Dywizja Marynarki Wojennej Dalekiego Wschodu | |
kreacja | 1870 |
---|---|
Kraj | Francja |
Wierność | Francja (1870-1940) |
Zatkany | Marynarka wojenna |
Rodzaj | Dowództwo strefy morskiej |
Garnizon | Siedziba: Yokohama |
Wojny | Wojna francusko-chińska 1883-1885 |
Dowódca historyczny | Admirał Courbet |
Naval Podział na Dalekim Wschodzie jest grupa marynarki z francuskiego krajowego marynarki między 1870 a 1940 r.
W latach 1870-1940 francuska marynarka wojenna składała się z trzech głównych elementów:
1 / Morskie siły metropolitalne . Mają siedzibę w głównych portach wojennych ( Tulon , Brześć , Cherbourg itp.), A ich misją jest zapewnienie obrony francuskich wód terytorialnych przed zagrożeniami zewnętrznymi.
2 / Siły morskie w koloniach . Ich misją jest zapewnienie morskiej obrony kolonii pod kierownictwem generalnego gubernatora. Działania marynarki wojennej kolonialnej ograniczają się do działań policyjnych i inwigilacyjnych.
3 / Odległe dywizje morskie lub zamorskie . Ich misje: wywiesić flagę Francji w obcych portach, zapewnić stałą obecność w celu ochrony francuskich interesów, wspierać działania francuskich ambasad i konsulów.
W ramach III e Rzeczypospolitej , te morskie podziały są następujące:
- dywizja morska Lewantu we wschodniej części Morza Śródziemnego
- Islandzka stacja morska
- Stacja Rio de la Plata na południowym Atlantyku
- Dywizja morska Cochinchina
- Dywizja Marynarki Wojennej Dalekiego Wschodu, czasami nazywana Dywizją Marynarki Wojennej Chin i Mórz Japońskich.
W historii Dywizji Marynarki Wojennej Dalekiego Wschodu można wyróżnić trzy okresy:
Głównym konfliktem zbrojnym, podczas którego zilustrowano Dywizję Morską Dalekiego Wschodu, jest wojna francusko-chińska z lat 1883-1885. W 1882 roku francuskie interesy na Dalekim Wschodzie były chronione przez dwie dywizje marynarki wojennej, dywizję morską Cochinchina z siedzibą w Sajgonie i dywizję marynarki wojennej Dalekiego Wschodu z siedzibą w Jokohamie . Dywizja Marynarki Wojennej Cochinchina jest odpowiedzialna za monitorowanie żeglugi przybrzeżnej między Singapurem a Cieśniną Hajnan oraz rzekami Cochinchina i Kambodża . Ze swojej strony Dalekowschodnia Dywizja Marynarki Wojennej pływa wzdłuż wybrzeży Chin i na wodach oddzielających Chiny od Japonii .
Interwencja Henri Rivière'a w Tonkin wKwiecień 1882odbywa się za pomocą statków Dywizji Marynarki Wojennej Cochinchina. Francja postanawia wzmocnić swoją obecność w Tonkin po klęsce i śmierci Rivière'a w Hanoi . W r. Utworzono dywizję morskąMaj 1883patrolować Zatokę Tonkińską . Dowództwo „Dywizji Marynarki Wojennej wybrzeży Tonkin” powierzono kontradmirałowi Amédée Courbet . Podział ten morskiej Tonkin brzeg składa pancerników Bayard (flagowy) i Atalanta krążownik Château-Renault , światło fregaty Hameln i Parseval , kanonierki Lynx , Viper i galaretki , transportu oddział Drac i Saone Torpedo n o 45 i 46.
Flotyllę Tonkin, składającą się z pewnej liczby avisos i kanonierów , utworzono również w oczekiwaniu na operacje lądowe latem 1883 r. Flotyllę tę umieszczono pod kierownictwem generała brygady Alexandre-Eugène Bouët (1833–1887), dowódca przełożony w Tonkin.
Skrzydło Dalekiego Wschodu zostało oficjalnie utworzone w dniu 27 czerwca 1884, w odpowiedzi na zasadzkę Bắc Lệ, która miała miejsce kilka dni wcześniej, poprzez ponowne połączenie Dywizji Marynarki Wojennej Wybrzeża Tonkin z Dywizją Marynarki Wojennej Dalekiego Wschodu.
Daleki Wschód Naval Division, pod rozkazami Kontradmirał Sebastien Lespès od czasuMarzec 1884, składa się z pancerników La Galissonnière (okręt flagowy) i La Triomphante , krążowników Estaing , Duguay-Trouin i Volta oraz kanonierki Lutin .
Nowo utworzona eskadra została powierzona Courbetowi, a Lespès został mianowany zastępcą dowódcy .
W Październik 1884eskadra została wzmocniona przez przybycie krążowników Rigault de Genouilly (ze stacji Levant), Nielly (ze stacji na Morzu Indyjskim) i Champlain . WListopad 1884, czwarty krążownik Scout przybywa ze stacji na Pacyfiku. WStyczeń 1885, krążownik Duchaffaut dołączył do eskadry z Nowej Kaledonii i Lapérouse z kontynentalnej Francji. Blisko końcowiMarzec 1885, krążownik Kerguelen , przeniesiony ze stacji Pacyfiku, dołączył kolejno do eskadry. Francuskie siły morskie w Tonkin zostały znacznie wzmocnione wiosną 1885 roku przez przybycie krążowników Fabert i Laclocheterie oraz kanonierki Jaguar , która wcześniej stacjonowała w zatoce Halong w ramach flotylli Tonkin.
W Kwiecień 1885eskadrę wzmocniło przybycie trzeciej dywizji morskiej, która opuściła Francję w styczniu 1885 roku pod dowództwem kontradmirała Henri Rieuniera . Podział Rieunier jest złożony z okrętu Turenne (przewodniej), przy czym okrętów Magon , Primauguet i Roland , i kanonierek COMETE i Strzelec . Trzeciej dywizji morskiej towarzyszą dwie łodzie torpedowe i pomocniczy krążownik Château-Yquem , budynek cywilny dzierżawiony i uzbrojony przez rząd francuski podczas działań wojennych przeciwko Chinom. Dywizja Rieunier dotarła do celu zbyt późno, aby móc brać czynny udział w operacjach morskich, ale niektóre statki, które ją tworzą, będą uczestniczyć w blokadzie rzeki Jangcy od kwietnia do kwietnia.Czerwiec 1885.
Podsumowując, w Kwiecień 1885pod koniec wojny francusko-chińskiej eskadra Dalekiego Wschodu składała się z następujących budynków:
Admiral Courbet zmarł na pokładzie swojego okrętu flagowego Bayard w porcie Makung, na Wyspach pescadores na11 czerwca 1885. Na czele eskadry został zastąpiony przez kontradmirała Sébastien Lespès (naczelny dowódca od 11 czerwca 1885 do 1 grudnia 1885). Plik25 lipca 1885Rząd francuski przywrócona Naval Podział na Dalekim Wschodzie, jak to było w 1883 roku Oddział pod dowództwem kontradmirała Lespès, z Henri Rieunier , kontradmirała, jako sub-dowódcy , po czym składa się z pancerników La Galissonnière (okręt flagowy), Turenne (pancernik z flagą kontradmirała Rieuniera) i La Triomphante , krążowniki Lapérouse , Primauguet , Champlain i Roland oraz kanonierki Vipère i Sagittaire . Pozostałe statki wracają do Francji, są przenoszone do Tonkin lub wysyłane do innych francuskich stacji morskich na całym świecie:
„Każdego dnia pod koniec czerwca odpływał jeden ze statków. D'Estaing i Kerguelen były najpierw pójść, holowanie łodzi torpedowych 50 i 44 do Sajgonu; stamtąd udali się do Francji. W Villars i Scout po nich, podobnie jak Chateau-Yquem, biorąc żołnierzy, artylerii i muły do Halong. Następnie Annamici repatriujący chorych, Duguay-Trouin i Château-Renaud wrócili do Francji; Magon i Fabert dołączył stację Pacific, a Rigault de Genouilly stacja Levant. Wkrótce potem Atalanta udał się do rozbrojenia w Sajgonie, a Nielly zebrał się na stację na Morzu Indyjskim, podczas gdy Laclocheterie , Lutin i Comète udali się do Tonkin pod rozkazami generała de Courcy . "
Eskadra Dalekiego Wschodu kilkakrotnie brała udział w walkach podczas wojny francusko-chińskiej . Pancernik La Galissonnière , krążownik Villars i kanonierka Lutin wzięli udział w bombardowaniu Keelung na5 sierpnia 1884pod rozkazami kontradmirała Lespèsa. Siły desantowe wysłane przez Lespès po południu5 sierpniado zajęcia Keelung składa się z żołnierzy zaokrętowanych na pokładzie Bayard i Villars , pod dowództwem odpowiednio komandora Martina i porucznika Jacquemiera. Obie firmy zostały zaatakowane przez większe siły chińskie rano6 sierpniai muszą wycofać się w dobrym stanie w kierunku wybrzeża, gdzie ponownie zaokrętują. Straty francuskie podczas tej operacji to 2 zabitych i 11 rannych.
Inne budynki biorą udział w bitwie pod Fuzhou (23 sierpnia 1884) W kilku operacjach podczas kampanii Keelung , w tym podczas lądowania w Keelung i Tamsui ( 1 st do8 października 1884), blokada Formozy (Październik 1884 w Kwiecień 1885), Walka Shipu (14 lutego 1885), bitwa pod Zhenhai ( fr ) (1 st marca 1885), kampania Pescadores (Marzec 1885) i „blokada ryżu” rzeki Yantzi (od marca doCzerwiec 1885). Jesteśmy również świadkami wielu odosobnionych wyczynów zbrojnych. Lekka fregata Parseval , wysłana do Szanghaju latem 1884 roku, aby obserwować ruchy chińskiej floty na Morzu Południowym, zdołała uciec nocą pod ostrzałem armat z fortów Wusong wWrzesień 1884.
Żaden z budynków eskadry nie zostaje utracony w walce, ale kilka z nich zostaje utraconych w innych warunkach. Lekka fregata Hamelin (kapitan fregaty Roustan) osiadła na mieliźnie na rzece Min inLipiec 1884i jest zmuszony do powrotu do Francji w celu naprawy. Trzynaście marynarzy zmarło z oparzeniami na pokładzie krążownika Rigault de Genouilly na15 listopada 1884 po wybuchu kotła.
Niszczyciel n o 45, który walczył w Fuzhou , zaginął na morzu21 marca 1885gdy udaje się do Ningbo, aby dołączyć do francuskich budynków blokujących ujście rzeki Jangzi. Niszczyciel n o 46, który zaatakował i zatopił korwetę chiński Yangwu podczas Bitwy Fuzhou, również stracił na morzu off Makung30 kwietnia 1885wkrótce po zakończeniu działań wojennych. Te łodzie torpedowe zginęły podczas holowania (odpowiednio przez Châteaurenault i d'Estaing ), ponieważ przyczepa ustąpiła w obu przypadkach. Nie należy żałować żadnej straty w wyniku tych incydentów.
Straty wśród marynarzy i żołnierzy na statkach są niewielkie. Eskadra ubolewa nad niewielkimi stratami podczas bitwy pod Fuzhou i zejściu na rzece Min. Straty są większe8 października 1884podczas lądowania w Tamsui podczas kampanii Keelung . Francuskie straty podczas walki Shipu są niewielkie. Kilku marynarzy umiera na cholerę podczas czteromiesięcznej okupacji wysp Pescadores po kampanii Pescadores .
Bayard (5915 ton), okręt flagowy
La Galissonnière
(4585 ton)
Triumfujący
(4585 ton)
Duguay-Trouin
(3479 ton)
Volta
Parseval
(870 ton)
Krasnoludek
Zwiadowca
Wiceadmirał Amédée Courbet (1827-1885), głównodowodzący od 1 lipca 1884 do 11 czerwca 1885
Kontradmirał Sébastien Lespès (1828-1897), naczelny dowódca od 10 marca 1884 do 1 lipca 1884, a następnie od 11 czerwca 1885 do 1 grudnia 1885
Kontradmirał Henri Rieunier (1833-1918), naczelny dowódca dywizji morskiej Dalekiego Wschodu od 1 grudnia 1885 do 22 lutego 1887
Wiceadmirał Théodore Edmond Dupuis (1833-1911), głównodowodzący od 4 lutego 1894 do 20 stycznia 1895
Kontradmirał Gustave Besnard (1833-1903), naczelny dowódca dywizji morskiej Dalekiego Wschodu od 22 lutego 1890 do 3 lutego 1892