Doo-wop

Doo-wop Kluczowe dane
Początki stylistyczne Gospel
Rhythm i blues
blues
Początki kulturowe Stany Zjednoczone
Typowe instrumenty Głos , fortepian, gitara
Popularność 1950 - 1963
Sceny regionalne Nowy JorkChicago
Los AngelesDetroit
Filadelfia

Podgatunki

Ballad Doo-Wop - Doo-Wop Uptempo - Nowość - Acappella - Doo Bop - Doo Hop (Rap)

Gatunki pochodne

Dusza północy - dusza

Powiązane gatunki

Rock 'n' roll - rytm i blues

„  Doo-wop  ” to onomatopeja, która jest używana do określenia podgatunku rytmu i bluesa .

Zrodzony z mariażu synkopowanych rytmów afrykańskich i hymnów purytańskiego społeczeństwa WASP na początku lat pięćdziesiątych , doo-wop jest stylem wokalnym silnie inspirowanym kwartetami gospel i barbershop („kwartety fryzjerskie”).

Pierwotnie wykonywany przez grupy śpiewaków afroamerykańskich, będzie również wykonywany przez grupy białych śpiewaków na początku lat 60. Grupa składa się na ogół z czterech lub pięciu śpiewaków: solista, lekki tenor , śpiewa melodię. , inny tenor a po akordach następuje baryton z „Ooh” i „Aah” przerywane krótkim dzieleniem wyrazów typu „wop-wop”, a baryton-bas dodaje „doop-doop”. Niektóre grupy będą miały również głos Falsetto , który jest wyższy niż głos tenorowy. Może im towarzyszyć podstawowy rytmiczny fortepian-gitara-bas-perkusja, nawet saksofon z 1956 roku, a czasem skrzypce z 1960. Melodie to generalnie ballady zbudowane na czterech akordach anatola . Teksty doo-wop, zwykle sentymentalne, mogą być również humorystyczne lub mieć konotację seksualną.

Prekursorami tego stylu są Golden Gate Quartet , The Ink Spots , The Mills Brothers, a zwłaszcza Orioles .

Lata 50-te i wczesne 60-te: złoty wiek doo-wop

Od 1950 do 1960 roku była to prawdziwa eksplozja: w ciągu tej dekady około 15 000 grup wokalnych wydało w Stanach Zjednoczonych co najmniej jedną płytę doo-wop. Niewielu z nich wykazuje kreatywność czy oryginalność, a następnie są szybko naśladowane przez innych. Prawdziwa jedność rozwija się w poszukiwaniu skomplikowanych onomatopei (na przykład "Eh-toom-ah-ta-toom-ah-ta-toom-ah-to-doh" piosenki Why Do Fools Fall In Love przez Frankie Lymon i z dziećmi . inną praktyką popularne w doo-WOP jest zapewnienie nazwy ptaków grupy ( grup ptaków ), takie jak Orioles (zwanej dalej " Orioles  «) w Cardinals  (in) (»  Cardinal  «) pingwinami (»  pingwina  "), Kruki ("  wrony  "), Wrony ("  wrony  ") Sokoły  (en) ("  sokół  "), Flamingi ("  flaming  ") lub Rudziki ("  kosy  ").

Niektóre z największych hitów doo-wop to Only You (1955) i The Great Pretender (1956) the Platters , White Christmas (1954) i Save the Last Dance for Me (1960) Drifters , Earth Angel (1954) Penguins, Sh-Boom (1954) by the Chords , Work With Me Annie (1954) Midnighters , Z poważaniem (1954) Moonglows , Smokey Joe's Café (1955) Robins , Chodź ze mną (1956) przez więzadło trójgra- Wikingów , Łzy na mojej poduszce (1958) autorstwa Małego Antoniego i Imperium , Speedoo (1955) przez Cadillacs , Gee (1953) przez Crows i żebrak na twoje pocałunki (1952) diamentami.

Styl doo-wop był niezwykle popularny w latach pięćdziesiątych , wraz z początkami rock'n'rolla , a następnie został wyparty od 1964 przez modowe grupy dziewczęce i grupy „  British Invasion  ”, takie jak The Beatles .

W latach 1960 i 1965 , grupy takie jak The Isley Brothers , The Drifters , The Dells lub Kontury wykonane stylistyczną pomost pomiędzy doo wop i duszy , ale wiele białych grup jak Dion i Belmonts The Four Seasons , z tokenów , grup produkowanych przez Phil Spector , a nawet Beach Boys, ewoluowali doo-wop pod wpływem brytyjskiej muzyki pop , która nada styl „  West Coast  ” w Stanach Zjednoczonych i „  Merseybeat  ” w Anglii.

Lata 70. i 80.: nostalgia i dźwięk doo-wop

Od 1965 do 1980 roku kilka zespołów amatorskich kontynuowało śpiewanie doo-wop, np. Rubettes . Na początku lat siedemdziesiątych niósł fala nostalgii za latami pięćdziesiątymi za sukcesem filmu George'a Lucasa American Graffiti czy serialu Happy Days , niektórych grup jak Sha Na Na , Flash Cadillac i Continental Kids czy Rocky Sharpe and the Replays  (en) wprowadzają tytuły doo-wop na amerykańskie listy przebojów. Pod koniec lat 70.-80. solowe grupy ze sceny rockabilly , takie jak Robert Gordon , Tuff Darts, The Blasters czy Stray Cats .


Artyści Doo-wop

Bibliografia

  1. (w) Larry Birnbaum , Przed Elvisem: Prehistoria Rock 'n' Rolla , Scarecrow Press Inc.2013, 474  s. ( ISBN  978-0810886285 , czytaj online ) , s.  140
  2. (w) Richard Havers i Richard Evans , Złoty wiek rock'n'rolla, Chartwell Books,2010( ISBN  978-0-78582-625-5 , czytaj online ) , s.  83

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne