| Narodziny |
26 listopada 1902 Berlin |
|---|---|
| Śmierć |
14 sierpnia 1959(56 lat) Frankfurt nad Menem |
| Imię urodzenia | Erich Cohn |
| Narodowość | Niemiecki |
| Czynność | Prawnik |
| Dzieci |
Gabriel Cohn-Bendit Daniel Cohn-Bendit |
Erich (lub Eric) Cohn-Bendit , urodzony 26 listopada 1902 r. W Berlinie ( Niemcy ) i zmarł 14 sierpnia 1959 r. We Frankfurcie nad Menem (Niemcy), jest lewicowym prawnikiem, który pracował dla Międzynarodowej Czerwonej Pomocy . Jest Żydem i antynazistą, jest ojcem Daniela Cohna-Bendita i Gabriela Cohna-Bendita .
Erich Cohn-Bendit urodził się 26 listopada 1902 roku w Berlinie w Niemczech. Jest synem Alexandra Cohna i Rosy Clary Cohn. Jest bratem Gerdy Freudenthal. Jest mężem Herty Judith David, polskiego pochodzenia .
Jest blisko spartakusistów . W Berlinie Eric Cohn-Bendit jest jednym z prawników Secours Rouge , międzynarodowej organizacji „rewolucyjnej solidarności”. Jest przyjacielem filozofki Hannah Arendt .
Eric Cohn-Bendit opuszcza Niemcy zimą 1933 roku.
Eric Cohn-Bendit spotyka w Paryżu Hertę Judith David , swoją przyszłą żonę. Jest studentką prawa ze skromniejszej rodziny w Poznaniu ; chociaż działała w organizacji syjonistycznej i „przywiązana do tradycji żydowskiej”, nie jest praktykującą. Para urodziła Gabriela Cohn-Bendita 14 kwietnia 1936 roku w Montrouge .
Drugiej wojny światowej i nazizm wcisnąć rodziny Cohn-Bendit uciekać z Paryża.
Rodzina Cohn-Bendit schroniła się w Moissac ( Tarn-et-Garonne ) i przyjęła imię Delpioux.
W czasie wyzwolenia przez pewien czas przebywali we Francji. Herta Cohn-Bendit opiekuje się domami dla sierot, których rodziny zaginęły w obozach zagłady. Daniel Cohn-Bendit urodził się 4 kwietnia 1945 roku w Montauban .
W latach 1945–1948 Cohn-Bendits byli odpowiedzialni za „Colonie Juliette”, placówkę dla dzieci żydowskich deportowanych w Cailly-sur-Eure . Następnie wracają do Paryża, gdzie Herta zostaje skarbniczką szkoły Maimonide w Boulogne, gdzie mieszka z Danielem.
Eric Cohn-Bendit, nie mogąc wykonywać zawodu we Francji (musiałby powtórzyć studia), w 1952 roku zdecydował się na powrót do Niemiec i został prawnikiem we Frankfurcie. Jest w bliskim kontakcie z członkami szkoły frankfurckiej , Maxem Horkheimerem , Theodorem W. Adorno , a także Bertoltem Brechtem i Hélène Weigel . Wśród jego klientów jest Bruno Bettelheim .