Emmanuel Ethis

Funkcje

Rektor Akademii Rennes ( d )
od kwiecień 2019
Armande Le Pellec-Muller ( d )
Rektor Akademii Nicejskiej ( d )
sierpień 2015 -kwiecień 2019
Claire Lovisi ( d ) Richard Laganier ( d )
Uniwersytet Prezydenta w Awinionie
2007 -31 lipca 2015 r.
Michel Volle Filip Ellerkamp ( d )

Biografia

Narodziny	21 grudnia 1964 r. Compiègne
Narodowość	Francuski
Działalność	Socjolog

Inne informacje

Kierownik	Jean-Claude Passeron
Nagrody

Emmanuel Ethis , urodzony dnia21 grudnia 1964 r.w Compiègne jest francuskim pracownikiem akademickim i starszym urzędnikiem państwowym .

Profesor uniwersytecki nauk o informacji i komunikacji w Narodowym Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła , jest specjalistą w zakresie socjologii odbioru kina, badania publiczności na najważniejszych festiwalach ( Cannes i Avignon ), kieruje licznymi pracami dotyczącymi edukacji artystycznej i kulturalnej.

Rektor Regionu Akademickiego Bretanii odkwiecień 2019od tego czasu jest również wiceprzewodniczącym Naczelnej Rady ds. Edukacji Artystycznej i Kulturalnej (HCEAC) Grudzień 2013.

Biografia

Szkolenie

Po DUT z inżynierii lądowej i inżynierii klimatycznej na Uniwersytecie w Reims oraz zarządzania biznesem i administracją na Uniwersytecie Lille 3, uzyskał tytuł magistra nauk o informatyce i komunikacji w Awinionie, a następnie DEA z nauk społecznych w EHESS . Doktorat z socjologii sztuki i kultury w École des Hautes Etudes en Sciences Sociales w 1998 r. z rozprawą zatytułowaną Les spectateurs du temps, wprowadzenie do socjologii recepcji dzieł filmowych , pod kierunkiem Jean-Claude Passerona , uzyskał Emmanuel Ethis , w 2002 r. otrzymał upoważnienie do kierowania badaniami naukowymi w dziedzinie informacji i komunikacji za pomocą kwestionariusza Poïétique du, le spectateur wyobrażał , na Uniwersytecie Stendhal-Grenoble 3 .

Socjolog publiczności i kina

Wykładowca w 1998 r. , następnie profesor uniwersytecki w 2003 r. w zakresie nauk o informacji i komunikacji , wykłada na Uniwersytecie w Awinionie i Pays de Vaucluse , gdzie będzie kierował Wydziałem Nauk Informacyjnych i Komunikacji oraz jest zastępcą dyrektora „Kultury i Communication” Centrum Norberta Eliasa (wspólna jednostka badawcza zrzeszająca EHESS, CNRS i Uniwersytet w Awinionie). Wraz z Danielem Jacobim współkierował zespołem badawczym ds. Kultury i Komunikacji i był inicjatorem stworzenia tytułu magistra Strategii Rozwoju Kultury.

Emmanuel Ethis pisał w szczególności na temat koncepcji widza i jego postrzegania spektaklu kinematograficznego dla różnych czasopism ( Les Cahiers du cinéma , Communication et langages , Musurgia , Studio Magazine , Protée …). W związku z tym przeprowadził badania nad niejednorodnym odbiorem czasu przez publiczność podczas projekcji, zauważając, że ten odbiór jest specyficzny dla każdego i niezależny od odczuwanej przyjemności czy satysfakcji. Rozwinął też ideę „mediatora publicznego” w odniesieniu do Festival d'Avignon . Odnosząc się do swojej pracy Socjologia kina i jej odbiorców, dziennikarz Olivier Séguret podkreśla, że jest to „przede wszystkim synteza historii idei wnoszonych do kina przez socjologię i odwrotnie, z dodatkiem idealnego kursu wyrównawczego dla kinofilów, którzy oszukali Szkołę Frankfurcką i, bardziej nieopublikowaną, szybką inwentaryzację spuścizny oferowanej na ten temat przez anglosaskie studia kulturowe , często zaniedbywane w naszych prowincjonalnych szerokościach geograficznych. Potem mniej klasyczna próba podsumowania wszystkich pytań dotyczących „odbioru dzieł” przez ich odbiorców i bardzo delikatnej definicji „smaku” w kategoriach filmowych, pytań, na które światło zmienia się tak szybko. epok, a zatem stanowią najświeższą część książki, nawet najbardziej żądną przygód. Linie, które próbują zdefiniować dziwny rytuał, który do dziś stanowi „rozmowę” wokół filmów, sport niemal naturalny i praktykowany na wszystkich szczeblach firmy, dają dobre wyobrażenie o niezwykle ulotnym charakterze i definicji niemal płynny przedmiot naprawdę pożądany przez autora: symboliczne miejsce, wciąż dominujące i uniwersalne, które byliśmy na tyle uprzejmi, aby przyznać, ludziom, dziwnemu królestwu elektrycznych cieni ” .

Współpracował z Liberation i magazynem Synopsis , regularnie wypowiada się na temat France Culture i France Inter . Redagował numer 7 przeglądu Culture et Museums zatytułowany Body is comedy, figures du corps au cinéma , a także numer specjalny przeglądu Quebec Protée zatytułowany „Cannes Hors projekcja”.

W 2009 roku Emmanuel Ethis został wybrany prezesem Institut Supérieur des Techniques du spectacle, gdzie zastąpił Alaina Crombecque. Od 2006 roku współreżyseruje kolekcję Sztuka, kultura, publiczność z Jeanem Caune w University Press of Grenoble. Od 2013 roku Emmanuel Ethis jest również członkiem zarządu Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Marsylii . Emmanuel Ethis jest socjologicznym doradcą filmie Jacques Maillot , Les Liens du sang ( 2008 ). W 2010 roku współpracował przy filmie dokumentalnym z serii Empreintes , emitowanym na France 5, poświęconym Sophie Marceau .

Emmanuel Ethis nadzoruje jako kierownik naukowy kilka ankiet na Festiwalu Filmowym w Cannes (Rynek Filmowy) oraz na Festiwalu w Awinionie . W książce zatytułowanej La Petite fabrique du spectateur rozwinął koncepcję socjogramów - socjologicznych miniportretów - bywalców festiwali w Cannes i Awinionie. W tym kontekście krytyk Jérôme Garcin opisuje socjologiczne podejście Emmanuela Ethisa jako „pisarza i socjologa, który jest Robertem Doisneau wśród bywalców festiwali. Od dziesięciu lat bada, rozszyfrowuje i rzuca światło na zachowanie anonimowego tłumu pielgrzymów z Awinionu i Cannes. Dzięki niemu epopeja Festiwali odbywa się tyleż na trybunach, co na scenie. ” .

Od maj 2009Emmanuel Ethis jest jednym z 23 członków Międzynarodowego Komitetu Doradczego Projektu Badawczego Dynamika Kina Światowego .

rektor uniwersytetu

Pierwszy wiceprezydent, został wybrany rektorem Uniwersytetu w Awinionie i Pays de Vaucluse , a urząd objął9 sierpnia 2007 r.. Odnawia się w tych dniach5 kwietnia 2012 na drugą kadencję.

Stworzył fundację uniwersytecką Uniwersytetu w Awinionie i Pays de Vaucluse on 25 lutego 2010której honorowym prezesem zostaje patron Pierre Bergé . Uniwersytet w Awinionie uzyska autonomię poprzez:styczeń 2010, potwierdzając swoją tożsamość na dwóch osiach tematycznych - osi kultury i osi agronauki - poprzez utworzenie dwóch szkół doktoranckich i oparcie się na oryginalnej polityce komunikacyjnej i kulturowo niezwykłym życiu kampusowym.

Na wniosek Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i Nauki kieruje komisją ds. relacji świata kultury z Uczelnią oraz przyznaje nagrody 5 października 2010Valérie Pécresse, Minister Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych, wyniki prac tej komisji w formie raportu pt. Od kultury do uniwersytetu: 128 propozycji . Tekst ten podkreśla (1) wagę uwzględniania kwestii kultury w szkolnictwie wyższym, ślepy punkt we wszystkich narodowych politykach kulturalnych, (2) pilną potrzebę połączenia dyplomów podlegających Ministerstwu Kultury dyplomów uniwersyteckich, (3) potrzeba rozwijania badań nad kulturą we wszystkich sektorach dyscypliny naukowej. .

Jako przedstawiciel świata akademickiego wstąpił także do Rady ds. kreacji artystycznej kierowanej przez Marin Karmitz i przewodniczącej przez Nicolasa Sarkozy'ego , komisji odpowiedzialnej za festiwal Imagine now i Orchestre des jeunes.

w czerwiec 2012, Emmanuel Ethis zostaje wybrany do rady dyrektorów Konferencji Rektorów Uniwersytetów (CP2U). Jest on, wraz z Olivierem Poivre d'Arvor , inicjatywą utworzenia France Culture Plus , deklinacją France Culture w kierunku uniwersytetów i studentów oraz integruje się jako współzałożyciel jej komitetu redakcyjnego. Ponownie wybrany wGrudzień 2012 w zarządzie KPU opracowuje konwencję „Uczelnia, miejsce kultury”, podpisana 12 lipca 2013 r. przez Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych, Kultury i Komunikacji oraz Konferencję Rektorów Uczelni w celu dalszej integracji kultury artystycznej i naukowej na francuskich uniwersytetach.

w listopad 2014wszedł do rady dyrektorów Festival d'Avignon jako wykwalifikowana osoba zaproponowana przez państwo.

Tuż przed odejściem z prezydentury Uniwersytetu w Awinionie jego usługi zgłosiły rektorowi Aix-Marseille Bernardowi Beignierowi i prokuratorowi komunikat nadany w maj 2015Bernarda Mezzadri, wykładowcy na Uniwersytecie w Awinionie, na liście mailingowej zakładu. W tej wiadomości, wysłanej przy okazji spotkania delegacji z uczelni z premierem Manuelem Vallsem , prelegent odniósł się do komentarzy wygłoszonych przed kamerami telewizyjnymi przez Manuela Vallsa w 2009 roku pisząc: „Mam nadzieję, że na tym wspaniałym Przy okazji delegacja UAPV będzie miała dosyć „blanco” (i niezbyt dużo opalenizny), by nie dać złego wizerunku naszego zakładu. Prokuratura wszczyna postępowanie karne o podżeganie do dyskryminacji i nienawiści rasowej, a Uniwersytet w Awinionie, pod przewodnictwem Philippe'a Ellerkampa, staje się stroną cywilną, zaś kolektyw intelektualistów, m.in. Étienne Balibar , Susan George , Chantal Jaquet , Toni Negri i Sophie Wahnich składają petycję przeciwko tym procesom. Oskarżony zostaje uniewinniony, a sprawiedliwość uzna te uwagi za „krytykę, która ma być żartobliwa” i uzna za niedopuszczalną konstytucję jako strony cywilnej Uniwersytetu „za nieuprawnienie przez radę dyrektorów”.

Rektor, Kanclerz Uczelni

ten 31 lipca 2015 r., Emmanuel Ethis zostaje mianowany rektorem Akademii w Nicei i kanclerzem uniwersytetów.

Musi radzić sobie ze skutkami złej pogody w regionie w nocy z 3 do 4 października 2015 r., podczas ataku w Nicei i strzelaniny w Lycée Alexis-de-Tocqueville w Grasse, w której rannych zostało osiem osób, po raz pierwszy we Francji.

Podczas kampanii przed francuskimi wyborami prezydenckimi w 2017 roku doradza zespołowi kandydata Emmanuela Macrona .

ten 1 st kwiecień 2019, został mianowany rektorem regionu akademickiego Bretanii, rektorem akademii w Rennes i kanclerzem uniwersytetów.

ten 17 stycznia 2020podpisuje okólnik wzywający dyrektorów szkół średnich w regionie do sprawdzenia, czy „uczniowie migrujący” przypisani do ich placówki znajdują się w regularnej sytuacji, a jeśli tak nie jest, do odmowy im wstępu na warsztaty i „rejestracji” na kursy. Wycofuje go dalej24 stycznia Następny.

Od początku roku szkolnego 2019, z inicjatywy Emmanuela Ethisa, wszyscy pracownicy i studenci akademii Rennes zostali zaproszeni do wzięcia udziału w akcji „Razem, każdy ma swoją książkę”. Zadeklarowanym celem Emmanuela Ethisa jest uczynienie Bretanii pierwszą akademią, która uogólni system Planu Czytelniczego, którego chciało Ministerstwo Edukacji Narodowej, co zachęca do ustanowienia czasów poświęconych książkom.

Jako rektor Emmanuel Ethis przyczynia się również do uznawania języków bretońskich i regionalnych, w szczególności poprzez włączenie ich do krajowych programów nauczania na odległość CNED.

Przewodnictwo w Naczelnej Radzie Edukacji Artystycznej i Kulturalnej

w Grudzień 2013, Emmanuel Ethis zostaje mianowany wiceprzewodniczącym Naczelnej Rady Edukacji Artystycznej i Kulturalnej pod przewodnictwem Ministrów Kultury i Edukacji Narodowej, której celem jest promocja sztuki w szkołach, poprzez realizację kursu edukacji artystycznej i kulturalnej oraz kończy Karta edukacji artystycznej i kulturalnej.

Przedłużono na okres pięciu lat w sierpień 2018jako wiceprzewodniczący, Emmanuel Ethis proponuje utworzenie trzech nowych kolegiów w ramach Wysokiej Rady: kolegium „Terytoria 100% EAC”, kolegium „Artyści” i kolegium „Młodzież”. Wysoka Rada będzie wspierać politykę 100% EAC, formułując szereg propozycji, w szczególności: eksperymenty z terytoriami, szkolenia i badania w kwestiach edukacji artystycznej i kulturalnej, emancypacja młodzieży poprzez kulturę.

w czerwiec 2019Ministerstwo Edukacji Narodowej, Szkolnictwa Wyższego i Kultury powierzyło misję wdrożenia Emmanuelowi Ethisowi i Michelowi Roussel (DRAC Bretagne) INSEAC (Narodowy Instytut Edukacji Artystycznej i Kulturalnej) 19 lutego 2020w ramach Narodowego Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła . INSEAC musi powitać swoich pierwszych studentów w Guingamp wwrzesień 2021.

Jako wiceprzewodniczący Wysokiej Rady ds. Edukacji Artystycznej i Kultury oraz rektor, Emmanuel Ethis dąży do wzmocnienia edukacji artystycznej i kulturalnej oraz proponuje wprowadzenie w Bretanii kwadransa cichego czytania dla wszystkich: uczniów, nauczycieli i pracowników oświaty.

Pracuje

2001 , Na marszach pałacowych, festiwal w Cannes pod okiem nauk społecznych , ( La Documentation française - praca zbiorowa pod jego kierunkiem), Paryż.
2002 , Awinion, publiczne odkrycie. Festiwal pod okiem nauk społecznych , ( La Documentation française - praca zbiorowa pod jego kierunkiem), Paryż.
2003 , (kierunek). " Cannes przystawki występy " - Protée, teorii i semiotycznymi praktyki, University of Quebec w Chicoutimi, tom 31, n O 2., Quebec.
2004 , Pour une po (ï) etique du kwestionariusz en sociologie de la culture. Wyobrażony widz ( L'Harmattan ), Paryż.
2005 , Socjologia kina i jego widzowie ( Armand Colin - Sociologie 128 ) - wznowiona w 2007 , Paryż.
2006 , Les Spectateurs du temps: dla socjologii recepcji kina ( Éditions L'Harmattan ), Paryż.
2007 , (reż.), Figures du corps au cinéma: body is comedy , ( Actes sud ), Paryż.
2008 , Awinion, publiczność uczestnicząca we współpracy z Jean-Louis Fabiani i Damienem Malinasem (Éditions L'entretemps- La Documentation française ), Paryż.
2009 , Socjologia kina i jego widzowie ( Armand Colin - Sociologie 128 - nowe wydanie poprawione i poprawione), Paryż.
2010 , Od kultury do uniwersytetu: 128 propozycji ( Armand Colin - Collection 128), Paryż.
2011 , La Petite fabrique du spectateur: bycie i zostanie bywalcem festiwali w Cannes i Awinionie (Éditions Universitaires d'Avignon - Collection En scène ), Awinion.
2012 , Bruit of the World: Gesture and Speech (pod redakcją Laure Adler i Damien Malinas) (University Editions d'Avignon - Collection En scène ), Avignon.
2012 , Campus Films, uniwersytet w kinie z Damienem Malinasem, Armandem Colinem , Paryż.

Analizuje, jak kino inscenizuje Uniwersytet.

2014 , Socjologia kina i jego publiczność ( Armand Colin - Sociologie 128 - 3 rd edition zmienione i poprawione), Paryż.
W 2015 roku , teatr blisko życia, socjologicznych strzałów na widza w XXI th  wieku ( Demopolis ).
2015 , Kino i jego widzowie, jak kino pomaga nam zrozumieć siebie i innych (Éditions Universitaires d'Avignon - Collection Entre-Vues ), Awinion
2018 , Socjologia kina i jego widzowie ( Armand Colin - Cursus: Sociology) - 4. edycja, Paryż.