Stopping District Attorney's Office v. Osborne z Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych (18 czerwca 2009) odmawia przyznania skazanym konstytucyjnego prawa do badania DNA w celu uniewinnienia ich. Wyrok, napisany przez Prezesa Sądu Johna Robertsa , zapada większością 5 głosów, pochodzących od konserwatywnych sędziów ( Antonin Scalia , Anthony M. Kennedy , Clarence Thomas , Samuel Alito i John Roberts ).
Decyzją tą Trybunał pozostawia krajom związkowym podjęcie decyzji w tej sprawie. Trzy stany, w tym Alaska , Massachusetts i Oklahoma , odmawiają dostępu do „biologicznych dowodów” po skazaniu. Inne, takie jak Kentucky czy Alabama , ograniczają ją do osób przebywających w celi śmierci , podczas gdy inne zabraniają skazanym angażowania się w proces negocjacji (ugody) , przyznawania się do winy w zamian za zmniejszenie kary. Według Petera Neufelda z Innocence Project , 20% osób uznanych za niewinne w wyniku testów genetycznych przyznało się do winy, czy to z powodów strategicznych (ugoda), czy też z innych powodów . Niektóre środowiska postrzegały tę decyzję jako zaprzeczenie Projektu Niewinność, podkreślając jednocześnie, że sędziowie opowiadający się za karą śmierci (Samuel Alito, Clarence Thomas i Antonin Scalia) głosowali za większością głosów.
W niniejszej sprawie, podczas procesu Osborne, oskarżonego o gwałt, zaostrzony w wyniku usiłowania zabójstwa popełnionego w 1993 r. Na Alasce , badanie próbki nasienia doprowadziło jedynie do wniosku, że może ona należeć do obu Osborne, że 15 % populacji Afroamerykanów (była to metoda DQ Alpha (in) , mniej dokładna niż inne). Obawiając się, że lepszy test może obwinić jego klienta, prawnik odmówił dokładniejszego testu. Osborne od tego czasu zarówno wyznał swoją niewinność, jak i przyznał się do przestępstwa w nadziei na uzyskanie zwolnienia warunkowego . Został skazany na 26 lat więzienia za porwanie , przemoc i napaść na tle seksualnym .
Następnie złożył wniosek o wykonanie testu genetycznego, którego prokuratorzy odmówili, przyznając jednak, że ostatecznie udowodni on jego niewinność lub winę. Konieczności odwołania The States Court Wielka Apelacyjny dla Dziewiątego Okręgu w San Francisco jednostronna z nim, uznając prawo Osborne pytaniem to, ponieważ prawa do rzetelnego procesu (z powodu procesu) gwarantowanej przez 5 th nowelizacji konstytucji . Uważa, że konstytucyjne prawo dostępu do dowodów , gwarantowane od czasu Brady p. Maryland ( 1963), dotyczy również dostępu po skazaniu w celu uzyskania przeglądu procesu.
W związku z tym Sąd Najwyższy uchylił wyrok Federalnego Sądu Apelacyjnego w San Francisco. Odmówiła uczynienia testu DNA, wymaganego po skazaniu, prawem konstytucyjnym, mówiąc, że każdy stan powinien mieć prawo do ustanawiania go jako prawa. Uznał w szczególności, że przepisy prawne Alaski były wystarczające, aby zagwarantować prawo do obrony.
Sędzia Samuel Alito i Anthony Kennedy poszli dalej, twierdząc, że każdy, kto wyrzeka się swojej niewinności (z powodów strategicznych, psychologicznych lub innych), traci prawo do testu genetycznego.
Zdecydowana mniejszość, na czele której stał John Paul Stevens , stwierdziła, że prawo do badań DNA po skazaniu jest zbyt ważne, aby pozostawić je poszczególnym stanom. David Souter , który był jednym z sędziów, którzy głosowali przeciwko większości, nie posunął się jednak aż do tej odrębnej opinii , po prostu twierdząc, że reguły alaskańskie nie gwarantują dostatecznie prawa do obrony.
Podczas procesu przed Sądem Najwyższym były dyrektor FBI , William S. Sessions , wezwał do wprowadzenia prawa do testów genetycznych, mówiąc, że w Departamencie Sprawiedliwości znalazło się słowo „Sprawiedliwość” .