Główna linia wschodniego wybrzeża


Główna linia wschodniego wybrzeża
Linia z Edynburga (stacja Waverley) do Londynu (stacja King's Cross)
przez Newcastle i Leeds
⇒ Zobacz mapę linii.  ⇐
Mapa linii ⇒ Patrz rysunek ⇐
Pociąg InterCity 225 na skrzyżowaniu Doncaster .
Kraj UK
Historyczny
Uruchomienie 1871
Elektryfikacja 1976  - 1991
Dealerzy Północna brytyjski kolejowy , North Eastern Railway , Great Northern Railway  ( +1.871  - 1923 )
London and North Eastern Railway  ( 1923  - 1.948 )
Network Rail  ( 2002  - - )
Charakterystyka techniczna
Długość 632  km
Rozstaw standardowa (1435  m )
Elektryfikacja 25  kV  - 50  Hz
Wiele sposobów Dawniej pojedynczy utwór

Linia główna wybrzeża wschodniego lub ECML ( „ East Coast Main Linia ”), jest jednym z głównych linii kolejowych w Wielkiej Brytanii . Łączy Londyn z Edynburgiem w Szkocji przez York .

Trasa

Definicja ECML Network Rail obejmuje cztery odrębne linie:

W powszechnym użyciu czasopism kolejowych zakłada się, że ECML biegnie dalej na północ, najczęściej wzdłuż wschodniego wybrzeża, w kierunku Kirkcaldy , Dundee , Arbroath i Aberdeen . Na północ od Edynburga, zawiera słynny most wspornik z Forth Bridge i Dundee most Krzywa Most Tay , obejmujących zarówno dużych ujścia.

Otwarcie kopalni Selby spowodowało odchylenie linii między Colton, na południe od Yorku, a Temple Hirst, na północ od skrzyżowania M62 .

Linia ECML jest jedną z najszybszych linii w Wielkiej Brytanii , a większość trasy jest licencjonowana przy prędkości 200 km / h, co pozwala na podróż między Londynem a Yorkiem w czasie 1 godziny 59 minut. W InterCity 225 pociągów , które obsługują tę linię będzie mógł krążyć na 225 km / h w normalnej eksploatacji, czy sygnalizacja zmodernizowano, aby umożliwić wzrost prędkości. Podczas marszów testowych poruszały się z prędkością do 260 km / h. Te wysokie prędkości są możliwe, ponieważ linia przebiega przez najbardziej płaskie części Anglii, takie jak Lincolnshire i Cambridgeshire , pozwalając na prostą trasę. Na południe od Leeds / Doncaster większość linii jest prosta. Dla porównania, główna linia zachodniego wybrzeża musi przebiegać przez dolinę Trent Valley i góry Kumbryjskie , co narzuca więcej zakrętów i ograniczenie prędkości do 180 km / h (chociaż sytuacja ta uległa ostatnio poprawie dzięki modernizacji głównej linii West Coast i wprowadzenie pociągów przechylnych Pendolino , umożliwiających prędkość 200 km / h).

Historia

Linia została zbudowana w kawałkach przez kilka małych firm kolejowych, ale różne przejęcia i fuzje zredukowały liczbę właścicieli linii do zaledwie trzech, z północy na południe: North British Railway , North Eastern Railway i Great Northern Railway . W 1860 roku firmy te utworzyły pulę taboru, East Coast Joint Stock, aby obsługiwać usługi zwykłymi pojazdami. W 1923 roku wszystkie trzy zostały zgrupowane w London and North Eastern Railway (LNER).

Linia ECML była tłem dla wielu słynnych podróży pociągów i lokomotyw. Po tej linii przez wiele lat jechały słynne parowce „  Latający Szkot  ” i „  Mallard  ”, które oficjalnie pobiły światowy rekord trakcji parowej na odcinku Grantham - Peterborough, który utrzymuje się do dziś. Lokomotywy parowe zniknęły na początku lat sześćdziesiątych , zastępując je maszynami spalinowymi, pierwszą legendarną dwusilnikową lokomotywą Deltic , która pozostaje najpotężniejszą maszyną spalinowo-elektryczną , jaką kiedykolwiek zbudowano w Wielkiej Brytanii . Został on następnie zastąpiony przez InterCity 125 lub „  HST  ” ( High Speed Train ), który wszedł do służby między 1976 a 1981 r .

Okopy i tunele na północ od King's Cross tworzą niezapomniany zadymiony wystrój z filmu 1955, The Ladykillers ( The Ladykillers ). W latach pięćdziesiątych linia pojawiła się również w reklamie Elżbietańskiego Expressu . Później brytyjski film kryminalny Get Carter z 1971 roku przedstawia podróż z London King's Cross do Newcastle Central Station .

Zaskakująca decyzja dla wielu obserwatorów z konserwatywnego rządu , linia ECML została zelektryfikowana środkami publicznymi pod koniec lat 80 . Elektryfikacja została zakończona pod koniec lat 90. , umożliwiając wprowadzenie do eksploatacji obecnych pociągów InterCity 225. Pojazdy z silnikiem diesla nadal krążą po ECML - The Voyager of Virgin (na trasach CrossCountry ) i najstarszym wioślarskim HST świadczącym usługi na północ od Edynburga do Inverness i Aberdeen .

Obecnie, pomimo szybszych pociągów i częstszych połączeń, linia nie jest w stanie zaspokoić popytu. Chociaż ma cztery pasy na południe od Peterborough , poważne wąskie gardło pozostaje na dwóch pasach wiaduktu Welwyn , na północ od Londynu. Na północ od stacji Newark znajduje się również przejazd kolejowy z linią Nottingham - Lincoln . Pojawiły się inne uwagi krytyczne - według książki Christiana Wolmara On The Wrong Line projekt elektryfikacji z końca lat 80. zostałby uproszczony ze względu na koszty, do tego stopnia, że ​​wyposażenie sieci trakcyjnej nie spełniałoby tych samych standardów, co w przypadku WCML . W konsekwencji, często podczas silnych wiatrów zdarza się, że sieć trakcyjna spada na ziemię, powodując poważne opóźnienia.

Operatorzy

Obecnie głównym operatorem linii jest Virgin Trains East Coast , która zastąpiła państwowe East Coast na1 st marzec 2015podczas reprywatyzacji linii. Usługi Virgin Trains East Coast obejmują regularne pociągi z King 'Cross do Leeds i Edynburga . Pozostali operatorzy usług pasażerskich na linii to:

Urząd Regulacji Rail rozjaśnia Pociągi Grand Central na obsługę z Kings Cross do Sunderland , która ma się rozpocząć w 2007 roku.

Eurostar posiada również prawa do uruchamiania pięciu pociągów dziennie na linii dla połączeń z Europy kontynentalnej do miejsc na północ od Londynu, ale usługi te nigdy nie zostały aktywowane.

Uwagi i odniesienia