Od (jednostka)

O to jednostka miary z kątem stosowanych w chińskiej astronomii . Został użyty do określenia pozycji gwiazd na niebie, za pomocą odpowiednika rektascensji i deklinacji stosowanego we współczesnej astronomii . Du jest doskonale określana miarą kąta, w przeciwieństwie do kilku innych środków kątowych dawniej stosowanych w chińskiej astronomii, mianowicie CUN , chi i Zhang .

Wartość „od”

Du odpowiada średniemu przemieszczenia Słońca na sferze niebieskiej w ciągu 24 godzin. Odpowiada to zatem w przybliżeniu 360 / 365,25 stopniom lub 0,9856 stopniom. Przemieszczenie Słońca nie jest jednolita, jednak ze względu na fakt, że ziemska orbita nie jest dokładnie okrągły: jej przemieszczenie jest tym bardziej istotne, ponieważ Ziemia zbliża się do peryhelium i jest minimalny w sąsiedztwie . Aphelium (patrz równanie czasu dla bardziej Detale). Chińscy astronomowie zauważyli tę nieregularność w ruchu Słońca, nie podając żadnego wyjaśnienia. Nie przeszkodziło im to w określeniu du z zadowalającą precyzją, pod kątem, którego później używali do pozycjonowania gwiazd na niebie.

„Qiuji du” i „ruxiu du”

Metoda pozycjonowania gwiazd w chińskiej astronomii według systemu podobnego do rektascensji i współczesnej deklinacji :

• Kąt qiuju odpowiada odległości kątowej między niebiańskim biegunem północnym a gwiazdą; lub komplementarny kąt deklinacji (a odchylenie od 90 ° odpowiada stosunkowi qiuju od zera, a zero odchylenie do qiuju 90 stopni, a raczej 91.31 o ).
• Ruxiu reprezentuje prawy odchylenie typu wznoszenia nie pomiędzy występem na równiku niebieskim położenia gwiazdy i stałym kierunku, w nowoczesnych astronomii (w którym kierunku jest punkt wiosenne ), ale pomiędzy występami. W niebieskiej równika pozycja gwiazdy i że z gwiazdą referent w księżycowym loży , w której znajdowała się gwiazda. W rzeczywistości sfera niebieska została podzielona na 28 regionów zwanych lożami księżycowymi i to jest położenie gwiazdy w stosunku do zachodniej granicy każdej loży, która została określona. Ta metoda lokalizacji miała tę zaletę, że była w stanie łatwiej określić położenie gwiazdy, ponieważ cała loża, w której znajdowała się gwiazda, była ogólnie widoczna przez większą część nocy. Loże księżycowe były również przedmiotem dokładnego określenia ich szerokości.

Odniesienie

• (en) Francis Richard Stephenson i David A. Green , Historyczne supernowe i ich pozostałości , Oxford , Oxford University Press ,2002, 252  pkt. ( ISBN  0198507666 ), strona 17.

Zobacz też

• cun
• chi
• zhang

Uwagi