Schemat kolorów wielkość galaktyk przedstawia zależność pomiędzy bezwzględnym , jaskrawości i masy z galaktyk . W 2003 roku Eric F. Bell i in., Podczas badania COMBO-17 przedstawili wstępny opis trzech stref tego diagramu, który wyjaśnił bimodalny rozkład czerwonych i niebieskich galaktyk wyłaniających się z analizy danych z Sloan Digital Sky Survey , a nawet morfologiczne analizy galaktyk o Gérard de Vaucouleurs od 1961 roku.
Z tego diagramu wyłaniają się trzy główne cechy:
Sekwencja czerwona składa się głównie z galaktyk czerwonych, które są na ogół galaktykami eliptycznymi . Niebieski obłok zawiera głównie niebieskie galaktyki, które są ogólnie galaktykami spiralnymi . Pomiędzy tymi dwiema populacjami znajduje się słabo zaludniona przestrzeń znana jako Zielona Dolina, w której znajduje się wiele czerwonych galaktyk spiralnych. W przeciwieństwie do diagramu Hertzsprunga-Russella , który jest porównywalny z gwiazdami , właściwości galaktyk niekoniecznie muszą być całkowicie określone przez ich miejsce na wykresie jasności koloru. Diagram pokazuje również znaczną ewolucję w czasie. Wcześniej w rozwoju od świata , zależność pomiędzy kolorem i ilość czerwonego sekwencję więcej stała, a chmura nie równomiernie lecz wykazywał sekwencyjne progresji.