Doktryna Galopin |
„ Doktryna Galopina ” to polityka gospodarcza bezpośrednio powiązana z polityką mniejszego zła opracowaną podczas drugiej wojny światowej w Belgii . |
Alexandre Galopin ( 1879 - 1944 ) |
Polityka wewnętrzna pod okupacją |
Kraj: Belgia |
początek: Lipiec 1940 |
Koniec: Wrzesień 1944 |
Promotorzy |
Alexandre Galopin Max-Léo Gérard Fernand Collin |
|} Doktryna Galopina , nazwana na cześć jej promotora, Alexandre'a Galopina , jest doktryną ekonomiczną, która została opracowana w Belgii podczas II wojny światowej w latachLipiec 1940 i Wrzesień 1944. Doktryna realizowała trojaki cel bezpośrednio podyktowany polityką mniejszego zła : chodziło o utrzymanie kontroli nad belgijskim przemysłem w sposób wybitny zależny od jego eksportu; ochrona zatrudnienia poprzez unikanie masowego bezrobocia, które byłoby podyktowane zablokowaniem maszyny przemysłowej, a tym samym przeciwdziałanie deportacji pracowników, jak miało to miejsce podczas pierwszej wojny światowej ; wreszcie chodziło o promowanie importu artykułów spożywczych z okupantem w zamian za ten wkład przemysłowy.
Ponieważ 15 lipca 1940Ministrowie Paul-Henri Spaak i Camille Gutt przyjmują Alexandre'a Galopina , Max-Léo Gérarda i Fernanda Collina, którzy będą stanowić początek Komitetu Galopina , reprezentując odpowiednio Société Générale , Banque de Bruxelles i Kredietbank . Ci ostatni otrzymują bezwarunkowe wsparcie ministrów, którzy mówią im : „Powierzamy wam Belgię” . Oczywiście nie mogło być mowy o bezpośrednim wkładzie w niemiecki wysiłek wojenny, na przykład poprzez produkcję zbrojeń, ale mimo to o utrzymanie belgijskiego narzędzia produkcji przemysłowej. Brytyjskie embargo na import żywności na kontynent pozbawiło daremną nadzieję na zobaczenie, jak Stany Zjednoczone przyjdą z pomocą ludności, jak to miało miejsce podczas pierwszej wojny światowej. Oprócz tego chodziło też o zachowanie tej gospodarki w celu przygotowania się do okresu powojennego.
Jeśli pierwszym powołaniem Komitetu było zapewnienie finansowania wynagrodzeń urzędników i beneficjentów świadczeń socjalnych, to ugrupowanie wywarło jeszcze głębszy wpływ, zachowując się jak prawdziwy rząd szarej strefy ekonomicznej . Doktryna zostanie dostosowana i rozwinięta w 1941 i 1942 roku . Nie wziął pod uwagę artykułu 115 kodeksu karnego zakazującego produkcji dla okupanta, ale będzie przeciwstawiał się oddawaniu przemysłu zbyt bezpośrednio w służbie najeźdźcy, na przykład poprzez produkcję broni. Ponadto wyraźnie zabrania się kierowania wyborami rynkowymi ze względów ściśle finansowych.
Doktryna nie przeszkodzi w ustanowieniu obowiązkowej służby pracy wPaździernik 1942.
Ustanowiono również tajną pomoc finansową, za zgodą Société Générale , finansowaną z dobrowolnych składek. Ta pomoc to 40 milionów franków. Skorzystają na tym związki zawodowe, chrześcijańskie czy socjalistyczne, urzędnicy, zamknięte uniwersytety i tajna armia.
Plik 28 lutego 1944Za zgodą Himmlera nazistowscy kolaboranci, członkowie "korpusu bezpieczeństwa" SS kierowanego przez Roberta Jana Verbelena (przyszłego współpracownika Amerykanów), składający się zarówno z członków DeVlag, jak i Algemeene-SS Vlaanderen , dokonują zamachu na Alexandre Galopina .