Wydział Prawa Kanonicznego w Paryżu

Wydział Prawa Kanonicznego w Paryżu Obraz w Infobox. Historia
Fundacja 1895
Rama
Obszar działalności Ile-de-France
Rodzaj Prywatne instytucje szkolnictwa wyższego użyteczności publicznej (EESPIG)
Kampus 21, rue d'Assas
75006 Paryż
Siedzenie Paryż
Kraj Francja
Język Francuski
Organizacja
Założyciel Maurice d'Hulst
Dziekan Ludovic Danto ( d ) (od2016)
Przynależność Międzynarodowa Federacja Uniwersytetów Katolickich
Stronie internetowej www.icp.fr/a-propos-de-licp/decouverte-licp/facultes-et-instituts/faculte-droit-canonique

Wydział Prawa Kanonicznego Instytutu Katolickiego w Paryżu jest wydział kościelny. Należy do sieci uniwersytetów i wydziałów kościelnych - około 180 instytucji w Europie - oraz do sieci 42 instytucji zajmujących się prawem kanonicznym, które wydają dyplomy Stolicy Apostolskiej . Jest on regulowany przez konstytucji apostolskiej Veritatis Gaudium papieża Franciszka z dnia 8 grudnia 2017 r - Prawo Papieska sukces Konstytucja apostolska Christiana Sapientia papieża Jana Pawła II , opublikowany w dniu 29 kwietnia 1979 roku, a Novo Codice dekretu z Kongregacji katolika Wychowanie z 2 września 2002 r. - i przez własne statuty uznane przez tę Kongregację. Jest to jeden z wydziałów Instytutu Katolickiego w Paryżu , prywatnej uczelni o charakterze ogólnym (EESPIG). Przyczynia się do rozpowszechniania i nauczania nauk kanonicznych we Francji i poza nią poprzez liczne partnerstwa.

Wydział Prawa Kanonicznego odnotował, nadal używany w swojej pieczęci, tytuł Consultissima Facultas - Consultissime Faculté - nadany przez Wydział Dekretu Uniwersytetu Paryskiego założonego w 1160 r., Który zniknął w 1793 r. Podobnie nauczyciele noszą od 1946 r. szkarłatna szata, którą papież Benedykt XII podarował mistrzom wydziału dekretu: wcześniej nosili purpurową szatę jak teolodzy.

Lokalizacja

W ramach kampusu Instytutu Katolickiego w Paryżu Wydział Prawa Kanonicznego zajmuje od 1984 r. Budynek, wzniesiony na miejscu dawnego klasztoru Pań Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu, którego obecny adres to 22 rue Cassette. Jest domem dwóch znanych postaci z Komedii Humaine Honoré de Balzaca  : Luciena de Rubempré i Vautrina. Malarz Louis Hersent - wykonał kilka portretów króla Ludwika Filipa i członków rodziny Orleańskiej, którzy udali się do jego pracowni - oraz jego żona Louise Marie-Jeanne Mauduit - również malarka - zatrzymali się w tej rezydencji.

W przeszłości, Wydział posiadał budynków graniczących dziedziniec St. Joseph Karmelitów i prostopadle do Rue Vaugirard, następnie kolejno budynki zbudowane przez Mgr d'Hulst i M gr Baudrillart rue d'Assas i wreszcie od 1949, 12 rue Cassette zbudowany przez Mgr Blanchet .

Historyczny

Zgodnie z ustawą z 12 lipca 1875 r. Zgłoszoną przez Edouarda de Laboulaye , ustanawiającą wolność szkolnictwa wyższego we Francji , kardynał Joseph Hippolyte Guibert , arcybiskup Paryża, i biskupi okręgu uniwersyteckiego Paryża zainaugurowali 10 stycznia 1876 r. Uniwersytet Paryski, znany dziś pod nazwą Katolickiego Instytutu Paryskiego, zgodnie z ustawą z 16 marca 1880 r. Zastrzegającą we Francji używanie tytułu uniwersytetu dla publicznych uczelni. Ten nowy zakład jest następcą École des Carmes założonej przez arcybiskupa Paryża, Mgr Denys Affre w 1845 roku.

W 1878 r. W ramach Szkoły Teologicznej otwarto katedrę Prawa Kanonicznego, której pierwszym kierownikiem był Pietro Gasparri , przyszły kardynał-sekretarz stanu papieża Piusa XI , sygnatariusz porozumień laterańskich z 1929 r. indult Świętej Kongregacji Studiów z 7 czerwca 1881 r. upoważnia do utworzenia sekcji prawa kanonicznego. Ostatecznie w pełni prawowity Wydział Prawa Kanonicznego został erygowany 6 lipca 1895 roku dekretem Kardynała Camilla Mazelli , Prefekta Świętej Kongregacji Studiów, a jego statuty zostały ostatecznie zatwierdzone 17 czerwca 1911 roku. rytm różnych reform pochodzących ze Stolicy Apostolskiej. Po nauczaniu corpus iuris canonici , a następnie ustawodawstwa Kodeksu Pio-Benedyktynów z 1917 r. , Obecnie stara się o promowanie prawa Kościoła głęboko odnowionego, po Soborze Watykańskim II , przez ogłoszenie Kodeksu Prawa Kanonicznego z dn. 1983 i ogłoszenie Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich z 1990 r. Wydział współpracuje w szczególności z Międzynarodowym Towarzystwem Prawa Kanonicznego i Porównawczych Praw Religijnych (SIDC): obie instytucje wydają od 1974 r. Czasopismo naukowe The Year canonical born w 1952 roku z woli dziekana Andrieu-Guitrancourt. W 2005 roku czasopismo otrzymało nagrodę im. Arturo Carlo Jemolo . W 1990 r. Na Wydziale odbył się Międzynarodowy Kongres Consociatio Internationalis Studio Iuris Canonici Promovendo pod hasłem: synodalność .

W swojej historii, chcąc sprostać potrzebom swoich czasów, Wydział dał początek w 1951 roku Szkole Porównawczego Legislacji Religijnej (Prawa innych wyznań chrześcijańskich, ale także Talmudu , Koranu i praw religijnych hinduizmu ), powiększonej w 1953 roku o część wschodnią, a od 1954 roku w Praktycznej Szkole Prawa Kanonicznego (kształcenie ustawiczne duchowieństwa w zakresie prawa kanonicznego i prawa cywilnego). W 2018 roku otworzyła francuskojęzyczną witrynę poświęconą prawu kanonicznemu.

Od momentu powstania Wydział Prawa Kanonicznego Instytutu Katolickiego w Paryżu przyjmował studentów kościelnych i zakonnych, ale także od Soboru Watykańskiego II , studentów świeckich. Spośród słynnych studentów zacytujmy Jana Pawła II : młody opat Karol Wojtyła zapisał się na wydział na jednym lub drugim kierunku, prawdopodobnie podczas pobytu w Paryżu w 1947 r. Pięciu stałych profesorów naukowych i około piętnastu odpowiedzialnych za nauczanie. prowadzi zajęcia dydaktyczne i naukowe na Wydziale. W 2011 roku Wydział, podobnie jak inne wydziały kościelne, był przedmiotem oficjalnej oceny AVEPRO, Agencji Stolicy Apostolskiej w zakresie oceny i promocji jakości na uniwersytetach i wydziałach.

Lista dziekanów

Wydział Prawa Kanonicznego, ośrodek uniwersytecki

Wydział Prawa Kanonicznego jest przeznaczony do badań, nauczania i szkolenia. Obejmuje drugi i trzeci cykl uniwersytecki, z których pierwszy to studia teologiczne , które pozwalają na uzyskanie dyplomu kanonicznego matury:

Oferuje możliwość realizowania dwóch różnych rodzajów kursów:

Wydział posiada wyspecjalizowaną bibliotekę, której główny zbiór pochodzi z biblioteki Mgr Charlesa Lefebvre'a, dziekana Roty Rzymskiej w latach 1976-1978.

Uwagi i odniesienia

  1. por. L'Osservatore Romano, „Wysokiej jakości uniwersytety kościelne służące wyzwaniu edukacji - wywiad z księdzem Franco Imodą, prezesem avepro”, 15 lipca 2010 r., Na stronie http://www.osservatoreromano.va/fr / news / des-universites- ecclesiastiques-de-qualite-au-serv # .UuACx-JKHZ4
  2. (It) „  Facoltà e Istituti di diritto canonico  ” (dostęp 9 listopada 2016 )
  3. "  Francis, Konstytucja apostolska" Veritatis Gaudium ", 8 grudnia 2017  " (dostęp: 29 stycznia 2018 )
  4. por. Jan Paweł II, Konstytucja apostolska Sapientia christiana , 1979: http://www.vatican.va/holy_father/john_paul_ii/apost_constitutions/documents/hf_jp-ii_apc_15041979_sapientia-christiana_fr.htm
  5. por. Kongregacja Edukacji Katolickiej, Dekret Novo Codice , 2 września 2002, http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/ccatheduc/documents/rc_con_ccatheduc_doc_20021114_decree-canon-law_lt.html
  6. Por. Jean-Paul Durand, "  Stulecie Wydziału Prawa Kanonicznego - Prezentacja  ", Transversalités ,Kwiecień-czerwiec 1996, s.  135-140 ( ISSN  1286-9449 )
  7. Por. Historię Wydziału Dekretu, Georges Péries, Wydział Prawa na byłym Uniwersytecie Paryskim (1160-1793) , Paryż, Larose i Forcel,1890, 391  str.
  8. (la) Por. Tytuł Wydziału dekretu J.-F.-M. Lequeux, Manuale compendium iuris canonici , t.  4, Paryż, Mequignon Juniorem,1844, 2 II  wyd. , 611  s. ( czytaj online ) , s.  498
  9. Pierre Andrieu-Guitrancourt, "Wydział Prawa Kanonicznego Paryża od Wielkiej Wojny do uroczystości pięćdziesiątej rocznicy" , w Aktach Kongresu Prawa Kanonicznego : Cinquantenaire de la Faculté de droit canon Paris, 22 kwietnia -26 1947 r. , Paryż, Letouzey i Ané,1950, 414  s. , s.  105.
  10. „  Rue Lhomond  ” , aby zapoznać się z przeglądem Benedyktynów Najświętszego Sakramentu zainstalowanych rue Cassette aż do rewolucji (dostęp: 4 lipca 2018 r. )
  11. por. http://www.la-croix.com/Culture/Actualite/Paris-rive-gauche-splendeurs-et-miseres-de-Lucien-de-Rubempre-_EP_-2012-10-26-869152
  12. Abyz historyczną prezentacją budowy wraz z planami i fotografiami, por. Anne Goergeon-Liskenne, "  Instytut Katolicki w Paryżu: polityka i architektura w ramach trzeciej republiki  ", Historia dostarczania architektury ,2007, s.  9-22 ( ISSN  1960-5994 , czytaj online )
  13. Pierre Andrieu-Guitrancourt, „The consultissime wydział prawa kanonicznego w Paryżu” w Le livre du Centenaire 1875-1975 , Paryż, Beauchesne,1975, 412  pkt. , s.  272
  14. Więcej informacji por. Pierre Andrieu-Guitrancourt, „Krótka historia nauki prawa kanonicznego we Francji w XIX th century. Oraz Wydziału Prawa Kanonicznego Paryża” w Dziejach Kongresie Prawa Kanonicznego z dnia 22 kwietnia do 26, 1947 i Letouzay ane,1950, 414  s. , s.  24-137
  15. Por. Także Philippe Greiner, „  Historia Wydziału Prawa Kanonicznego Instytutu Katolickiego w Paryżu od jego początków do dekanatu Mgr Pierre'a Andrieu-Guitrancourt (1895-1970)  ”, Rok kanoniczny ,2012, s.  9-20 ( ISSN  0570-1953 )
  16. Znajdź listę biskupów, którzy głosowali za założeniem Instytutu Katolickiego na str. 332 w Robert Jacquin, „  The origins of the Catholic Institute  ”, Revues des deux mondes ,Wrzesień 1950, s.  331-337 ( ISSN  0035-1962 , czytaj online )
  17. Olivier Landron BEDOUELLE i Guy (red.), „The Catholic Institute of Paris” na uniwersytetach i instytutach katolickich: spojrzenie na ich historię (1870 do 1950) , Słowo i cisza2012( ISBN  978-2-88918-108-7 ) , str.  51-67
  18. Brigitte Waché, „  L'École des Carmes, 1845–1975  ”, Revue d'Histoire de l'Eglise de France ,1995, s.  237-253 ( ISSN  2109-9502 , czytaj online )
  19. Jean Imbert , „  Wydział Prawa Kanonicznego (1895-1975)  ”, Rok Kanoniczny , 1995-1996, s.  287-288.
  20. Imbert 1995-1996 , str.  289.
  21. Wydział Prawa Kanonicznego obchodzi swoje stulecie: 1895-1995: katalog wystawy, Paryż 9-13 października 1995 , wyd. Institut Catholique de Paris,1995, 49  pkt.
  22. „  Kodeks Prawa Kanonicznego  ” , na Stolicy Apostolskiej
  23. „  CODEX CANONUM ECCLESIARUM ORIENTALIUM  ” , w siedzibie Stolicy Apostolskiej (dostęp 14 listopada 2016 )
  24. Por. Prezentację narodzin przeglądu, René Metz, „  L'Année canonique, collection of studies and information, t. I, 1952 [report]  ”, Revue des sciences sociales ,Kwiecień 1953, s.  414-416 ( ISSN  0035-2217 , czytaj online )
  25. "Rok Kanoniczny" wspólnie otrzymuje nagrodę Jemolo "Przegląd Prawa Kanonicznego" za troskę o łączenie tradycji uniwersyteckiej z problemami współczesnych demokracji w Europie ", por. Jean Werckmeister," Od  redakcji - "Prawo kanoniczne Recenzja „uhonorowana nagrodą Jemolo  ”, Canon Law Review ,2005, s.  5-6 ( ISSN  0556-7378 )
  26. Rok przyznania nagrody różni się od roku podanego przez „Revue de Droit canon”, „The Canonical Year” ogłaszający 2004, „The review of Canon Law” ogłaszający 2005. Por. Patrick Valdrini, „  Liminaire  ”, L 'Canonical rok ,2004, s.  3-5 ( ISSN  0570-1953 )
  27. Wspomina się również o tej nagrodzie: „Rok kanoniczny, dziennik wysokiej jakości wyrażający bogactwo i pytania francuskiej nauki kanonicznej, doceniony za granicą, o czym świadczy niedawne przypisanie naszemu dziennikowi nagrody Jemelo”, por. Olivier Echappé, „  Liminaire  ”, The Canonical Year ,2007, s.  5-6 ( ISSN  0570-1953 )
  28. Studio Iuris Canonici rzeczownika consociatio Internationalis Promovendo należy do historii prawa kanonicznego do 20 th century, por JM Mauyeur - Ch. And L. Pietri - A. Vauchez - M. Venard, Histoire du Christianisme - 14 Anamnèsis , Paryż, Desclée,2000, 742,  s. ( ISBN  2-7189-0637-5 ) , str.  251-254
  29. (It) "  Consociatio Internationalis Studio Iuris Canonici Promovendo - storia  " , w Consociatio Internationalis Studio Iuris Canonici Promovendo (dostęp: 2 lipca 2018 )
  30. Aby pogłębić refleksję nad prawem kanonicznym i prawem porównawczym, por. Jean Passicos, „  Prawo kanoniczne i prawo porównawcze dzisiaj. Odnowienie problemu?  », Międzynarodowy przegląd prawa porównawczego ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, s.  17-31 ( czytaj online )
  31. Pierre Andrieu-Guitrancourt, „  90 lat wyższego wykształcenia prawa kanonicznego w Paryżu  ”, rok kanoniczny ,1971, s.  3-17
  32. „  Francuskojęzyczna witryna poświęcona prawu Kościoła  ” , na héraultjuridique ,4 czerwca 2018 r(dostęp 12 czerwca 2020 )
  33. „  Prawo kanoniczne. Francuskojęzyczna witryna poświęcona prawu Kościoła  ” , na droitcanonique.fr (dostęp 12 czerwca 2020 r. )
  34. Paul Poupard, „  Papież Jan Paweł II w Instytucie Katolickim w Paryżu  ”, Wiadomości z Instytutu Katolickiego w Paryżu , wydanie specjalne czerwiec 1980, s.  4-5 ( czytaj online )
  35. George Weigel, Jan Paweł II. Świadek nadziei , Jean-Claude Lattès,1999, 1173  s. ( ISBN  2-7096-2116-9 ) , str.  111
  36. „  Agenza della Santa Sede per la Promozione e l'evaluazione della Qualità delle Università e Facoltà ecclesiastiche  ” (dostęp 2 lipca 2018 r. )
  37. Imbert 1995-1996 , str.  293-301.
  38. Niektóre wersety są poświęcone Mgr Boudinhonowi, który był rektorem o „bardzo liberalnym kierownictwie” według biskupa Moulin, biskupa Moulin, biskupa Bougona, por. w czasopiśmie Transversalités - dodatek nr 5, Emile Blanchet, Journal Conciliaire. Rektor Instytutu Katolickiego w Paryżu przy Soborze Watykańskim II w Paryżu, Instytut Katolicki w Paryżu,2017, 412  pkt. ( ISBN  979-10-94264-21-8 , czytaj online ) , str.  117
  39. Ważna działalność dekanatu biskupa Andrieu Guitrancourta jest poświadczona z jego życia, por. w czasopiśmie Transversalités - dodatek nr 5, Émile Blanchet, Journal Conciliaire: the Rector of the Catholic Institute of Paris at the Vatican Council II , Paris, Institut Catholique de Paris,2017, 412  pkt. ( ISBN  979-10-94264-21-8 ) , str.  52
  40. Przegląd biograficzny por. Gérard Fransen, „  In memoriam - Mgr Pierre Andrieu-Guitrancourt  ”, Revue Théologique de Louvain ,1984, s.  262-263 ( ISSN  0080-2654 , czytaj online )
  41. Przegląd biograficzny por. Gérard Fransen, „  In memoriam - Mgr Jacques Denis  ”, Revue Théologique de Louvain ,1979, s.  124-125 ( ISSN  0080-2654 , czytaj online )
  42. „  Jean-Jacques Boildieu  ”
  43. „  Philippe Toxé  ” , na data.bnf.fr (dostęp 11 czerwca 2020 r. )
  44. „  Dwóch nowych dziekanów w Instytucie Katolickim w Paryżu  ” , na la-croix.com ,20 czerwca 2016 r(dostęp 11 czerwca 2020 )
  45. "  canon law - French site of canon law  " , na droitcanonique.fr (dostęp 30 czerwca 2018 )
  46. „  Katolicki Instytut Paryski - Wydział Prawa Kanonicznego  ” , L'Etudiant (przegląd: 9 listopada 2016 r. )
  47. "  Dekret n o  2009-427 z dnia 16 kwietnia 2009 roku  " w sprawie Legifrance.gouv.fr (dostęp 11 lipca 2018 )
  48. „  Historical canon law  ” , na bibliotheques.icp.fr (dostęp 11 czerwca 2020 r. )
  49. Por. „  W hołdzie dla jego Exc. Mgr Charles Lefebvre, dziekan S. Rote Romaine  ”, Rok kanoniczny ,1978( ISSN  0570-1953 )

Linki zewnętrzne