Fontanny Porte de Saint-Cloud

Do fontanny bramie St. Cloud to zestaw dwóch monumentalnych fontann znajdujących zamiast Porte de Saint-Cloud , w pobliżu drzwi o tej samej nazwie , w 16 th  dzielnicy Paryża . Dzieła, które w sposób szczególny zmobilizowały rzeźbiarza Paula Landowskiego , zostały zbudowane w latach 30. XX wieku na Wystawę Powszechną w 1937 roku .

Sytuacja

Brama St. Cloud jest na południe od 16 th  dzielnicy Paryża , obok Boulogne-Billancourt . Fontanny znajdują się pośrodku placu, w sercu ogrodu otoczonego rondem samochodowym.

Witryna jest obsługiwana przez stację metra Porte de Saint-Cloud ( linia 9 ).

Historyczny

Place de la Porte de Saint-Cloud został zbudowany w 1928 roku, zastępując część murów Paryża . Fontanny znajdują się na poziomie starego przyznającego barierę .

Fontanny powstały na Wystawę Powszechną w 1937 roku (oficjalnie „Międzynarodowa Wystawa Sztuki i Technik Stosowanych w Życiu Współczesnym”), w ramach kampanii upiększania Paryża. Podczas gdy głównym miejscem jest Palais de Chaillot , na Place de la Porte-de-Saint-Cloud utworzono aneks, w którym znajduje się wystawa poświęcona sportowi i łowiectwu, której fontanny pełnią funkcję drzwi. W pobliżu znajduje się stadion Pierre-de-Coubertin , zbudowany na tę samą międzynarodową imprezę.

W 1929 roku ogłoszono konkurs architektoniczny, którego tematem było stworzenie „symbolicznych drzwi z dwóch genialnych wzorów” .

W stylu Art Deco fontanny są dziełem architektów Jacquesa Billarda i Roberta Pommiera oraz rzeźbiarza Pawła Landowskiego . W szczególności autor posągu Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro wykonał zdobiące je płaskorzeźby. Dzięki urządzeniu świetlnemu 104 strumienie wody są rozświetlane po zmroku, co było wówczas innowacją: są to rzeczywiście pierwsze świecące fontanny w stolicy.

Nazywane „Sources de la Seine” lub „Sources de Paris” fontanny zostały otwarte w 1936 roku po dwóch latach pracy.

Początkowo, ziemia, na której pełne-centralnej fontanny leżą został otoczony drzewami, tworząc prawdziwy ogród , ale na początku XXI th  wieku, występuje brak dostępu dla pieszych.

Fontanny, ich baseny i cała otaczająca je eliptyczna mediana, w tym podziemne pomieszczenia, w których znajdują się urządzenia techniczne znajdujące się w przestrzeni publicznej, są wpisane na listę zabytków na zlecenie30 maja 2016 r.. Ze względu na okres jej rozwoju, miejsce ma również etykietę „Dziedzictwo XX th  century” .

Zatrzymane od końca lat 80. z powodu degradacji związanej z ich hydroizolacją, kilkadziesiąt lat później były przedmiotem kampanii restauracyjnej. W 2016 roku grupa mieszkańców przedstawiła projekt w ramach budżetu obywatelskiego miasta Paryża, który został wybrany 520 głosami pozytywnymi. Prace, które kosztują 2 miliony euro, rozpoczęły się w 2019 roku pod nadzorem architektki Mirabelle Croizier, kierownika fontanny Philippe'a Cartona i konserwatora kamieni Nathalie Pruha. Zachowane oryginalne materiały. Fontanny są odnawiane nie tylko na powierzchni (pod względem technicznym i architektonicznym), ale również na poziomie podziemnej instalacji hydraulicznej. Przywracane są do użytku z uwzględnieniem współczesnej problematyki oszczędzania wody i energii. W identycznie odrestaurowanych iluminatorach zamontowano 136 projektorów żarówkowych LED . Zrewitalizowany obiekt został oficjalnie zainaugurowany w dniu15 czerwca 2021.

Karen Taïeb, zastępca burmistrza Paryża odpowiedzialna za dziedzictwo, dodaje, że zamierza zainstalować przejście dla pieszych, aby mieszkańcy mogli bliżej odkrywać fontanny. Do tego czasu fontanny i ich ogród były rzeczywiście trudno dostępne z powodu ruchu ulicznego.

Opis

Każda z nich znajduje się w niecce, a dwie fontanny w stylu Art Deco są cylindrycznymi i koncentrycznymi kolumnami o monumentalnym wyglądzie. Lornetka, powstaną w centrum na elliptical- ukształtowanej mediany , głos pieszych oddzielającej dwa baseny. Z podstawą z czterech okrągłych stopni mają 10 metrów wysokości i 5 metrów średnicy. Każdy z nich jest zwieńczony pustą, cylindryczną kopułą>.

Ochrzczona Sekwana przynosząca do Paryża bogactwo ziemi i paryskie miasto sztuki i pracy , pokryte są płaskorzeźbami w formie fryzów przedstawiających źródła Sekwany , miasta i wsie przecinane przez rzekę oraz pomniki. które graniczą z nim w Paryżu. Zwróć uwagę na obecność autoportretu autorstwa rzeźbiarza Paula Landowskiego , który przedstawia się w pracy, obok jednego z architektów wyposażonego w kompas. Niżej, na poziomie ich cokołu, umieszczone są medaliony z brązu (po osiem na fontannę) przedstawiające motywy zwierzęce ( „dwie czaple , motywy roślinne, kogut i kura , pstrąg , pięć myszy , trzy węże , ławeczka z rybami i wreszcie zimorodek w pełnej aktywności” ) oraz postacie z commedia dell'arte ( Arlekin , Pierrot , Colombine ,  itd. ).

Fontanny działają w obiegu zamkniętym. Najwyższe strumienie wody na szczycie kolumn mogą osiągnąć wysokość 12-13 metrów; inne strumienie emanują z niższych pięter fontann, a także z basenów.

Uwagi i referencje

1. „  Fontanny Landowskiego na Place de la Porte de Saint-Cloud w Paryżu  ” , na architecture-art-deco.fr ,1 st kwiecień 2019(dostęp 5 czerwca 2021 r . ) .
2. "  Renesans fontann Porte de Saint-Cloud  " , na paris.fr ,4 kwietnia 2021(dostęp 5 czerwca 2021 r . ) .
3. Barozzi 2010 .
4. „  Porte de Saint-Cloud, od pawilonu nadania do fontann Sekwany  ” , na stronie around-de-paris.com (dostęp 6 czerwca 2021 r . ) .
5. „  Regionalne kontrakt prywatnych szkół  ,” Paryż 16 Mag , aktualności magazyn ratusza z 16 th  dzielnicy, n o  5,Kwiecień 2021, s.  20-21.
6. Éric Le Mitouard, „  Paryż: zmartwychwstanie wspaniałych fontann Porte de Saint-Cloud  ” , Le Parisien ,12 kwietnia 2021(dostęp 5 czerwca 2021 r . ) .
7. "  Place de la Porte de Saint-Cloud  " , zawiadomienie n o  PA75160008, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
8. „  Inauguracja fontann Porte de Saint-Cloud o nazwie „Źródła Sekwany „w wodzie i świetle  ” , na presse.paris.fr (konsultacja 21 czerwca 2021 r . ) .

Bibliografia

• Jacques Barozzi , Paryż od fontanny do fontanny , Paryż, edycje Parigramme, Compagnie parisienne du livre,2010, 135  pkt. ( ISBN  978-2-84096-658-6 ) , „Fontaines de la porte de Saint-Cloud”, s.  108-109.

Powiązane artykuły

• Fontanny Lista 16 XX  dzielnicy Paryża
• Lista fontann w Paryżu
• Place de la Porte-de-Saint-Cloud
• Ogród przy rondzie Porte-de-Saint-Cloud