Lekki pojazd bojowy

ELC AMX Bis
Przykładowe zdjęcie przedmiotu Light Combat Engine
ELC Bis, Muzeum Pancerne, Francja
Funkcje usługi
Usługa prototyp
Użytkownicy Francja
Produkcja
Projektant Warsztat konstrukcyjny Issy-les-Moulineaux
Rok poczęcia 1955
Budowniczy AMX
Główne cechy
Załoga 2 (kierowca i strzelec)
Długość 4,97 m
Szerokość 2,24 m
Wysokość 1,58 m
Msza w bitwie 6,7 t
Uzbrojenie
Główne uzbrojenie 1 działo 90 mm D 915 (36 nabojów)
Mobilność
Silnik SOFAM ułożony z przodu
Moc 164 KM
Prędkość drogowa 68 km / h
Specyficzna moc
Autonomia 580 km

Engin Léger de Walki (ELC) jest ostateczna nazwa programu z 1950 roku francuskiego Ministerstwa Obrony za niewielką pełni gąsienicowego powietrza przewoźne opancerzonym pojeździe.

Do 1961 r. Doprowadziło to do powstania kilku pojazdów, które same spadły w kilku wersjach, ale żadna z nich nie wyszła poza fazę prototypu.

Jego niszę ostatecznie zajął samochód pancerny Panhard AML , bardziej wszechstronny pomimo mniejszych możliwości terenowych.

Ewolucja programu

Piechota mechaniczna (1950-1954)

We wczesnych latach pięćdziesiątych Francja ponownie zaczęła tworzyć pojazdy opancerzone i ponownie pojawiła się idea nasycenia pola bitwy małymi pojazdami opancerzonymi wspierającymi piechotę, takimi jak czołg Renault FT podczas pierwszej wojny światowej .

Jeszcze przed jakimkolwiek programem, według pomysłu inżyniera Pommeleta , powstaje jednomiejscowy prototyp, który można uzbroić w super-bazookę M20 . Na prośbę marszałka Juina wLipiec 1952pojawią się inne wstępne projekty, z których tylko VP 90 (dla pojazdu patrolowego 90 km / h) inżyniera Victora Boufforta będzie przedmiotem prototypów testowanych w 1954 roku.

Pomysł masowej produkcji gąsienicowych pojazdów opancerzonych, co najwyżej trzyosobowych, również lekko uzbrojonych, został szybko porzucony.

Bliskie wsparcie: silnik interwałowy (1952-1955)

Lorraine proponuje większe uzbrojenie sześciu bezodrzutowych dział 105 mm, które jest przedmiotem zamówienia prototypu wKwiecień 1952.

Na wniosek Marszałka Czerwca z dn Lipiec 1952, dwa inne podobne projekty przedstawiają AMX- Hotchkiss (6 dział bezodrzutowych 105 mm lub 4 działa 150 mm) i inżynier Even (1 działo 105 bezodrzutowe).

Plik 27 marca 1953komisja poparła ten rozwój, definiując „maszynę interwałową” uzbrojoną w bezodrzutowe działo kal. 75, 105 lub 150 mm lub wyrzutnię rakiet Brandt kal. 120 mm.

Plik 7 stycznia 1954 cztery modele w naturalnej wielkości: jednomiejscowy i dwumiejscowy z Lorraine (nadal z 6 bezodrzutowymi działami 105 mm), dwumiejscowy AMX-Hotchkiss (zawsze z sześcioma bezodrzutowymi działami 105 mm lub 4 150 mm) oraz dwumiejscowy Even (zmodernizowany do czterech wyrzutni rakiet Brandt 120 mm).

Jednomiejscowe Lorraine i Even były przedmiotem prototypów, ale porzucono je w 1955 r., Ponieważ żądane uzbrojenie zastąpiono działami konwencjonalnymi, które eliminowały usterkę strumienia ognia za działami bezodrzutowymi i wyrzutniami rakiet oraz oferowały większą precyzję i zasięg. .

Mały przeciwpancerny: lekki pojazd bojowy (1955-1961)

W Grudzień 1954pojazd zostaje przemianowany na „lekki pojazd bojowy” iw 1955 roku przechodzi do armaty o dużej prędkości 90 mm lub 30 mm.

Pojawią się różne prototypy Even i AMX (patrz poniżej), a Lorraine rzuciła się w garść.

Powstaje sprzeczność między maszyną, która początkowo była uważana za wyjątkowo małą dwumiejscową maszynę, a uzbrojeniem, które stało się uzbrojeniem niszczyciela czołgów, wymagającego większej załogi i magazynującego amunicję. Projekt został więc zakończony w 1961 roku, nawet jeśli VP 90 był nadal rozwijany przez kolejnych producentów, ale nadal bez powodzenia.

Niemniej poczynione wysiłki nie poszły na marne, ponieważ w 1958 roku projekt kołowego ELC został przekształcony w samochód pancerny zbudowany przez AMX i konkurował z projektem Panhard . Stracił rynek podwozi, ale jego wieża z Ateliers du Havre (AHE) została przyjęta w Panhard AML .

Prototypy

Pommelet

Inżynier Pommellet wyprodukował w latach 1950-1952, przed uruchomieniem samego programu, wyjątkowo niską, jednomiejscową maszynę z podatnym kierowcą. Ten projekt nie ma kontynuacji.

VP 90 i potomkowie

Inżynier Victor Bouffort z własnej inicjatywy bada model VP 90, którego prototyp jest produkowany przez Fougę . Drugi, VP 90/02 jest zamówiony na8 października 1954, następnie w 1954 roku zamówiono dziesięć dodatkowych nazwanych VP 90 C (jeden z nich jest przechowywany w Muzeum pojazdów opancerzonych Saumur).

Hotchkiss przejął projekt w 1958 roku i do wczesnych lat siedemdziesiątych XX wieku zbudował kolejne, coraz cięższe i uzbrojone prototypy.

Następnie akta trafiają do Soframag, który oferuje Fennec, który Lohr ponownie przyjmuje pod nazwą VPX 110 w 1978 roku z pociskami HOT lub Milan, gdzie załoga nadal leży jak na początku, ale maszyna nie znajduje rynku.

Lorraine

Lorraine natychmiast otrzymuje zamówienie na prototyp Kwiecień 1952i jest gotowy latem 1953 roku. Uzbrojony jest w 6 bezodrzutowych dział kal. 105 mm (po trzy z każdej strony wieży) i 2 współosiowe karabiny maszynowe Mle 1952 kal . 7,5 mm . Podobnie jak w wielu pojazdach Lorraine, rolkami układu jezdnego są opony.

Ta wersja jest zbliżona do M50 Ontos i Type 60 .

Lorraine nie kontynuowała transformacji programu wymagającej klasycznego kanonu i zostawiła ją tam.

ELC EVEN

Inżynier Even with Ets Brunon-Valette z Rive-de-Gier stworzył specjalnie na tę okazję podwozie z kierowcą w korpusie po prawej stronie (nietypowe we Francji) i wieżami oscylacyjnymi  (we) , jak w opancerzonym wozie rozpoznawczym Engin lub AMX-13 , deportowany w lewo.

Charakterystyka: Długość: 5,30 m, szerokość: 2,15 m, wysokość: 1,80 m, waga: 7,4 t (zmienna w zależności od wersji). Silnik Sofam o mocy 150 KM, prędkość 68 km / h, zasięg 350 km. Uzbrojenie: patrz poniżej. Załoga: 2 mężczyzn.

Wyrzutnia rakiet ELC EVEN

Wersja ta jest wyposażona w 4 wyrzutnie rakiet Brandt kalibru 120 mm i dwa współosiowe karabiny maszynowe 7,5 mm Mle 1952 . Kierowcy zaoferowano niezwykłą możliwość doładowania z siedzenia.

Prototyp jest zamawiany w dniu 26 lutego 1954, wygłoszona w sierpniu 1955 r. i oceniona w kwietniu i maju 1956 r., ale przejście od programu do klasycznego kanonu potępia go.

Wersja z dwiema lufami tego samego kalibru z lufami 5-strzałowymi była badana na papierze, ale została odrzucona ze względu na dodatkowy rozmiar i wagę.

ELC EVEN 90 mm

Pierwsze podwozie zamówione w Kwiecień 1956 z dwiema wieżami (jedna z 90 mm, jedna z dwoma 30 mm), a następnie zamówiono pięć innych prototypów 30 stycznia 1959i dostarczone przez Hotchkiss w 1961 roku, są wyposażone w wieżę z 90 mm gładkolufowym Mecar (firma belgijska, w 2016 roku spółka zależna Nextera ) po prawej stronie i współosiowy karabin maszynowy 7,5 mm Mle 1952 po lewej.

Jeden z prototypów z 90 mm jest przechowywany w muzeum pancernym Saumur . Jest zdatny do ruchu drogowego i czasami jest przedmiotem publicznych demonstracji. Kolejny znajduje się w obozie Carpiagne .

Rura podwójna ELC EVEN 30 mm

Pierwsze podwozie zamówione w Kwiecień 1956 dwiema wieżami (jedna z 90 mm, druga z dwiema 30 mm), a następnie zamówiono pięć prototypów 30 stycznia 1959i dostarczone przez Hotchkiss w 1961 r. są wyposażone w wieżę wyposażoną w dwa działka gwintowane Hispano-Suiza 825 kal. 30 mm z komorą 30 x 136 mm i zasilane taśmami. Pierwotnie były to działa przeciwlotnicze, a więc charakteryzują się dużą prędkością i perforacją. Uzbrojenie główne uzupełniają dwa współosiowe karabiny maszynowe Mle 1952 kal. 7,5 mm .

Wysoka szybkostrzelność stanowi problem, biorąc pod uwagę mały ładunek amunicji i rozważa się przejście na 20 mm, ale pozostaje to projekt.

Jeden z 30-milimetrowych prototypów jest przechowywany w muzeum pancernym w Saumur .

Pociski ELC EVEN

W latach 1969-1971 jeden z dziesięciu prototypów Even był wyposażony w wieżę Nord-Aviation Na2 (nieoscylacyjną), która miała dwa ramiona zdolne do przenoszenia łącznie 4 Nord SS.11 lub 2 SS-12 (konfiguracja z 2 SS.11 i 1 SS-12 były przeznaczone tylko do testów).

Ta wieża jest również testowana na wersjach AMX VTT i Panhard AML, ale pozostaje bez dalszych działań.

ELC AMX

W Issy-les-Moulineaux warsztatów budowlanych zacząć od Hotchkiss ramy toru .

Jego wieża obraca się o 360 stopni, ale może obracać się tylko wtedy, gdy pojazd jest nieruchomy, ponieważ kierowca jest częściowo zainstalowany w wieży ze względu na ciasny charakter nadwozia.

Zgodnie z propozycjami Evena dla 30 mm, zbadano wersję z działem 30 mm, ale nie wyprodukowano.

ELC AMX

Opancerzony kadłub tego nieudanego prototypu powstał z podwozia gąsienicy Hotchkiss CC 2 z zawieszeniem na cztery koła. W 1954 roku zamówiono dwa prototypy, pierwszy był gotowy15 marca 1956 i są oceniane w latach 1957-1959.

Charakterystyka: Długość: 4,95 m, szerokość: 2,24 m, wysokość: 1,43 m. Uzbrojenie: działo 90 mm D 914 (Vo 780 m / s) z 36 pociskami. Załoga: 2 mężczyzn.

ELC AMX Bis

Ulepszona wersja ELC AMX Bis została opracowana z kolejną wersją gąsienicy, Hotchkiss TT 6 , której podwozie ma pięć rolek. Jego plan jest gotowy25 lipca 1957 i jest oceniany w 1961 roku.

ELC AMX nie został uprzemysłowiony i nigdy nie wszedł do służby, ale prototyp jest przechowywany w muzeum pancernym Saumur .

Charakterystyka: Długość: 4,979 m, szerokość: 2,24 m, wysokość: 1,58 m, waga: 6,7 t. Uzbrojenie: działo 90 mm D 914 (Vo 780 m / s) z 36 pociskami. Załoga: 2 mężczyzn.

Wersja wirtualna jest popularna w grze World of Tanks .


Bibliografia

  1. Francuskie pojazdy opancerzone 1945-1977, Pierre Touzin, EPA, 1978, strony 41 do 50, 87, 243 i 246.
  2. „  1955 ELC EVEN  ” , on French Tanks (dostęp 13 sierpnia 2020 ) .
  3. ftr.wot-news.com - ELC część I - http://ftr.wot-news.com/2014/04/12/elc-part-i-big-guns-on-small-tanks- elc-even-4-x-120 /
  4. Forum pojazdów opancerzonych. http://engins-blindes.leforum.eu/t476-Engin-Leger-de-Combat-ELC-EVEN-90-mm.htm
  5. https://web.archive.org/web/20140626163913/http://www.jedsite.info/tanks-echo/echo/elc_series/elc-30/elc30-intro.html
  6. Zdjęcie Na2 - http://www.heberger-image.fr/data/images/69149_ELC_EVEN_NA_2.jpg
  7. ELC AMX - http://www.chars-francais.net/2015/index.php/liste-chronologique/de-1945-a-1990?task=view&id=714

Linki zewnętrzne