|
Zastępca Mozeli | |
|---|---|
| 21 września 1792 r -26 października 1795 |
| Narodziny |
17 lutego 1763 Thionville |
|---|---|
| Śmierć |
28 grudnia 1815(w wieku 52 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
Didier Thirion , urodzony dnia17 lutego 1763w Thionville i zmarł dnia28 grudnia 1815w Paryżu , jest politykiem francuskim , deputowanym podczas Rewolucji Francuskiej .
Po studiach prawniczych uzyskał tytuł licencjata w Sierpień 1789. Profesor u oratorian, a następnie prywatny nauczyciel u hrabiego Treveneuc, wykładał trzy lata w kolegium w Béthune, a następnie dwa lata w kolegium w Metz (1791-1793). Następnie został prawnikiem w Metz .
W 1792 r. urzędnik miejski Metzu przewodniczył zgromadzeniu wyborczemu Mozeli . Wybrany na zastępcę Mozeli 7 września na konwencji , zajął swoje miejsce na ławach Montagnardów . Głosuje za śmiercią Ludwika XVI (Styczeń 1793). Opowiedział się po stronie Jeana-Paula Marata, gdy Girondinowie donieśli na niego, zażądali ustanowienia maksimum i zażądali12 sierpnia 1793podnoszenie masy. Zostaje sekretarzem Konwentu.
Wysłany 27 sierpnia 1793 r. jako przedstawiciel na misję Konwentu podczas Terroru , przejął Eure-et-Loir, Sarthe, a następnie Mayenne dla masowego poboru. We wrześniu 1793 r., przejeżdżając przez La Flèche , kazał spalić serce Henryka IV na placu publicznym, które znajdowało się w kaplicy Kolegium, oraz Marie de Médicis . Oskarżony przez Georgesa Couthona o ingerencję w operacje wojskowe, został po raz pierwszy wezwany do konwencji dekretem z dnia 30 października bez powodzenia, a następnie 15 i 16 grudnia 1793 r. po bitwie pod Le Mans , kiedy został oskarżony o utrzymywał wojska rezerwowe w Dreux. Thirion protestuje, chcąc chronić Paryż w oczekiwaniu na jego instrukcje. Stał się wówczas jednym z najbardziej zdecydowanych przeciwników Maximiliena de Robespierre'a w klubie jakobinów, któremu przewodniczył w II roku pluwioskim (styczeń-luty 1794). 8 Thermidor Rok II (26 lipca 1794 r), jest jednym z tych, którzy sprzeciwiają się dekretowi o drukowaniu przemówienia Maksymiliena de Robespierre i wysyłaniu go do wydziałów.
Po 9 termidorze Rok II (27 lipca 1794 r), ten , którego czasami nazywa się Thirion z La Moselle , nadal z ostentacją demonstruje swoje górskie i kreteńskie przekonania . Wezwał do wprowadzenia w życie Konstytucji z 1793 r., uważanej wówczas przez większość Konwentu za zbyt demokratyczną. 3 roku Frimaire III (grudzień 1794) głosował za oskarżeniem Carriera , widząc w tym kontrrewolucyjną reakcję. Następnie próbuje bronić Collot , który został deportowany do Gujany 12 Germinal Roku III ( 1 st kwiecień 1795 ). Będzie żałował w VI roku udziału w upadku Robespierre'a, preludium do „krwawej, głodnej i okrutnej reakcji”. Wypowiedziana przez konwencjonalną Joseph-Nicolas Pierreta , był dekret z aresztu po powstaniu 1 st Prairial rok III (20 maja 1795) i aresztowany 8 Prairial, oskarżony o pełnienie funkcji sekretarza zgromadzenia powstańczego. Następnie opublikował dwie broszury, aby się usprawiedliwić i skorzystał z amnestii 4 roku Brumaire IV (26 października 1795) wraz z rozwiązaniem konwencji i rozpoczęciem spisu.
Komisarz Dyrektoriatu przy administracji centralnej Mozeli w Nivôse, rok IV, musiał zrezygnować zgodnie z ustawą z dnia 14 Frimaire, rok VI. Ostatecznie odrzucone do 18 Brumaire Rok VIII (9 listopada 1799), mimo to uzyskał w 1801 roku katedrę literatury pięknej w Szkole Centralnej w Namur (Sambre-et-Meuse). Następnie udał się do liceum w Moguncji w 1803 r., aw 1809 r. został mianowany profesorem literatury łacińskiej na wydziale Douai , którą piastował do 1814 r., kiedy to powrócił do Mozeli.
Po powrocie do Paryża zatwierdził dodatkowe akty cesarstwa z 22 kwietnia 1815 r .
Zmarł na kilka dni przed ogłoszeniem ustawy z dnia 12 stycznia 1816 r., która wygnała konwencjonalnych monarchów, którzy trzymali się „ Stu dni” . Niektóre słowniki mówią o jego samobójstwie przez otrucie drugim powrotem Burbonów . Według historyka Augusta Kuścińskiego zmarłby naturalnie w dniu28 grudnia 1815.