| Narodziny | W kierunku 1050 |
|---|---|
| Zajęcia | Kapłan , filozofphil |
| Religia | Prawosławie |
|---|
Eustratius Nicejski (grecki Εὐστράτιος Νικαίας ) jest filozofem i teologiem bizantyjska , urodzony około 1050 , zmarł około 1120 / 1130 .
Uczeń Jana Italosa , w czasie jego procesu (marzec 1082 ), był diakonem i dyrektorem szkoły św . Teodora Ta Sphôrakiou . Wąsko uniknął potępienia, w którym przeciwnicy Italosa starali się włączyć mistrza i jego uczniów, iw końcu zgodził się podpisać pod tym potępieniem. Był w stanie kontynuować swoją naukę i zabezpieczone przychylność cesarza Alexis Komnena broniąc w dwóch rozprawach na ikony punktu widzenia suwerena wobec oskarżeń o ikonoklazmu z Metropolitan Leo Chalcedońskim ( 1086 ). Został następnie mianowany metropolita z Nicei .
Później, w 1112 r. , był jednym z siedmiu teologów, którym powierzono udzielenie odpowiedzi arcybiskupowi Mediolanu Pietro Grossolano podczas sporu, który miał miejsce rok przed cesarzem w sprawie różnic między Kościołem łacińskim i greckim. jego wkład był najważniejszy, ponieważ zachowały się aż cztery jego pisma skierowane wprost do Grossolano. W 1114 towarzyszył cesarzowi Alexisowi w jego „letniej rezydencji” w Filippopolis , ponieważ władca wpadł na pomysł nawrócenia mniejszości ormiańskiej ( monofizyckiej ) w Bułgarii . Skomponował „dyskurs dialektyczny”, model gatunku, o dwóch naturach Chrystusa wobec ormiańskiego Tigrana, następnie zarys dwóch traktatów na ten sam temat, w których odwoływał się zarówno do rozumu, jak i do obfitych cytatów Cyryla. Aleksandrii , wielki autorytet wspólny dla Kościoła bizantyjskiego i monofizytów . Ale nieostrożność jego języka „dialektyka” zgorszyła Ormian, którzy zareagowali zniewagą.
Wrogowie Eustrates skorzystali z okazji, by otwarcie go zaatakować: ukradli dwa projekty traktatów i rozpoczęli kampanię oskarżeń przeciwko niemu. 11 kwietnia 1117Święty Synod zbiera się w celu zbadania sprawy; cesarzowi, który chciał zapobiec osobistemu potępieniu swojego protegowanego, współprzewodniczył patriarcha Jan IX Agapetos . Eustrates wyrzekł się pisząc „ nestoriańskie ” błędy obu oskarżanych tekstów i prosił o przebaczenie „ze skruszonym sercem”, ale bez rozbrojenia swoich adwersarzy, antydialektycy: ich przywódca, Nicetas z Heraklei , przypomniał poprzedników „oskarżonych” ( „Uważa, że może w ten sposób uniknąć przekonania, tak jak kiedyś uniknął potępienia przez Jeana Italosa ”. Wyrok musiał zostać odroczony na drugą sesję,27 kwietnia, podczas której patriarcha Jan IX podjął obronę Eustratusa, uznając, że popełnił błędy, ale przypisując je lekkomyślności, i zaproponował, aby pozostawić go w randze metropolity i zawiesić ją tylko na divinis do późniejszego synodu postanowi inaczej. Ale reakcja była gwałtowna (arcybiskup Anchialos zagroził zerwaniem komunii z patriarchą), a Nicetas z Heraklei wygłosił przemówienie, by obnażyć punkt widzenia przeciwników. W końcu ani cesarz, ani patriarcha nie mogli zapobiec zawieszeniu dożywotnio Eustrate, sporządzeniu programu nauczania składającego się z dwudziestu czterech propozycji zaczerpniętych z obu traktatów, sformułowaniu błędów i wprowadzeniu do synodykonu dwóch kanonów charakteryzujących „ herezja ” Eustratusa. Musiał umrzeć kilka lat później.
Zachowane dzieło filozoficzne Eustratusa zawiera komentarze do Arystotelesa , a dokładniej do I i VI księgi Etyki Nikomachejskiej oraz do II księgi Drugiej Analityki . Komentarze te zostały mu zlecone przez jego żarliwą wielbicielkę Annę Comnène (która w „ Alexiadzie” chwali elegancję jego stylu, jego naukę teologiczną i bluźnierczą, siłę jego dialektyki, ale poza tym nie mówi ani słowa o jego procesie i przekonaniu ). To przede wszystkim komentarz do Etyki Nikomaków (przetłumaczony na łacinę przez Roberta Grosseteste'a w 1248 r. ) rozsławił Eustrate na Zachodzie: dla Alberta Wielkiego jest on par excellence komentatorem tego tekstu.