Edouard Depreux

Funkcje
Edouard Depreux
Édouard Depreux w 1946 roku.
Francuski minister edukacji narodowej
12 lutego 1948 - 26 lipca 1948
Rząd	Schuman I
Francuski minister spraw wewnętrznych
24 czerwca 1946 - 27 listopada 1947
Rząd	Bidault I Blum III Ramadier I i II
Poprzednik	André Le Troquer
Następca	Jules Moch
Zastępca Sekwany
6 listopada 1945 r - 8 grudnia 1958 13 lat, 1 miesiąc i 2 dni
Burmistrz Sceaux
1945 - 1959
Biografia
Imię urodzenia	Édouard Gustave Hector Depreux
Data urodzenia	31 października 1898
Miejsce urodzenia	Viesly ( Francja )
Data śmierci	16 października 1981 (w wieku 82 lat)
Miejsce śmierci	Paryż ( Francja )
Narodowość	Francuski
Partia polityczna	SFIO Zjednoczona Partia Socjalistyczna
Rodzeństwo	René Depreux
Zawód	Prawnik

Édouard Depreux jest francuskim politykiem urodzonym dnia31 października 1898w Viesly ( północ ) i zmarł dnia16 października 1981w Paryżu .

Wojujący Socjalistyczna ( SFIO ) z 1918 roku, odporny w czasie II wojny światowej , był wiceminister w IV th Rzeczypospolitej . Jego sprzeciw wobec wojny algierskiej doprowadził go do opuszczenia SFIO w 1958 r. I założenia Autonomicznej Partii Socjalistycznej , a następnie Zjednoczonej Partii Socjalistycznej (PSU) w 1960 r.

Biografia

Édouard Depreux brał udział w walkach I wojny światowej w 1917 roku. Został zagazowany i odznaczony Croix de Guerre . Wstąpił do SFIO w wieku 20 lat . Po studiach filozofii, prawa i literatury został prawnikiem. Socjalistyczny pod wpływem Jeana Jaurèsa i Jeana Longueta , został radnym miejskim w Sceaux (1935), a następnie radnym generalnym Sekwany (od 1938 do 1941). Pełnił funkcję szefa sztabu ministra sprawiedliwości Vincenta Auriola (1937-1938). Wstąpił do ruchu oporu, zasiadał w tajnym komitecie sterującym SFIO i brał udział w przygotowywaniu konspiracyjnego Le Populaire .

W czasie wyzwolenia był burmistrzem Sceaux, mandat piastował do 1959 roku i członkiem Tymczasowego Zgromadzenia Konsultacyjnego . Został wybrany na posła w 1945 roku i zasiadał w parlamencie do 1958 roku.

Minister Spraw Wewnętrznych w Czerwiec 1946 w Listopad 1947, upublicznił skrajnie prawicowy spisek znany jako Błękitny Plan mający na celu obalenie republiki30 czerwca 1947. Przede wszystkim to pod jego zwierzchnictwem24 września 1946, rządowy projekt ustawy „ o statucie organicznym Algierii ”, który zostanie przyjęty w 1947 roku.

Odnośnie uznania państwa Izrael napisał: „Francja, mocarstwo muzułmańskie, musi zająć ostrożne stanowisko” .

Wrogi wobec CED i antykolonialista dystansował się od SFIO, którą opuścił w 1958 r. Dwukrotnie przewodniczył socjalistycznej grupie parlamentarnej Zgromadzenia Narodowego . Sprzeciwił się de Gaulle'owi podczas głosowania nad inwestyturą w 1958 r. Brał udział w tworzeniu Autonomicznej Partii Socjalistycznej (PSA) i był członkiem krajowego biura kartelu Związku Sił Demokratycznych (UFD), powołanego do celów legislacyjnych. wybory z listopada 1958 r . Nie wybrany został następnie sekretarzem krajowym Zjednoczonej Partii Socjalistycznej (PSU) w latach 1960–1967, która zastąpiła PSA, jednocząc się z innymi ugrupowaniami Drugiej Lewicy .

Funkcje rządowe

Minister spraw wewnętrznych rządu Georgesa Bidaulta (1) z dnia24 czerwca w 16 grudnia 1946
Minister spraw wewnętrznych rządu Léon Blum (3) z dnia16 grudnia 1946 w 22 stycznia 1947
Minister spraw wewnętrznych rządu Paula Ramadiera (1) z dnia22 stycznia w 22 października 1947
Minister spraw wewnętrznych w rządzie Paula Ramadiera (2) z dnia22 października w 24 listopada 1947
Minister Edukacji Narodowej w rządzie Roberta Schumana (1) z dnia12 lutego w 26 lipca 1948

Publikacje

Jest autorem następujących prac:

Odnowa socjalizmu , przedmowa Pierre Mendès France , Calmann-Lévy, 1960;
Nowe Chiny i ich dziedzictwo , Éditions du Burin, 1967;
Wspomnienia bojownika: pięćdziesiąt lat walki, od socjaldemokracji do socjalizmu (1918-1968), Fayard, 1972;
Służebność i wielkość PSU , Editions Syros, 1974;
Jak mogłem, w Grudzień 1941pod okupacją hitlerowską, mówiąc nie Pétainowi i Hitlerowi , Presses de l'Atelier Graphique, Reims, 1979.

Źródła

Osobiste dokumenty Édouarda Depreux są przechowywane w Archiwum Narodowym pod numerem 456AP Inwentaryzacja zespołów 456AP oraz inwentarz uzupełniający do suplementu .

Uwagi i odniesienia