Marburg Speech ( Marburger Rede w języku niemieckim ) to adres podany przez niemiecki Vice kanclerz Franz von Papen na Uniwersytecie w Marburgu na17 czerwca 1934. Uważany jest za ostatnią publiczną interwencję przeciwko nazizmowi ze strony ważnego polityka okresu III Rzeszy .
Papen, zachęcony przez prezydenta Republiki Paula von Hindenburga , publicznie mówi o ekscesach nazistowskiego reżimu, do którego dojścia do władzy przyczynił się siedemnaście miesięcy wcześniej, kiedy Adolf Hitler został kanclerzem Niemiec. Przemówienie w Marburgu wzywa do zakończenia przemocy SA , potępia ryzyko „drugiej rewolucji” i wzywa do powrotu do godności i wolności.
Przemówienie zostało napisane przez jednego z bliskich doradców Papena, Edgara Juliusa Junga , z pomocą Herberta von Bose , osobistego sekretarza Papena i lidera Akcji Katolickiej Ericha Klausenera .
Odbywa się w Landgrafenhaus, jednym z neorokokowych budynków uniwersyteckich z 1920 roku , a dokładniej w głównej sali konferencyjnej. Pokój, zwany „pokojem 101”, nadal istnieje z oryginalnymi meblami. Obecnie budynek należy do Wydziału Prawa. Nie ma tablicy pamiątkowej ani żadnych innych informacji dotyczących tego przemówienia.
Wygłoszona przemowa doprowadza Adolfa Hitlera do szału. Jego minister propagandy Joseph Goebbels stara się uniknąć publikacji. Rozgniewany zablokowaniem publikacji jego przemówienia Papen upiera się, że przemawia w imieniu prezydenta Hindenburga i grozi rezygnacją z gabinetu Hitlera po tym, jak obiecał poinformować Hindenburga, że jego przemówienie zostało usunięte.
Dwa tygodnie później, podczas nocy długich noży , Hitler, pod wpływem głównie Göringa i Himmlera, kazał SS i Gestapo zamordować wielu swoich przeciwników politycznych w partii, w tym trzech redaktorów przemówienia, Junga, Bose'a. i Klausener. Biuro Papena zostaje splądrowane; on sam nie zostaje zabity, ale umieszczony w areszcie domowym. Papen rezygnuje ze stanowiska wicekanclerza; jest to akceptowane po zakończeniu oczyszczania. Niemniej jednak służył nazistowskim Niemcom jako dyplomata do 1944 roku.