Letnie święta pożarów w Pirenejach

Letnie święta pożarów
w Pirenejach * UNESCO-ICH-blue.svg Niematerialne dziedzictwo kulturowe
Ilustracja poglądowa artykułu Święta ognia podczas przesilenia letniego w Pirenejach
Płonące upadki podczas festiwalu ognia w Isil w Pallars Sobirà w Katalonii.
Kraj * Francja Andora Hiszpania
Wymienianie kolejno Reprezentatywna lista
Rok rejestracji 2015

W Pirenejach co roku tej samej nocy, kiedy słońce jest w zenicie, co roku odbywa się w Pirenejach święta pożarów podczas przesilenia letniego . Festiwale odbywają się w kilku wioskach lub miastach w północno-wschodniej Aragonii , w północno-zachodniej Katalonii , w Andorze oraz w miastach Haute-Garonne i Hautes-Pyrénées .

Ogólny opis

Po zmroku mieszkańcy różnych miast i wiosek niosą ze szczytów gór pochodnie, aby rozpalić ogniska o tradycyjnej konstrukcji.

Święto jest postrzegane jako czas towarzyskości i wzmacniania poczucia przynależności, tożsamości i ciągłości, z obchodami obejmującymi tradycyjne tańce i wspólne posiłki. Role przypisywane są konkretnym osobom, w niektórych gminach burmistrz bierze udział w podpalaniu pierwszego stosu, w innych kapłan błogosławi lub rozpala ogień, gdzie indziej ostatni żonaty mężczyzna we wsi rozpala ogień i prowadzi zejście do wioski. Często młode dziewczęta czekają na przybycie niosących pochodnię do wiosek z winem i ciastkami.

Tradycyjnie na szczycie góry zapalany jest stos, który przyjmuje nazwę haro, taro, hart lub faro (greckie pharos, latarnia morska). Mieszkańcy następnie lekkie falles, halhes lub halhas (łac. Facula, pochodnia), a następnie schodzą do wioski, aby dołączyć do falles majors, haros, brandons (duże pnie obrobione i wzniesione na placu) lub taro (pień wzniesiony, a następnie przeciągnięty po ulicach przez cała ludność), które są następnie podpalane.

Dla młodych ludzi pierwsze zejście to wyjątkowy moment: przejście od okresu dojrzewania do dorosłości. Myśl o zaginionych towarzyszach jest podzielana przez emocje i medytację.

Rano ludzie zbierają żar lub popiół, aby chronić swoje domy i ogrody.

Z obchodami kojarzone są przestrzenie kulturowe (faros, szlaki, place), wspólne posiłki i popularny folklor.

Żywioł jest głęboko zakorzeniony w lokalnych społecznościach i utrwalany jest poprzez sieć lokalnych stowarzyszeń i instytucji. Najważniejszym miejscem przekazu jest rodzina, w której ludzie zachowują żywą pamięć o tym dziedzictwie. To grupy fallaire i sąsiadów przygotowują jesień, faro i haro zgodnie ze szczególnym, tradycyjnym know-how.

Pirenejskie miejscowości, w których obchodzone są święta ognia

Sześćdziesiąt trzy miejscowości, dwadzieścia sześć w Hiszpanii, trzydzieści cztery we Francji i trzy w Andorze, są wskazane w pliku wniosku jako uprawiające święta pożarów, które w tych miejscowościach przyjmują określone nazwy, z których niektóre są wskazane poniżej:

Uwagi i odniesienia

  1. stronę prezentacji na UNESCO.
  2. Prezentacja filmu o nominację do niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości.
  3. plik Application tytule Niematerialnego Dziedzictwa ludzkości.

Zobacz też

Bibliografia

Wideografia

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny