Föglö | ||||
Herb |
||||
Prom Södra Linjen między Langnäs i Kökar | ||||
Administracja | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Finlandia | |||
Państwo stowarzyszone | Wyspy Alandzkie | |||
Języki mówione) | jednojęzyczny szwedzki | |||
Demografia | ||||
Populacja | 575 mieszk. (31 sierpnia 2012) | |||
Gęstość | 0,31 mieszk./km 2 | |||
Geografia | ||||
Informacje kontaktowe | 60 ° 01 ′ 50 ″ na północ, 20 ° 23 ′ 15 ″ na wschód | |||
Wysokość | Min. 0 m Maks. 30 m |
|||
Powierzchnia | 186 902 ha = 1869,02 km 2 | |||
Z którego ziemi | 134,78 km 2 (7,21%) | |||
W tym woda | 1 734,24 km 2 (92,79%) | |||
Obszar rangi | ( 47 e / 336) | |||
Ranking ludności | ( 329 e / 336) | |||
Historia | ||||
Prowincja historyczna | Ziemia | |||
Województwo | Ziemia | |||
Fundacja | XIII th century | |||
Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Wyspy Alandzkie
| ||||
Znajomości | ||||
Stronie internetowej | http://www.foglo.aland.fi | |||
Foglo jest gmina na terytorium Wysp Alandzkich , w autonomicznej fińskiego terytorium znajduje się w Morzu Bałtyckim ze szwedzkiego jako jedynego języka urzędowego. W Föglö 94% ludności posługuje się szwedzkim jako językiem ojczystym.
Niewielki kościół św Marii Magdaleny , zbudowany w połowie XIII -tego wieku , jest najstarszym w Finlandii. To w dużej mierze przebudowany w XIX -tego wieku .
Gmina składa się z niewielkiej grupy wysp położonych około 25 km na wschód od stolicy regionu, Mariehamn . Ze względu na bliskość głównej wyspy (najbliżej 4 km) jest stosunkowo mniej odizolowana niż inne wyspy satelitarne Wysp Alandzkich. Wystarczy 20 minut promem, aby dotrzeć do Lumparland z centrum administracyjnego (Degerby), a prom linii południowej (z Lumparland-Långnäs do Korpo -Galtby i tam w kontynentalnej Finlandii) zatrzymuje się kilka razy dziennie w porcie ' Överö, na północ od gminy.
Föglö ma 22 wioski i setki wysp różnej wielkości, od suchych kamyków po duże zalesione wyspy. Te główne są połączone groblami. Sąsiadujące gminy to Lemland na zachodzie, Lumparland na północnym zachodzie, Vårdö na północy, Sottunga na północnym wschodzie i Kökar na południowym wschodzie.
Jego gospodarka opiera się głównie na dobrze prosperujących gospodarstwach akwakultury, przy czym rybołówstwo stało się działalnością marginalną, podobnie jak rolnictwo.