Dhoyin lub Dhoyī (धोयिन, धोयी) to indyjski poeta języka sanskryckiego Obecnie w końcu XII -go wieku na dworze króla Lakszman Sena w obecnym Bengalu . Jego pavanadūta lub wiatru Messenger jest jednym z najstarszych znanych przykładów wiersze posłańca pisanych w naśladowaniu Meghadūta ( The Cloud Messenger ) z Kalidasa .
Dhoyin urodził się w klanie braminów - baidya (en) , Shaktri gotra Sena. Był wnukiem Śrivatsy Seny i synem Pundarika Seny. Mahamhopadhyay Bharat Mallik sugeruje w swoim traktacie genealogicznym (kulagrantha) Chandraprava, że wszyscy Shaktri gotra Waidyowie obecnego Bengalu pochodzą od niego. Mówi się, że ci z Bengalu Zachodniego pochodzą od jego syna Kashi Seny, a ci z Bengalu Wschodniego od jego syna Kushali. Dhoyi Sena otrzymał od króla Lakshmana Sena tytuły „ Kavikshmapati ” i „ Chakravarti ” .
Pavanaduta opowiada Kuvalayavatī, młodej dziewczyny mieszkającej na południu, który zakochuje się w króla Lakszmany kiedy widzi go w swoim zwycięskim światowej trasy. Prosi południowy wiatr, aby przekazał wiadomość królowi na jego dworze.
Tematem, podobnie jak we wszystkich wierszach posłańców , jest „vihara” , miłość w separacji. Mimo że zajmuje jak Kalidasa wielu tradycyjnych motywów romantycznych, wiersz Dhoyin nie jest prostym pastisz z Meghaduta . Poświęca 48 ze swoich 104 strof na opisanie ścieżki wiatru od góry sandałowej (w dzisiejszym Tamil Nadu ) do pałacu króla Lakszmany w Widźajapurze, ale prawie tyle samo (38 strof) samemu przesłaniu, w którym opisano w szczegółowo opisuj marny stan Kuvalayavati i wspaniałe cechy króla.
Wydaje się, że Dhoyin ma inne cele niż rasa , uczucie estetyczne, do którego tradycyjnie dąży się w poezji sanskryckiej, choćby ze względu na proporcjonalnie dużą część, jaką poświęca przesłaniu.