Rodzina Baglioni jest dom szlachetny Perugian oryginalny feudalny pochodzący z końca XII th wieku .
Pierwsze wzmianki o terminach dynastii powrotem do XII -go wieku i znajdują się w oficjalnych dokumentach średniowiecznego miasta Perugia .
Pochodzenie rodziny pozostaje niepewna, ale jako historyk Francesco Maturanzio raportów, najbardziej prawdopodobna jest teza, że jego pierwsi członkowie przyszedł osiedlić się w środkowych Włoszech i Perugii z cesarzem Fryderyk Barbarossa w końcu 12 wieku. Wieku.
Według tego historycznego źródła, przywódcą dynastii miał być Ludovico Oddo Baglioni, książę Szwabii i kuzyn Barbarossy, który został mianowany przez cesarza na czele Wikariatu Perugii w Cagli , w księstwie Urbino ,7 września 1162.
Między XIV TH i XV -go wieku, Baglioni zmagali się z Oddi do kontroli Perugia i jego kraju.
Podbili feudalne domeny Bettona , Bastia , Collemancio , Torgiano .
W 1416 roku , Andrea Fortebraccio ułatwia dominację działa w imieniu papieża nad Perugine rodzin jego syn-in-law Malatesta Baglioni (1390-1437) i atrybuty Cannara im . W uznaniu wsparcia udzielonego przez condotte z Batiglioni one utilsent okazji papież Marcin V e powołanych panów Spello i papież Leon X e hrabiów Bettona, którzy stali się de facto stolicą Stato Nuovo ( „nowego państwa”). Stan ten obejmował gminy Bettona, Cannara, Collazzone, a także zlikwidowane gminy Collemancio, Rosciano, Canalicchio, Tor Segnarelli, Sorgnano, Castelbuono, Torre del Colle. Podczas swojej nieobecności hrabia zostawił tam generała porucznika, sędziów i Bargello .
W 1584 r. przedrukowano stare statuty miejskie Bettony, które już wówczas przyznawały kobietom prawo własności, sporządzenia testamentu, posiadania pieniędzy we własnym imieniu bez żadnej opieki i ograniczeń.
O sprawowanie władzy walka była ciągła przeciwko innym rodzinom perugińskim, papiestwu, a także w samej rodzinie.
W okresie 1438 - 1479 , Braccio Baglioni , wykorzystując swoją pozycję jako kapitan milicji w Stolicy Apostolskiej, wykonywał utajoną panowanie nad Perugia , charakteryzujący się całkowitą kontrolę uprawnień obywatelskich.
W tych latach Perugia znała okres rozkwitu, owoc ekspansji i upiększania miasta. Zbudowano nowe drogi i wiele pałaców.
W latach 1429 i 1433 Palazzo dei Priori został powiększony, nowe kościoły i kaplice prywatne zbudowany. Patronat z Baglioni przyniósł takich artystów jak Piero della Francesca , Pinturicchia i Raphaël , który przyszedł w szczególności na wniosek BRACCIO i płatnego gloryfikować jego działania. W ten sposób Perugino namalował obraz zatytułowany Pokłon Trzech Króli, przedstawiający pana w otoczeniu rodziny. Po 1429 roku wybudowano pałac przeorów, który w rzeczywistości stał się pałacem panowania, prywatną rezydencją rodu. Udekorowana przez Piero della Francescę jest to prawdziwa twierdza, bezpieczna i wyposażona w potężne urządzenie obronne, wzniesiona później przez papieża Pawła III .
„… Grifonetto Baglioni ze swoim przeszytym stanikiem i akantowymi lokami, który zabił Astorre'a z żoną i Simonetta ze swoim paziem, był tak piękny, że umierając na żółtym placu Perugii, ci, którzy go nienawidzili, nie mogli wytrzymać cofnij łzy, a Atalanta, która go przekląła, pobłogosławiła go "
- Oscar Wilde , Portret Doriana Graya .
Po śmierci Braccio rozpoczął się okres walk wewnętrznych o dominację, których kulminacją była zemsta nozze rosse („czerwone wesele”),14 lipca 1500. Astorre Baglioni , tuż po publicznym ślubie z Lavinia Colonna, dla uczczenia jego dojścia do władzy, został zabity przez Grifonetto Baglioniego , syna Atalanty . Spotykając przypadkowo Gian Paolo , młody Grifonetto został oszczędzony przed zemstą i zaproszony do odejścia, ale jego kuzyn Gentile podążył za nim i zabił go z kolei. Atalanta Baglioni wbiegła na plac i zastała swojego syna Grifonetto wciąż żywego. Ten przed śmiercią prosił o przebaczenie zarówno dla siebie, jak i dla swoich zabójców. Rodzina zostaje rozdarta w daremnej walce o sukcesję, która kończy się krwią, ten odcinek jest znany jako The Blood Wedding
Gentile Baglioni biskup Perugii sprawował władzę od 1501 do 1506 roku .
W 1520 roku Gian Paolo, będący w ciągłym konflikcie z papiestwem, został przyciągnięty do Rzymu po podstępie wymyślonym przez papieża Leona X, który po jego przybyciu ściął mu głowę. Jedenaście lat później , Rodolfo Baglioni ponownie obliczu papieskiej władzy przez wypędzając legata papieskiego i został pokonany przez papieskich bojówek dowodzonych przez Pier Luigi Farnese . Pozbawiony przywilejów i żołnierzy Rodolfo musiał opuścić miasto, kładąc kres panowaniu Perugińczyków.
Rezydencja Braccio została zburzona w 1540 roku, aby zrobić miejsce dla twierdzy Rocca Paolina zbudowanej przez Antonio da Sangallo Młodszego na prośbę papieża Pawła III .
Syn gojowskiego Astorre Baglioniego bronił chrześcijaństwa w wojnie cypryjskiej i zmarł wraz z Marco Antonio Bragadinem w Famagusta . Z kolei syn Astorry, Guido, który zasłużył się w służbie cesarza, mieszkał w Weronie i Brescii .
Główna gałąź wymarła wraz ze śmiercią Malatesty V Baglioniego w 1648 roku , który podpisał się maksymą „ultimus ex suis”.
Współczesny Baglioni są potomkami Percivalle di Guido, rezydujących w Florencji i Perugii. Są oddani sztuce i nauce.
Niektórzy znani członkowie to: Pietro alias Melindo Turrenio (literatura), Benedetto (filozof), Astorre (historyk), Lorenzo Grifone (socjolog).
Małżeństwo Alessandro z Cateriną z 1782 r. (ostatnie z gałęzi rodziny degli Oddi) stało się początkiem niedawnego podziału rodziny wraz z narodzinami gałęzi Oddi-Baglioni.
We Francji istnieje inna gałąź rodziny Baglion Marquis de la Dufferie , która pochodzi z Michele di Colaccio.