Prawo Lubecka to zestaw przywilejów uzyskanych przez miasto Imperium bezpłatny z Lubeki i która ma zastosowanie do około 100 miast, głównie wokół Morza Bałtyckiego .
Henri XII Bawarii przyznaje Lubece różne przywileje. W 1160 roku miasto najpierw miały takie same prawa jak prawo z Soest . Następnie pod egidą rady miejskiej opracowywana jest specyficzna ustawa. Prawo Lubeki łączy przepisy prawne Westfalii z prawem holsztyńskim i obejmuje w dziedzinie prawa morskiego zasady Morza Bałtyckiego odziedziczone po Wikingach i Hanzie od kupców z Gotlandii do Visby .
Zestawienie w formie kodeksu powstał w 1294 r. Z inicjatywy kanclerza Lubeki Alberta von Bardewika . Z rozkazu burmistrza Lubeki Tidemanna von Güstrow w 1348 roku wikariusz katedry Helmicus Thymmonis napisał nowy kodeks i nazwał go Tideman Güstrowscher Kodex . Został poprawiony w 1586 roku i wydrukowany w języku wysokoniemieckim przez Johanna Balhorna . W treści konstytucyjnej istnieją pewne modyfikacje dotyczące Kassarezess i Bürgerrezess i skodyfikowane w ich zastosowaniu.
Jest to jedyne prawo miejskie w Niemczech przetrwały Romanizacja i nakłada się na koniec XIX -go wieku, zastąpionego przez Bürgerliches Gesetzbuch .
Na prawie magdeburskim jest jednym z najważniejszych praw miejskich w Niemczech.