Rodzaj | Fundacja |
---|---|
Otwarcie | 2 czerwca 2011 |
Powierzchnia | 500 m 2 |
Odwiedzający rocznie |
35 000 (2017) 45 000 (2018) 51 000 (2019) |
Stronie internetowej | https://fondationvilladatris.fr |
Kolekcje | Rzeźba współczesna |
---|---|
Uprzejmy | Sztuka współczesna |
Czas | Okres współczesny |
Liczba obiektów | 124 |
Kraj | Francja |
---|---|
Gmina | L'Isle-sur-la-Sorgue |
Adres | 7, avenue des Quatre Otages |
Informacje kontaktowe | 43 ° 55 ′ 07,3 ″ N, 5° 03 ′ 16,5 ″ E |
![]() ![]() |
![]() ![]() |
![]() ![]() |
Fundacja Villa Datris lub Fundacja Rzeźby Współczesnej Villa Datris to fundacja artystyczna poświęcona rzeźbie współczesnej . Jej założyciele, Danièle Kapel-Marcovici i Tristan Fourtine, stworzyli to miejsce w 2011 roku w L'Isle-sur-la-Sorgue , w Vaucluse .
Projekt rozpoczyna się początkowo w 2010 roku wraz z przejęciem dużej prowansalskim budynku pochodzącym z końca XIX -tego wieku w L'Isle-sur-la-Sorgue oraz utworzenie funduszu na życie i dożycie. Od swojej inauguracji w 2011 roku Fundacja Villa Datris co roku oferuje nową wystawę tematyczną, prezentującą zarówno wschodzących, jak i międzynarodowych artystów. Jej powołaniem jest demokratyzacja dostępu do sztuki współczesnej, w szczególności poprzez prowadzenie polityki wolnego wstępu od momentu jej powstania, przy jednoczesnym zwracaniu uwagi na różnorodność i rozwój tej dyscypliny.
Historia tego budynku zaczyna się w 1870 roku, kiedy bracia Léon i Eugène Geoffroy zlecili budowę willi, połączonej ramieniem Sorgue z domem dzieciństwa René Chara . Ta willa została następnie nabyta przez Alberta Gassier, który w 1966 roku założył pierwsze targi antyków w L'Isle-sur-la-Sorgue; będzie to początek cotygodniowego pchlego targu, który nadal obowiązuje. Następnie willę nabył Michel Biehn, antykwariusz i pisarz pasjonujący się Prowansją. Z kolei organizuje w swoim domu sprzedaż swoich osobistych kolekcji na temat historii mody , tekstyliów i strojów świata.
W 2010 roku Danièle Kapel-Marcovici i Tristan Fourtine nabyli go, odnowili i zrehabilitowali, aby uczynić z niego przestrzeń wystawienniczą w całości poświęconą rzeźbie współczesnej. Pozwalają one pojawić się kilka śladów z przeszłości, takich jak mozaiki podłóg granitowych i zabytkowych podłóg, witraże, profile sufity ... toalety do basenów z końca XIX th century stał się „Gabinet osobliwości„; dawna kuchnia z dużym kominkiem przekształciła się w księgarnię artystyczną. Oprócz rezydencji, wystawy odbywają się również w ogrodach: północnym, który stanowi wejście do Fundacji i południowym, nad brzegiem Sorgue, zbudowanym z roślinności prowansalskiej i śródziemnomorskiej.
Chęć pokazania tylko rzeźb, bardziej niż jakiekolwiek inne medium, „wydawała się im oczywista, bezpośrednio związana z Tristanem i jego zawodem architekta”, uzasadniając ten wybór „wieloma punktami widzenia, które dostarczał i zajmowaniem przestrzeni”.
Ta pierwsza wystawa ma na celu przede wszystkim zaprezentowanie współczesnej rzeźby w szerokiej gamie materiałów: granit, tektura, stal nierdzewna, drewno, aluminium, neon, pleksi, szkło, łupek, cynk, brąz, kamień, marmur, beton, żywica czy stal. „Nasze wspólne upodobanie do rzeźby abstrakcyjnej skłoniło nas do zbadania nieskończonej różnorodności kształtów i materiałów”, wyjaśnia Danièle Kapel-Marcovici. Na wystawie biorą udział uznani artyści, tacy jak Arman , Richard Di Rosa , Tetsuo Harada , Philippe Hiquily , Peter Vogel ...
Ekspozycja skupia się na dwóch głównych ruchów XX XX wieku: sztuka kinetyczna i sztuki optycznej . Jeśli założyciele od początku dokonali wyboru pewnego eklektyzmu w swoich wystawach, to ruchy te pozostają bardzo obecne w ich artystycznych wyborach, a także w kolekcji, którą zaczynają tworzyć. Wystawa ma być również interaktywna i zabawna, prezentując prace, które ewoluują zgodnie z ruchami lub działaniami zwiedzających, jak proponują Miguel Chevalier , Yaacov Agam lub Alice Pilastre. Wśród głównych postaci tych ruchów artystycznych zaprezentowano Victor Vasarely , Ben , Carlos Cruz-Diez , Nicolas Schöffer czy nawet Jesús-Rafael Soto .
Temat rzeźbiarzy jest bliski założycielce Danièle Kapel-Marcovici, feministce zaangażowanej w walkę o prawa kobiet - zobowiązanie, które można znaleźć za pośrednictwem jej fundacji korporacyjnej, Fundacji Raja : Agir pour les femmes.
Chęć wystawiennictwa w 100% kobiecego wynika z obserwacji, że parytet artystyczny jest daleki od zwyczajności w muzeach i miejscach kultury. Pomyślany jako „manifest-wystawa”, założyciel pragnie dać „widoczność i uznanie rzeźbiarzom, którzy twierdzą, że nie jest to „sztuka kobieca”, ale rzeźba kobieca” . Dyskurs ma podkreślić ich pionierski temperament, specyfikę i to, co wnieśli do świata sztuki. Celem tej wystawy jest „rewizja powszechnych uprzedzeń w sztuce jak iw innych dziedzinach. Uważam, że kobiety bardziej roszczą sobie prawo do ekspresji niż sztuki kobiecej i że każda wyraża się własnym talentem ”. Do Fundacji zapraszamy m.in.: Rinę Banerjee , Louise Bourgeois , Geneviève Claisse , Camille Claudel , Françoise Pétrovitch , Simone Boisecq , Katarzynę Kobro czy Ghadę Amer .
Fundacja skupia artystów z całego regionu Morza Śródziemnego , inspirowanych jego kulturą, mitami i legendami; uwagi mają mieć charakter historyczny, kulturowy, socjologiczny, a także polityczny, ze szczególnym uwzględnieniem Arabskiej Wiosny, która miała miejsce w latach 2010-2012. Wystawa przywołuje bogactwo i złożoność Morza Śródziemnego, przywoływanego z kolei jako przestrzeń naturalna i zbudowana, horyzont przynależności i gdzie indziej, ale także przestrzeń wymiany i konfliktów. Założycielka, Danièle Kapel-Marcovici, wyraża chęć pokazania „świata, który ma swoje korzenie, ale który porusza się, zmienia, otwiera, zaskakujące, czasem zabawne, jak nasz współczesny świat w tym, co może mieć najlepsze”. Wystawa rozwija w ten sposób dyskurs bardziej aktualny niż poprzednie edycje, z przesłaniem otwartości na innych, akceptacji wielu kultur, o których wspominają zwłaszcza César , Robert Combas , Yves Klein , Gaetano Pesce , Claude Viallat i Joan Miró .
W 2015 roku oddano hołd Tristanowi Fourtine, zmarłemu w 2013 roku architektowi i współzałożycielowi. Zrzeszająca 100 architektów i artystów, 95 rzeźb i 25 modeli była najbardziej ambitną wystawą Fundacji. Ideą jest zbadanie interakcji i wpływów, jakie wywierają te dwa światy form między nimi, a także doprowadzenie do syntezy urbanistyki, sztuki i architektury w plastycznym ujęciu przestrzeni. Architekci tacy jak André Bloc , Shigeru Ban , Jean Nouvel , Sou Fujimoto czy Le Corbusier są prezentowani obok takich rzeźbiarzy jak Jean Dubuffet , Parvine Curie , Niki de Saint Phalle czy Liam Gillick .
W trakcie wystaw Fundacja pozyskała kilka rzeźb, które następnie utworzyły Kolekcję Fundacji Villa Datris. „Nie mieliśmy ochoty tworzyć historycznych scenografii do tej kolekcji. To przede wszystkim osobiste wybory, dalekie od trendów i rynku sztuki – tłumaczy założycielka.
Chcąc przedstawić tę kolekcję jak największej liczbie osób, w 2014 roku w Paryżu otwarto Espace Monte-Cristo. Wtedy zrodził się w 2016 roku pomysł na retrospektywną wizję tej kolekcji, zaprezentowaną po raz pierwszy w formie pełnoprawnej wystawy zatytułowanej Sharing Sculpture. Zgłębia cztery główne nurty sztuki współczesnej: abstrakcję geometryczną , sztukę minimalistyczną oraz bliską założycielom sztukę kinetyczną i optyczną . Jak przy każdej edycji, nie zabrakło rzeźb międzynarodowych artystów, takich jak Yaacov Agam , Jesús-Rafael Soto, Vera Röhm, Niki de Saint Phalle czy Joana Vasconcelos , ale także wschodzące talenty, w tym Alexis Hayère, Laurent Perbos i Caroline Tapernoux.
Ta wystawa ma na celu ukazanie natury tak, jak mogą ją postrzegać współcześni artyści, niezależnie od tego, czy jest ona środkiem wyrazu, czy źródłem inspiracji. Konfrontacja ich światów ujawnia naturę czasami spokojną i cudowną, czasami burzliwą i niepokojącą. Rzeźbiarze dokonują krytycznej obserwacji działań człowieka na środowisko (epoka przemysłowa, antropocen , zużycie surowców itp.). Świadomi tej degradacji artyści wychwalają także formalne piękno zagrożonej przyrody. Wystawę odwiedza 35 000 zwiedzających. Od land artu po arte porvera , wybór artystyczny jest po raz kolejny tak różnorodny, jak to tylko możliwe, prezentując w szczególności prace Hichama Berrady , Fabrice'a Hyberta , Nils-Udo , Yayoi Kusamy , a nawet Johana Cretena .
Eksplorując metamorfozę nici, krawata, plecionki i węzła poprzez współczesną rzeźbę, wystawa prezentuje wielość technik (tkanie, haft, dziewiarstwo, szydełkowanie) i materiałów (włókna, włosie końskie, wiklina, zioła, liany, miedź, tworzywa sztuczne, metal). ...). Od dawna uważane za peryferyjne, tekstylne praktyki przedstawiane są jako narzędzia afirmacji, a nawet roszczenia. Trasa tematyczna przeciwstawia się tradycyjnym i nowoczesnym praktykom, przypomina zawłaszczanie tekstyliów przez ruchy feministyczne, a także przywołuje ruchy sztuki brut i arte povera . Znajdujemy więc pionierów rzeźbiarstwa tekstylnego, takich jak Sheila Hicks (której retrospektywa kończy się w Centre Pompidou ), Christian Jaccard , Magdalena Abakanowicz , Marinette Cueco , Josep Grau-Garriga . Wystawę odwiedza ponad 45 000 zwiedzających.
Ta dziewiąta wystawa kwestionuje relacje między ludźmi a zwierzętami. Artyści wyrażają swoje przywiązanie do sprawy zwierzęcej, ale także swoje troski, „celebrując zwierzęce piękno, naturalną elegancję, płynność ciał i ekstrawagancję zdobień” . Jest to największa do tej pory wystawa, na której zaprezentowano 120 rzeźb. Wystawę odwiedza ponad 51 000 zwiedzających, co stanowi historyczny rekord frekwencji Fundacji. Zgromadzono nie mniej niż 85 artystów, w tym Mark Dion , Wang Keping , Jean Tinguely , Ugo Rondinone , César , Barry Flanagan czy Annette Messager .
Oprócz projektu Fundacji Villa Datris w L'Isle-sur-la-Sorgue, założyciele, zmotywowani chęcią dzielenia się swoją pasją do sztuki, chcieli udostępnić publiczności dzieła, w których się zakochali, a tym samym przedstawić współczesną rzeźbę jak największej liczbie osób.
Villa Datris Fundacja Collection jest następnie prezentowane w nowym miejscu Space Monte Cristo, znajduje się w 20 th dzielnicy Paryża , w n o 9 ulicy Monte Cristo . To nie drugi fundament, ale przestrzeń dedykowana kolekcji stałej. Budynek jest szczególnie symboliczny, ponieważ jest historycznym miejscem firmy Raja , założonej w 1954 roku przez Rachel Marcovici, matkę Danièle Kapel-Marcovici. Dziś przekształcony w industrialny loft , z dwoma zewnętrznymi patiami, Espace Monte-Cristo organizuje wystawy tematyczne z bezpłatnym wstępem.