Lista książąt Longueville

Hrabstwo następnie księstwo Longueville bierze swoją nazwę od miasta longueville-sur-scie , obecnie w departamencie Seine-Maritime . Otrzymał je Jean bastard z Orleanu hrabia Dunois i wicehrabia Châteaudun , założyciel rodu Orleans-Longueville , mąż Marie d'Harcourt (spadkobierca wicehrabiego Melun , hrabstwa Tancarville , lordostwo Varenguebec , podopiecznego i konstabl Normandii, lordostwo Montreuil-Bellay , lordostwo Gournay , hrabstwo Montgomery ( St-Germain , Sainte-Foy ), wicehrabia Abbeville , baronia Parthenay , księstwo Châtelaillon ...) . Dunois "Bastard of Orleans" i Marie d'Harcourt to rodzice hrabiego François I er , męża Agnieszki Sabaudzkiej , ojca Franciszka II pierwszego księcia i Ludwika I , drugiego księcia, którzy następują po nim. Tytuł hrabiego Dunois jest dołączony do Księstwa, aż do Karola-Paryża poniżej.

Księstwo nieosiągalne w linii żeńskiej wymarło w 1694 roku

Lista książąt

Herb fr Orléans-Longueville (stary) .svg


Marie de Nemours ( 1649 -16 czerwca 1672), przyrodnia siostra poprzednich (córka księcia Henryka II i Louise de Bourbon-Soissons powyżej), zastąpiła ich w hrabstwie Saint-Pol , hrabstwie Dunois , hrabstwie Tancarville , księstwie Estouteville , suwerennym hrabstwie. Neuchâtel i Valangin aż do śmierci bez bezpośredniego spadkobiercy w 1707 r., ale nie do Księstwa Longueville, które nie zostało sukcesywnie w linii żeńskiej i dlatego zmarło w 1694 r . Kolejność pozostałych lenn, z wyjątkiem St-Pol sprzedanego w 1705 r. Melun d'Epinoy (stąd Rohan-Soubise), została podzielona między Bourbons-Soissons - Noyers (od Franciszki, siostry księcia Léonora, cytowana wyżej stąd d'Albert de Luynes hrabiowie Dunois i Noyers , lordowie Coulommiers i baronowie Bonnétable ) oraz potomkowie dwóch córek księcia Léonora, również wspomnianych powyżej (Goyon-Matignon, a następnie Grimaldi z Monako, panowie księstwa Estouteville i lordowie Gacé  oraz Colbert de Seignelay hrabiowie z Tancarville i lordowie Gournay , stąd Montmorency-Piney-Luxembourg) . Neuchâtel i Valangin, których sukcesja była sprawą międzynarodową, przeszła na królów Prus, nawet jeśli d'Albert de Luynes-comtes de Dunois udekorowali się tytułem księcia Neuchâtel i Valangin .

Uwagi i odniesienia

  1. Jean-Luc Gazan, Historia parafii kantonu Longueville-sur-Scie , 1998

Zobacz też

Powiązane artykuły