François Augiéras jest synem Pierre'a Augiérasa, znanego francuskiego pianisty, matki malarki porcelany polskiego pochodzenia . Pierre Augieras, osiadły w Stanach Zjednoczonych z powodów zawodowych, zmarł na zapalenie wyrostka robaczkowego . Jej syn urodził się dwa miesiące później. Matka i dziecko przyjeżdżają do Francji kilka miesięcy po porodzie. François Augieras spędził swoje dzieciństwo najpierw w Paryżu , który uznał za złowieszczy i gdzie studiował w Collège Stanislas . Następnie przenieśli się do Périgueux, gdy miał osiem lat. W wieku trzynastu lat w bibliotece miejskiej odkrył André Gide , Nietzsche i Arthur Rimbaud .
Zafascynowany sztuką, skończył szkołę w wieku trzynastu lat, aby wziąć lekcje rysunku. W 1941 r. Wstąpił do jednego z ruchów młodzieżowych, które mnożyły się pod rządami Vichy , ale w 1942 r. Odłączył się od niego, by zostać aktorem w objazdowym teatrze. W 1944 r. Dołączył do bazy floty w Tulonie , a następnie udał się do Algierii . Prawie nie zatrzymał się w Algierze , spieszył się, aby udać się na południe, gdzie czuł się swoim prawdziwym krajem, i dołączył do swojego wuja Marcela Augierasa , emerytowanego żołnierza kolonialnego, który mieszka w El Goléa na Saharze . Podczas pobytu na Saharze François Augieras został wykorzystany seksualnie przez swojego wuja , odkrywając przy tej okazji własne skłonności homoseksualne .
Augieras zainspirował się tym epizodem do napisania w 1949 roku Le Vieillard et l'Enfant , który opublikował na własny rachunek pod pseudonimem Abdallah Chaamba. Książka zwróciła uwagę André Gide'a, który kilka miesięcy przed śmiercią spotkał młodego pisarza po tym, jak wysłał mu dwa listy. Augieras opisuje później Gide'a wyraźnie poruszonego spotkaniem z nim i wyobraża sobie siebie jako „ostatnią miłość” wielkiego pisarza. Książka Old Man and the Child została ponownie opublikowana w 1954 roku przez Éditions de Minuit, a następnie pojawiła się plotka, że „Abdallah Chaamba” był pośmiertnym pseudonimem Gide.
Samotny i zbuntowany Augieras zwielokrotnił swoje podróże, przemierzając w szczególności Algierię i Grecję oraz wycofując się na górę Athos . W latach 1957-1958 brał udział w pismach Structure kierowanych przez Pierre'a Renaud w Paryżu, następnie dołączył do kompanii woźniców wielbłądów w południowej Algierii. Jego książki są inspirowane jego pełnym wrażeń życiem: on sam pisze: „Przyjąłem - lub nazwałem - niebezpieczne przygody, zawsze z tym ukrytym motywem: staną się książkami! » Z panteistycznym temperamentem Augieras otwarcie przywołuje w swoich pismach pociąg seksualny zarówno do chłopców, jak i do dziewcząt, ale także do zwierząt . W L'Apprenti sorcier , jedynym ze swoich dzieł, które nie jest bezpośrednio autobiograficzne, podejmuje temat pedofilii .
W 1960 roku poślubił swoją kuzynkę Viviane z La Ville de Rigné, ale ich związek nie trwał długo i został oficjalnie rozwiązany dziewięć lat później. W 1964 roku ukazały się wydania Julliarda bez nazwiska autora, L'Apprenti sorcier, mało znanego, dzikiego tekstu o niezwykłej sile, w którym nastolatek utrzymuje masochistyczne relacje z księdzem, z którym jest umieszczony, a potem przeżywa historię miłosną z młody chłopak. W 1967 roku Augieras ukończył pierwszą książkę, którą podpisał swoim prawdziwym nazwiskiem, Une adolescence au temps du Maréchal et des multiple adventures . Wędrówki, niepewność, skrajna samotność pogarszają jego stan zdrowia. Pobyty w szpitalu Périgueux następują po sobie. Pod koniec lat 60. przez pewien czas mieszkał w jaskiniach Domme, aby uciec od warunków bytowych w hospicjach i tam pisał w szkolnych zeszytach. Jego książka Domme or the Occupation Essay , której nie udało mu się opublikować za życia, była inspirowana życiem w jaskiniach.
Podrażniony biedą i niedożywieniem, przedwcześnie postarzały się ze względu na warunki życia, osiadł w domu spokojnej starości w pobliżu Brantôme (Dordogne) , a następnie w hospicjum dla ubogich w Montignac . Wycieczka na górę Athos została opublikowana w 1970 roku. François Augieras zmarł na chorobę serca13 grudnia 1971w szpitalu Périgueux. Został pochowany w Domme 18. Jeden z jego nielicznych przyjaciół, nauczyciel Paul Placet, zaczął wówczas upowszechniać twórczość Augierasa, organizując wystawy jego obrazów i rozpowszechniając jego rękopisy.
Pośmiertnie ukazało się kilka dzieł François Augiéras, w tym zbiory korespondencji. Oprócz dzieła literackiego pozostawia wciąż mało znany zbiór obrazów i rysunków. Jeden z jego biografów, Serge Sanchez, opisuje twórczość literacką Augierasa jako „duchowy fresk, który zakorzenił się w jego życiu” . François Augiéras nadaje swoje imię literackiej nagrodzie Grand Périgueux, Augiéras Prize, która jest przyznawana co roku w ramach Salonu Livre de Champcevinel, Livre en Fête, od 2010 roku.
W 2001 roku Marc Monnier wykonał na zlecenie Xaviera Darcosa, ówczesnego burmistrza Périgueux i senatora Akwitanii, rzeźbę w hołdzie François Augiérasowi. Umieszczony w granicach biblioteki multimedialnej Pierre Fanlac, został odrestaurowany i przeniesiony w bardziej widoczny sposób w obrębie ogrodzenia w 2018 r. Stanowi abstrakcyjne skrzyżowanie liter.
1964: The Sorcerer's Apprentice, scenariusz i dialogi Michel Mardore , według François Augiéras