Zapraszamy do wyrazić swoją opinię na tej stronie dyskusji , w uzasadniony sposób, w szczególności poprzez wspieranie Cię z kryteriami kwalifikowalności lub prezentacji zewnętrznych źródeł i poważne .
Nie usuwaj tego ostrzeżenia, dopóki dyskusja nie zostanie zamknięta.
Po umieszczeniu szablonu {{Deletion}} na stronie postępuj zgodnie z instrukcjami w Wikipedii: Strony do usunięcia :
1. | Utwórz stronę propozycji usunięcia . | Najpierw zapisz stronę, aby ją zainicjować, a następnie wskaż swoją motywację. |
---|---|---|
2. | Ważne : dodaj wpis w sekcji PàS dnia . | Użyj tego tekstu: * {{L | Eugène Chauffeur}} |
3. | Pamiętaj, aby w miarę możliwości powiadomić głównych współtwórców strony i powiązanych projektów . | Użyj tego tekstu: {{subst: Usunięcie strony ostrzegawczej | Eugène Chauffeur}} |
Eugene Driver | |
Narodziny |
12 lipca 1830 w Valence |
---|---|
Śmierć |
4 listopada 1904 w Rouen |
Pochodzenie | Francja |
Wierność |
Królestwo Francji Cesarstwo Francuskie Republika Francuska |
Uzbrojony | Piechota |
Stopień | Pułkownik |
Lata służby | 1851 - 1889 |
Przykazanie | 32-ty pułk piechoty (Francja) |
Konflikty |
Wojna krymska Meksykańska wojna ekspedycyjna z 1870 r |
Nagrody |
Komandor Legii Honorowej Medal Krymskiego Orderu Medjidie Kawaler Orderu Świętej Anny Medal pamiątkowy wyprawy meksykańskiej (1862) |
Eugène Chauffeur , urodzony w Valence dnia12 lipca 1830i zmarł w Rouen dnia4 listopada 1904, jest francuskim oficerem i dowódcą Legii Honorowej.
W swojej karierze doznał nie mniej niż osiem poważnych obrażeń. Służył na Krymie , został powołany na rozkaz armii w Meksyku i został wzięty do niewoli w Metz podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 roku .
Pułkownik Eugène Chauffeur, jest synem Jean Michel Chauffeur (1795-1869), wykonawca robót budowlanych (firma Michel-Chauffeur) w Valence, były z 4. pułku gwardii honorowej Gwardii Cesarskiej , weteran kampanii francuskiej (1814) ) pod dowództwem Napoleona I er , rycerza Legii Honorowej i kapitana straży pożarnej Walencji, posiadacza medalu św . Heleny . Jego matką jest Louise Reyne Ferrier (1801-1869). Eugène Chauffeur, najmłodsze z dzieci pary, miał trzech braci: Jules (1820-1872), François i Auguste (architekci w Valence). Eugène Chauffeur poślubił Mademoiselle Charlotte Marine Prospérine Ledoux w Dieppe w październiku 1876 roku.
Eugène Chauffeur dobrowolnie zaciągnął się do armii francuskiej 8 marca 1851 roku w wieku 21 lat. Zarejestrowana jako prywatny w 3 rd pułku lekkiej piechoty , został awansowany na kaprala 5 marca 1852. Potem dołączył do Specjalną Szkołę Wojskową Saint-Cyr w dniu 18 listopada 1853. Zostawił go w dniu 31 stycznia 1855 roku w randze porucznika i 19 -go stopnia w wyjściu rankingu.
Kierowca porucznik następnie integruje 10 th batalion Chasseurs 31 stycznia 1855 roku, w której brał udział w kampanii na Wschodzie ( Krym ). Poważnie ranny w głowę, powyżej prawej skroni, przez wystrzał podczas oblężenia Sewastopola , Eugène Szofer otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej przez cesarskiego dekretu w dniu 26 maja 1856 roku jest również ozdobiona krymskiej Medal królowej Wiktorii oraz Order Medjidie .
Promowane porucznika 8 listopada 1857, potem dołączył do 7 th Batalionu Chasseurs, z którym jest on zaangażowany w wysyłce Meksykańskiej . Został ranny w policzek i lewą nogę odłamkiem kamienia w bitwie pod Pueblą . Następnie porucznik szofer, wiedząc, że jego kapitan został ciężko ranny w środku powstańczego kraju, zabrał ze sobą tuzin myśliwych i zostawił za liniami wroga, by sprowadzić kapitana Ferrera z powrotem do szpitala. Według La France Militaire , Eugène Chauffeur okrył się chwałą podczas obrony Los Véranos wieczorem 10 stycznia 1865 roku. Na czele swojej kompanii pozostawił sam sobie przeciwko 1500 kawalerom Corony i pomimo poważnych obrażeń (złamanie (prawe przedramię, rany postrzałowe prawej ręki i prawej nogi oraz liczne rany biodra i prawego uda) Porucznik Szofer nie osłabił. Po trzykrotnym przekroczeniu wrogich mas z bagnetem udaje mu się w nocy zebrać kolumnę generała Castagny'ego pod Siquieros. „Wykazując energię ponad wszelką pochwałę”, jego bohaterskie zachowanie przyniosło mu wezwanie do armii i zaszczyt wejścia do Mexico City jako pierwszego. Następnie wrócił na 6-miesięczny urlop rekonwalescencyjny we Francji.
12 marca 1866 r. Kapitan Chauffeur został powołany do 1. batalionu chasseurs à pied , a następnie do batalionu chasseurs à pied Gwardii Cesarskiej , 8 kwietnia 1868 r., W przeddzień wojny francusko-pruskiej 1870 r . Otrzymuje insygnia rycerza Zakonu Świętej Anny Rosji.
Ponownie ranny w lewe ramię od strzału podczas bitwy pod Rezonville 16 sierpnia 1870 roku, kapitan Szofer brał następnie udział w oblężeniu Metz (1870) . Został wzięty do niewoli przez Prusaków, kiedy miasto poddało się 29 października 1870 roku. Eugène Chauffeur został wówczas tymczasowo mianowany na oficera Legii Honorowej dekretem Naczelnego Marszałka Armii Renu (1870) , 5 września 1870.
Zwolniony 12 kwietnia 1871 roku, miesiąc później wstąpił do 24. Batalionu Łowców Pieszych. Oficjalnie został odznaczony krzyżem oficerskim Orderu Legii Honorowej 31 maja, co uprawnia go do 500 franków rocznie.
W dniu 7 czerwca 1873 roku, przeszedł z kapitanem madal i przyłączył się do 20 th batalionu strzelców à pied.
Eugène Chauffeur następnie dołączył do 36. pułku piechoty jako dowódca batalionu 12 maja 1875 r., A następnie brał udział w operacjach w Afryce na czele 8. batalionu chasseurs à pied (11 marca 1876 - 20 marca 1882). Przebywając w garnizonie w Fort National d'Alger, w sierpniu 1876 r. Uzyskał od ministra wojny pozwolenie na przybycie i ślub w Dieppe z panną Charlotte Marine Prospérine Ledoux w październiku tego samego roku.
Dekretem z dnia 21 marca 1882 roku, szef batalionu kierowca Eugene nadano 102 th Pułku Piechoty z powołaniem do rangi podpułkownika.
Podniesiony do stopnia pułkownika 15 stycznia 1887Eugène Chauffeur przejmuje stery 32. Pułku Piechoty (Francja) jako jego ostatnie dowództwo. Pułkownik Chauffeur był jednym z tych, którzy próbowali wprowadzić do armii nowe techniki, takie jak wykorzystanie psów bojowych do przekazywania informacji.
28 grudnia 1889 r. Otrzymał „krawat” Komendanta Orderu Legii Honorowej wraz z roczną pensją w wysokości 1000 franków. Medal zostanie mu przekazany 13 stycznia 1890 r. Przed wszystkimi oddziałami 35 brygady piechoty przez generała Fabre w Tours. Osiągnięty zostanie do granicy wieku 27 marca 1890 r. I trafi do rezerwatu. W 1895 r. Był pułkownikiem rezerwy 43 Pułku Piechoty .
Chociaż na emeryturze, pułkownik Eugène Chauffeur nadal pozostaje blisko spraw wojskowych. W ten sposób po okresie subskrypcji udziałów powstała Przyjazna Spółdzielnia Oficerów Lądowych i Morskich30 października 1890z siedzibą pod adresem 18 rue Taitbout w Paryżu; pod egidą Ministerstwa Wojny następuje mianowanie 10 administratorów, w tym pułkownika Eugène Chauffeur. Mieszkał przy rue Desmarets w Dieppe i był tam również doradcą Komitetu Francuskiego Czerwonego Krzyża w Dieppe (założonego w 1870 r.) W 1902 r. W celu udzielenia wszelkiej niezbędnej pomocy rannym w czasie wojny. Zmarł w Rouen dnia4 listopada 1904.
„Ten żołnierz zasługuje na specjalną wzmiankę, ponieważ nikt w starej armii nie był po prostu odważniejszy od niego, a niewielu jego towarzyszy miało tak wspaniałą karierę jak jego. "
- Le Gaulois 11 listopada 1904.