Te kościoły reréformées Holandię (w holenderskim Gereformeerde Kerken w Nederland ), w skrócie reréformée Church ( Gereformeerde Kerk ) są z dwoiny wystąpił w Holenderskiego Kościoła Reformowanego w XIX th century. Główna z nich, czasami określana pojedynczo jako Kościół Reformowany w Holandii, była drugą co do wielkości wyznaniem protestanckim w Holandii i jedną z dwóch głównych denominacji reformowanych w kraju wraz z Holenderskim Kościołem Reformowanym ( Nederlandse Hervormde Kerk ), ponieważ 1892 i do ich połączenia z Kościołem protestanckim w Holandii w 2004 roku. Reprezentowała tzw. Ortodoksyjny (czyli konserwatywny) trend holenderskiego kalwinizmu . Szereg mniejszych, podobnie myślących związków kościelnych jest również znanych jako gereformeerd .
W języku niderlandzkim słowa hervormd i gereformeerd są praktycznie synonimami. Przyjęty we francuskim protestantyzmie zwyczaj nazywania gereformeerde kerk „kościołem reformowanym” jest homofonią i nie oznacza, że kościoły te zostały zreformowane po raz drugi.
Kościoły reformowane w Holandii zostały założone w 1892 roku przez zjednoczenie dwóch grup, które oddzieliły się od historycznego kościoła narodowego, Holenderskiego Kościoła Reformowanego ( Nederlandse Hervormde Kerk ):
Po trudnym początku, ponieważ dysydenci CGK zostali wykluczeni z holenderskiego kościoła reformowanego (NHK), wówczas jeszcze oficjalnego kościoła , rozdzielenie kościoła i państwa, interweniując w 1848 r., CGK, a następnie GKN, zdołały się rozwinąć. Do ich konserwatywnej neokalwińskiej teologii dodano, pod wpływem Abrahama Kuypera , bardzo konserwatywną linię polityczną zbliżoną do partii Abrahama Kuypera, Partii Antyrewolucyjnej (ARP).
Następnie dwie grupy oddzielono od GKN (Gereformeerde Kerk Nederland):
Długi proces zjednoczenia różnych holenderskich kościołów protestanckich rozpoczął się w 1962 roku i zakończył 1 st maja 2004, kiedy różne kościoły reformowane w Holandii, holenderski kościół reformowany i holenderski kościół ewangelicko-luterański połączyły się, tworząc Kościół protestancki w Holandii. W tym czasie zreformowane kościoły w Holandii liczyły około 675 000 członków, w tym 400 000 praktykujących. Było 857 parafii, w których było prawie 1000 budynków.
Siedem parafii nie zatwierdziło umowy o połączeniu i założyło 8 maja 2004, nowy niezależny kościół, „Rozszerzone kościoły reformowane w Holandii” ( voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland ).
Aż do II wojny światowej , Gereformeerde Kerk cechował klasycznych neo-kalwińskich przekonań . Kościół uważał się za jedyny prawdziwy Kościół Chrystusa, którego ziemską misją jest „utorować drogę Panu” i walczyć z „duchem Babilonu”, aby przyśpieszyć upadek możnych tego świata i przygotować panowanie Chrystusa . Główny wpływ na teologię tych kościołów wywarli Abraham Kuyper i Herman Bavinck . Po II wojnie światowej zmienił się charakter kościoła. Po 1962 roku stał się kościołem otwartym, z przestrzenią wolności dla różnych przekonań. Wśród współczesnych teologów Kościoła Reformowanego są Gerrit Cornelis Berkouwer (1903-1996) i Harry M. Kuitert (1924-2017).
Pastorzy zreformowanych kościołów holenderskich są kształceni na dwóch „zreformowanych” uniwersytetach: Wolnym Uniwersytecie w Amsterdamie i Uniwersytecie Teologicznym w Kampen .