| Poseł do parlamentu Albanii |
|---|
| Narodziny |
23 stycznia 1936 Vuno ( en ) |
|---|---|
| Narodowość | albański |
| Trening | Narodowy Instytut Kinematografii |
| Zajęcia | Reżyser , polityk , scenarzysta , operator |
| Okres aktywności | Od 1961 |
| Małżonka | Roza Anagnosti |
| Partia polityczna | Demokratyczna Partia Albanii |
|---|---|
| Stronie internetowej | www.anagnosti.com |
Dhimitër Anagnosti jest jednym z najbardziej produktywnych albańskich reżyserów. Jest także scenarzystą większości swoich filmów.
Urodzony 23 stycznia 1936we Wlorze ( Albania ) naprawdę rozpoczął swoją karierę we wczesnych latach 60. od czarno-białego filmu krótkometrażowego Njeriu kurrë nuk vdes ( 1961 .
Naprawdę odkrywamy to w filmie fabularnym Komisarz światła ( 1966 ), wyprodukowanym we współpracy z Viktorem Gjiką . Mężczyzna stara się promować umiejętność czytania i pisania oraz wzmacnianie pozycji młodych dziewcząt w odległej części Albanii, ale zostaje zamordowany.
W Ancient Wounds ( 1969 ) stary człowiek udaje się do szpitala, aby dawno temu usunąć kulę, która utkwiła mu w ramieniu. Ogarnia go wątpliwości, kiedy dowiaduje się, że chirurg jest kobietą. W rzeczywistości ona sama boryka się z osobistymi obawami.
Les Vertes Montagnes ( 1971 ) to także film dramatyczny: partyzanci zabierają ranną młodą dziewczynę, a jeden z nich się w niej zakochuje. Po drodze powierzają ją rodzinie, do której dołącza syn. Kiedy wracają po nią na wiosnę, odkrywają, że miała amputowaną nogę.
Dziewczyna w górach ( 1974 ) to film muzyczny na podstawie baletu Cuca . Tutaj zbuntowany mieszkaniec gór zostaje odrzucony, ponieważ jego córka nie została ochrzczona. Następnie sama otrzymuje wsparcie i nadal walczy z analfabetyzmem. Jednak zostaje zabita przez gang, który zaatakował jej ojca.
Za granicą większe sukcesy odniosły filmy z lat 80. , na przykład Une fable de jadis ( 1987 ), która przedstawia nieszczęścia dwudziestoletniej dziewczynki, którą chce się przymusowo poślubić czternastoletniemu chłopcu. Mści się i wygrywa swoją sprawę.
Gurët e shtëpisë sime ( 1985 ) jest cenzurowany, a jego emisja w telewizji nigdy nie była autoryzowana.
Niedługo po Powrocie umarłej armii ( 1989 ) uznanie krytyków zyskała także filmowa adaptacja powieści Ismaïla Kadaré . Włoski generał i ksiądz wyjeżdżają do Albanii, aby odebrać szczątki swoich zmarłych rodaków. Wdowa po pułkowniku prosi ich, aby zidentyfikowali te należące do jej męża, ale dokonają dziwnych odkryć.
Po znaczącej przerwie Dimithër Anagnosti powrócił do reżyserii w 2006 roku filmem Gioleka diali i Abazit : chłopiec staje przed dylematem między tradycyjnymi wartościami swojego ojca a bardziej nowatorskimi wartościami innego wieśniaka, który wrócił do kraju po kilku latach spędzonych w Stanach Zjednoczonych.
W trakcie jego kariery kilka filmów Dhimitëra Anagnostiego zostało zakazanych lub ocenzurowanych. Czasami trzeba było przerabiać całe sceny.
Jego żona, Roza Anagnosti , również zrobiła znaczącą karierę w kinie jako aktorka.