| Biskup |
|---|
| Śmierć | 355 |
|---|---|
| Czas | Dolne Cesarstwo Rzymskie |
| Czynność | katolicki ksiądz |
| Religia | Kościół katolicki |
|---|---|
| Skazany za | Herezja |
Donatus Magnus (lub Donatus Wielki ), urodzony ok. 270 r. I zm. Ok. 355 r. , Jest biskupem schizmatyckim Berberem z Afryki Północnej , którego wyznawcy znani byli jako donatyści .
Biskup Casae nigrae w Numidia ( Negrine , Algieria), on spowodował rozłam około 305 odmawiając dopuścić do komunii z zdrajców ( traditores ) lub renegatów , to znaczy tych, którzy wydali naczynia liturgiczne i święte księgi do poganie podczas prześladowań Dioklecjana , tym samym zaprzeczając chrześcijaństwu.
Moderator bezkompromisowy sprzeciw wobec powołania biskupa Kartaginy w 307 , to jest początek schizmy, która nosi jego imię, donatyzm , który podzielony chrześcijan afrykańskich podczas IV XX wieku . Zdetronizował Caecilianusa , biskupa Kartaginy , którego oskarżył o pobłażanie zdrajcom; ale on sam został ekskomunikowany przez papieża Miltiadesa ( 313 ), przez sobór rzymski (313) i przez sobór w Arles (314) . Zbuntował, udał się ze swoimi uczniami do największych ekscesów przeciwko nie schizmatyckich chrześcijan i wywołał wojnę domową , która opuszczone na Afrykę w panowania Konstantyna I st i jego następców aż do najazdu Wandalów , którzy prześladowani także donatystów i non-schizmatyckich chrześcijan .
Parmenien zastąpił go.
Głębokie znaczenie schizmy jest przedmiotem dyskusji: można ją postrzegać jako efekt walki etnicznej między ludnością zromanizowaną a ludnością numidyjską lub walki klasowej między osadnikami a tubylcami. Jeszcze głębiej te aspekty społeczne i polityczne są zakorzenione w historii Kościoła afrykańskiego, ponieważ Kościół Donatystów rozszerza lokalne tradycje, skupione w szczególności na kulcie męczenników. Kościół „katolicki” jest w rzeczywistości Kościołem „ultra morskim” dla tubylców, który próbuje narzucić uniwersalne zasady przeciwko narodowemu partykularyzmowi. Aby zmniejszyć schizmę, potrzeba całego geniuszu św. Augustyna .