Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku

Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Niemiecki atak na 1 st września 1939 r. Ogólne informacje
Przestarzały 1 st Wrzesień +1.939
Lokalizacja Wolne Miasto Gdańsk
Wynik Niemieckie zwycięstwo
Wojujący
 Rzesza Niemiecka  Polska
Dowódcy
Willi Bethke Johannes Schaffer
 		Konrad Guderski † Alfons Flisykowski
Zaangażowane siły
Ponad 200 samochodów pancernych SS , SA i paramilitarnych
3 ADGZ 		55 listonoszów i cywilów przeszkolonych w samoobronie
Straty
10 zabitych
25 rannych
1 ADGZ		 6 zabitych
14 rannych
38 straconych w niewoli

Druga wojna światowa

Bitwy

Kampania w Polsce  :

Współrzędne 54 ° 21 ′ 18 ″ północ, 18 ° 39 ′ 25 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Polska
(Zobacz sytuację na mapie: Polska) Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku

Obrony budynku Poczty Polskiej w Gdańsku (Gdańsk) był jednym z pierwszych starć zbrojnych podczas niemieckiej inwazji na Polskę , który wywołał II wojnę światową .

Plik 1 st Wrzesień +1.939do 4  godz  15 rano oddziały SS , formacje SA i niemiecka policja miasta Gdańska zaatakował głównego budynku Poczty Polskiej. Polscy listonosze bronili go przez prawie 15 godzin i nie poddawali się, dopóki Niemcy nie wpompowali benzyny do piwnicy budynku i podpalili go miotaczami ognia. Wszystkich trzydziestu ośmiu pocztowców, którzy wówczas uczynili siebie więźniami, zostało skazanych przez sąd wojskowy przez generała Friedricha Eberhardta, a następnie straconych dnia5 października 1939.

Poczta Polska w Gdańsku

Poczta Polska Wolnego Miasta Gdańska została utworzona w 1920 roku na mocy postanowień Traktatu Wersalskiego, który przyznał Polsce kontrolę nad szeregiem sektorów gospodarki (port, cła, zewnętrzna komunikacja kolejowa, administracja pocztowa i telegrafy). Jego pomieszczenia mają status polskiej własności eksterytorialnej. Poczta Polska obejmuje wtedy kilka budynków. W 1930 r. Budynek Gdańsk 1 przy Hevelius Platz na Starym Mieście stał się centralną pocztą z bezpośrednią linią telefoniczną do Polski. W 1939 roku zatrudniała blisko 100 osób. Kilku pracowników należy do organizacji samoobrony kierowanej przez Alfonsa Flisykowskiego, a większość pocztowców to członkowie paramilitarnej organizacji Związek Strzelecki . Według zeznań Edmonda Charaszkiewicza, Poczta Polska jest także ważnym ogniwem polskiego wywiadu. W miarę narastania napięcia między Polską a Niemcami Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego w kwietniu 1939 r. Oddelegowało do Gdańska ppor. Konrada Guderskiego . Zastępuje Alfonsa Flisykowskiego na czele komórki samoobrony i szkoli personel na wypadek jakichkolwiek działań wojennych. Oprócz szkolenia mężczyzn przygotowuje obronę budynku: rozerwane zostają drzewa otaczające budynek, a wejście zabezpieczone. W połowie sierpnia z urzędów pocztowych w Gdyni i Bydgoszczy do Gdańska wysłano dziesięciu dodatkowych pracowników, głównie oficerów rezerwy .

1 st września, istnieje 57 osób w budynku: Konrad Guderski, 42 lokalnych pracowników, 10 pracowników poczty z Gdyni i Bydgoszczy , a dozorca, jego żona i ich 10-letnia córka, Erwina. Są uzbrojeni w różne rodzaje broni palnej, w tym lekkie karabiny maszynowe i granaty ręczne. Polski plan obronny przewiduje, że obrońcy stawiają opór Niemcom przez 6 godzin, czyli czas przybycia wsparcia Armii Pomorskiej . Niemiecki plan natarcia, ustalony w lipcu 1939 r., Polega na wzięciu budynku szczypcami i zaatakowaniu go z dwóch kierunków. W stronę wejścia zostanie przeprowadzony atak dywersyjny, podczas gdy korpus główny zaatakuje z boku przez ściany sąsiedniego budynku.

Obrona poczty

W 4  pm  0 , Niemcy wyciąć telefon i elektryczność. Na 4  godziny  15 , natomiast niemieckiego okrętu SMS Schleswig-Holstein rozpoczął bombardowanie placówkę armii polskiej na Westerplatte , siły niemieckie szturmować budynek poczty. Niemieckie jednostki SS , SA i policji są wspierane przez trzy ciężkie pojazdy opancerzone. Atakiem kieruje pułkownik niemieckiej policji Willi Bethke.

Pierwszy niemiecki atak został odparty, chociaż Niemcom udało się na krótko wejść do budynku. Drugi atak, boczny, również zostaje odparty. Polski dowódca obrony Konrad Guderski zginął podczas tego ataku od wybuchu własnego granatu, który uniemożliwił Niemcom przejście przez mur.

O godzinie 11 jednostki niemieckie otrzymały wsparcie od elementów Wehrmachtu uzbrojonych w dwa działa 75  mm . Ale ten nowy atak wspierany przez te działa artyleryjskie jest również odparty. O 15:00 Niemcy ogłosili 2-godzinne zawieszenie broni i zażądali kapitulacji Polaków, na co Polacy odmówili. W tym samym czasie Niemcy otrzymują wzmocnienie działem 105  mm i oddział saperów, który przebija mury i przygotowuje ładunek wybuchowy o masie 600  kg . O godzinie 17:00 bomba eksplodowała, powodując zawalenie się części ściany. Niemcy, osłonięci trzema działami artylerii, ponownie zaatakowali i zajęli większość budynku, z wyjątkiem piwnic, w których okopali obrońcy.

O godzinie 18:00 Niemcy przynoszą benzynę i miotacze ognia, którymi podpalają piwnice. Po śmierci pięciu spalonych żywcem obrońców Polacy decydują się na kapitulację. Postmaster Jan Michoń z białą flagą wyszedł jako pierwszy i został natychmiast zastrzelony przez Niemców. Idący za nim dowódca Józef Wasik zostaje żywcem spalony miotaczem ognia . Sześciu pocztowcom udaje się uciec, ale dwóch z nich zostaje pojmanych kilka dni później. Pozostali są uwięzieni. Ogółem w walkach zginęło ośmiu Polaków, sześciu później zmarło w szpitalu w wyniku oparzeń.

Sąd wojenny i egzekucje pocztowców

Szesnastu rannych i poparzonych więźniów trafiło do szpitala gestapo, gdzie zmarło sześciu (w tym mała dziewczynka Erwina Barzychowska). Pozostałe 28 osób jest uwięzionych najpierw na komisariacie policji, a następnie w szkole Victoriaschule , gdzie są przesłuchiwani i torturowani. Wszyscy więźniowie trafiają następnie do sądu wojennego przez generała brygady 3. Armii Georga von Küchlera Friedricha Eberhardta . Po pierwsze 8 września 1939 r, 28 więźniów Victoriaschule, a następnie 10, którzy opuścili szpital 30 września. Nie korzystali oni z żadnej pomocy prawnej i wszyscy zostali skazani na śmierć, zgodnie z niemieckim wojskowym prawem karnym z 1938 roku.

O skazanie wnosi prokurator Hans Giesecke, wydany przez sędziego Kurta Bodego i podpisany przez generała Walthera von Brauchitscha , wszystko wysłane w ciągu zaledwie kilku godzin.

Plik 5 października 1939na więźniach rozstrzeliwuje SS-Sturmbannführer Max Pauly , przywódca obozu koncentracyjnego Stutthof .

Dopiero w 1995 r. Sąd w Lubece unieważnił wyrok z 1939 r. I zrehabilitował polskich pocztowców, stwierdzając, że decyzja była sprzeczna z Konwencją Haską .

Badania i książka Dieter Schenk  (w) , były starszy oficer policji Bundeskriminalamt i członek Amnesty International , zatytułowana Die Post von Danzig: Geschichte eines deutschen Justizmords ( Post Danzig lub historia morderstwa German Judiciary), wydana w 1993 roku, w dużej mierze przyczyniła się do uznanie tej zbrodni w Niemczech. Jednak Giesecke i Bode nigdy nie zostali pociągnięci do odpowiedzialności za ten czyn i kontynuowali swoją karierę prawną aż do przejścia na emeryturę.

Potomkowie

W 1966 roku w Gdańsku stanął Pomnik Hołd Obrońcom Poczty Polskiej. Zaprojektowany przez Wincentego Kućmę , przedstawia umierającego polskiego listonosza, któremu Niké trochę za późno wręcza broń.

Muzeum Poczty Polskiej otwarto w 1979 roku w Gdańsku, śledzi historię Polonii w mieście w latach 1920 i 1939, punkt kulminacyjny tej historii jest atak niemiecki od 1 st września 1939 r.

Ten epizod w historii jest wywołane poprzez charakteru Oscar Matzerath, w nowej bębna przez Güntera Grassa oraz w filmowej adaptacji przez Volker Schlöndorff .

Zobacz też

Uwagi i odniesienia