Edmond-Joseph-Louis Tarbé des Sablons
Edmond-Joseph-Louis Tarbé des Sablons
Fotograficzny portret Tarbé autorstwa Nadara .
|
Dyrektor Le Gaulois | |
|---|---|
| 5 lipca 1868 -Lipiec 1879 | |
| Burmistrz Eaubonne ( d ) | |
| 1865-1871 |
| Narodziny |
20 lutego 1838 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
14 grudnia 1900(w wieku 62 lat) Paryż |
| Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
| Imię urodzenia | Edmond Joseph Louis Tarbé des Sablons |
| Pseudonimy | Zanoni, baronowa Angel, Jacques Lefèvre |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Dziennikarz , dramaturg , prozaik , polityk , krytyk muzyczny |
| Rodzeństwo | Eugène Tarbé des Sablons |
| Pokrewieństwo | Sébastien-André Tarbé des Sablons (dziadek) |
| Pracował dla | Le Figaro |
|---|
| Le Gaulois (od5 lipca 1868) |
Edmond Joseph Louis Tarbé des Sablons , urodzony dnia20 lutego 1838w Paryżu, gdzie zmarł14 grudnia 1900, jest francuskim dziennikarzem i pisarzem .
Biografia
Członek rodziny Louisa Hardouina Tarbé , który był ministrem finansów w latach 1791-1792, jest wnukiem Sébastien-André Tarbé des Sablons , znanego z opublikowania pierwszej klasycznej książki o wagach i miarach oraz jednej z dwóch synowie Michelle Catherine Joséphine Guespereau Tarbé des Sablons, którzy zdobyli uznanie dzięki kompozycji kilku powieści i oper, nazwa tej rodziny artystów brzmiała pierwotnie „Tarbé”, kiedy rozporządzenie z 1817 roku upoważniło przodka obecnych pisarzy, prawnika Sébastiena Tarbé, aby dodać do tej nazwy „des Sablons”.
Tarbé des Sablons, który pisał artykuły na temat krytyki muzycznej w L'Époque pod pseudonimem Zanony, współpracował pod swoim nazwiskiem lub pod różnymi pseudonimami w kilku gazetach ze swoim bratem Eugène : wspólnie napisali krytyka muzycznego Le Figaro , w czasie, gdy ta gazeta była codziennością. Edmond Tarbé wykonał już tę samą pracę w Epoque de Feydeau pod pseudonimem „Zanoni” i opublikował kilka powieści pod innymi pseudonimami, zwłaszcza pod pseudonimem „Baronne d'Ange”.
Plik 5 lipca 1868wraz z Henry'm de Pène założył dziennik Le Gaulois , którego w następnym roku pozostał jedynym dyrektorem, stanowisko, które pełnił do lipca 1879 roku, kiedy to przekazał je Arthurowi Meyerowi, aby całkowicie pozostawił dziennikarstwo literaturze. On sam napisał w tym dzienniku serię wrażeń politycznych, które zostały wówczas bardzo zauważone.
Nieco później opublikował pod nazwiskiem Jacques Lefèvre tom pt .: Les Drames parisiens (1875, w-18); Szara broda (1884, w-18); Bernard zabójca (1884. w-18); Monsieur de Morat (1886, w-18); powieść zbrodni (1887, w-18); Cezarea (1890, w-18); Crime d'Auteuil (1892, w-18); The Story of Angèle Valois (1892, w-18) itp. Zrealizował dwa dramaty: Monsieur de Morat , zaczerpnięte z jego powieści ( teatr Vaudeville , który ukrywał postać ministra cesarstwa, księcia Morny , 1887). W zeszłym roku z wielkim sukcesem zagrał w Ambigu dramat w pięciu aktach Martyre! we współpracy z Adolphe d'Ennery (1886), którego próby nadzorował dzień przed śmiercią.
W końcu ukończył nową sztukę zatytułowaną L'Enfant du miracle , którą po raz pierwszy zaplanował dla Porte-Saint-Martin, ze specjalną rolą dla Coquelin . Zmieniając zdanie, zaniósł rękopis dyrektorowi Comédie-Populaire, który zamierzał wystawić tę sztukę po Martyre! Tarbé des Sablons i jego żona Mélanie z domu Kauffmann, która dobrze położyła się do łóżka, na13 grudnia 1900o godzinie 21:30 znaleziono martwych w ich pokoju następnego dnia, około godziny 11:30.Zginęli w wyniku wypadku spowodowanego uduszeniem tlenkiem węgla.
Kiedy był burmistrzem Eaubonne , od 1865 do 1871 roku, Tarbé uzyskał dekretem z13 czerwca 1889z jednej strony koncesja linii tramwajowej między Saint-Germain i Marly-le-Roi ; z drugiej, między Rueil i Courbevoie , gdzie był połączony z tramwajem łączącym tę miejscowość z Place de l'Étoile .
Został pochowany w Père Lachaise ( 26 th dział).
Pracuje
Literatura
- Szara broda , Paryż, Paul Ollendorff , 1884.
- Bernard zabójca , Paryż, C. Lévy, 1886.
- Cezarea , Paryż, C. Lévy, 1891.
- Użytkowania i zamieszkania , Paryż, Imp. C. Jouaust, 1860.
- The Story of Angèle Valoy , Paryż, C. Lévy, 1892.
- Le Crime d'Auteuil , Paryż, C. Lévy, 1892.
- Le Roman d'un crime , Paryż, C. Lévy, 1887.
- Les Drames parisiens (pod nazwiskiem Jacques Lefèvre), Paryż, E. Lachaud, 1875.
Teatr
- Gigolette , dramat w 5 aktach, Théâtre de l'Ambigu, 1893.
- La Maitresse d'école , dramat w 5 aktach, Théâtre de l'Ambigu, 1897.
- Męczeństwo! dramat w pięciu aktach, z Adolphe d'Ennery, Paryż, red. Billaudot, 1954.
- Monsieur de Morat , gra w 1 akcie, teatr Vaudeville, 1887, Paryż, C. Lévy, 1886.
Zobacz też
Źródła i bibliografia
- Gustave Vapereau , Universal Dictionary of Contemporaries , t. 1 , Paryż, Hachette, 1893, s. 1487-8 .
Uwagi i odniesienia
- Jules Moiroux , Cmentarz Père Lachaise , Paryż, S. Mercadier,1908( czytaj online ) , s. 322