Fernando Fernandez Martín | |
Funkcje | |
---|---|
Poseł europejski | |
19 lipca 1994 - 13 lipca 2009 ( 14 lat, 11 miesięcy i 24 dni ) |
|
Wybór | 12 czerwca 1994 |
Ponowna elekcja |
13 czerwca 1999 7 czerwca 2004 |
Legislatura | 4 p , 5 p i 6 th |
Prezydent rządu Wysp Kanaryjskich | |
3 sierpnia 1987 - 3 stycznia 1989 ( 1 rok i 5 miesięcy ) |
|
Rząd | Fernandez Martín |
Legislatura | II e |
Koalicja | CDS -AIC- AP |
Poprzednik | Jerónimo Saavedra |
Następca | Lorenzo Olarte |
Biografia | |
Imię urodzenia | Fernando Manuel Fernández Martín |
Data urodzenia | 29 maja 1943 |
Miejsce urodzenia |
Santa Cruz de La Palma ( Hiszpania ) |
Partia polityczna |
PP (od 1990) CDS (1982-1990) |
Ukończyć | Uniwersytet Nawarry |
Zawód | Lekarz |
![]() |
|
Prezydenci rządu Wysp Kanaryjskich | |
Fernando Manuel Fernández Martín , urodzony dnia29 maja 1943w Santa Cruz de La Palma jest hiszpańskim politykiem, członkiem Partii Ludowej (PP).
Był prezesem rządu Wysp Kanaryjskich w latach 1987–1989, a następnie posłem do Parlamentu Europejskiego w latach 1994–2009.
On uzyskał licencję w medycynie na Uniwersytecie Nawarry , gdzie następnie został profesor neurologii . W następnym roku ukończył tę dziedzinę na Uniwersytecie w Barcelonie , w 1968 roku specjalizował się w neurofizjologii klinicznej.
W 1969 roku został zatrudniony na Uniwersytecie La Laguna , gdzie przez 10 lat zajmował stanowisko profesora neurologii. Dwa lata później został mianowany kierownikiem oddziału neurologii w Szpitalu Uniwersyteckim Wysp Kanaryjskich na Teneryfie .
Wstąpił do Centrum Demokratyczno-Społecznego (CDS) w 1982 roku, a rok później został jego prezesem. W wyborach regionalnych w dniu 8 maja 1983 r. Na Wyspach Kanaryjskich został wybrany w parlamencie posłem z La Palmy . Następnie objął rolę rzecznika grupy CDS.
W 1984 r. Objął stanowisko profesora neurologii w La Laguna.
W wyborach regionalnych 10 czerwca 1987 r. Był liderem CDS na archipelagu i stanął na Teneryfie . Partia zdobyła 19,5% głosów, czyli 13 z 60 posłów.
Trzeci pod względem głosów, ale drugi pod względem liczby mandatów, zawiera porozumienie rządowe z Independent Regroupements of the Canaries (AIC) i Popular Alliance (AP), również korzystając ze wsparcia Independent El Hierro Regroupement (AHI). Będzie wówczas jedynym regionalnym szefem rządu z szeregów CDS.
Po przemówieniu, w którym wyjaśnia, że chce wzmocnić ideę regionalną ze szkodą dla poczucia przynależności do wyspy, i że jego poprzednik Jerónimo Saavedra kwalifikuje się jako „kontynuator”, Fernando Fernández Martín zostaje zatrudniony na 44 lata jako prezydent rządu Wysp Kanaryjskich na29 lipca 31 głosami przychylnymi, czyli dokładną większością bezwzględną.
Z powodu braku zgody większości w sprawie reorganizacji terenów uczelni, zdecydował się poddać wotum zaufania w sprawie30 listopada 1988. W wyniku wstrzymania się od głosu AIC stracił zaufanie Parlamentu przy 27 głosach przeciw, 21 głosach za i 11 wstrzymujących się; mimo wszystko powiedział, że jest gotowy do powołania nowego kierownictwa, podczas gdy socjalista Saavedra ogłosił, że chce nawiązać kontakt z CDS i AIC, próbując stworzyć stabilną większość. Chociaż regionalny komitet CDS potwierdził go jako kandydata na prezydenta rządu, zrzekł się i zrezygnował z kierownictwa partii około dwa tygodnie później. Plik3 stycznia 1989przejmuje jego wiceprezes Lorenzo Olarte z CDS.
W miesiącu Grudzień 1990, opuścił CDS, aby dołączyć do nowej Partii Ludowej (PP), o czym poinformowano na konferencji prasowej wraz z sekretarzem generalnym PP Francisco Álvarez-Cascos . Próbował jako szef listy w Santa Cruz de Tenerife lub kandydat do parlamentu w wyborach26 maja 1991, w końcu wystartował w wyborach europejskich 12 czerwca 1994 r. i znalazł się na czternastej pozycji na liście Abla Matutes , zaraz po byłym przewodniczącym Galicji Galicji Gerardo Fernández Albor .
Został ponownie wybrany w wyborach 13 czerwca 1999 r., A następnie został wiceprzewodniczącym Komisji ds . Rozwoju i Współpracy . Nie jest odnawiana podczas odnawiania ciał w połowie okresu, wstyczeń 2002. Ponownie wybrany na trzecią kadencję w wyborach 7 czerwca 2004 r. , Porzucił życie polityczne pod koniec kadencji w 2009 r.