Dhammacakkappavattana Sutta w Pali ( sanskryt : Dharmacakra pravartana Sutra ) lub „Sutra ustawienia w ruch koło Dharmy ” , to pierwsze kazanie o Buddzie , ponieważ po tym jak osiągnął Przebudzenie , w którym odsłania czterech szlachetnych Prawdy .
Nauka ta została przekazana w Sarnath , niedaleko Benares , grupie pięciu ascetów ( Pañchavargika , „grupa pięciu”), którzy przez kilka lat praktykowali wyrzeczenia z Siddhartha Gautamą przed jego przebudzeniem, zanim opuścił go, rozczarowany i zniesmaczony, kiedy przyszły Budda położył kres tym samym wyrzeczeniom, przyjmując posiłek.
Budda chciał im wyjaśnić swoje przebudzenie i świadomość nieskuteczności praktyk umartwiania się i potrzeby podążania Drogą Środka . W nim Gautama odsłania Cztery Szlachetne Prawdy, a mianowicie rzeczywistość cierpienia ( dukkha ), przyczynę cierpienia, wyzwolenie od cierpienia ( nirwana ) oraz sposoby osiągnięcia tego stanu wyzwolenia ( Szlachetna Ośmioraka Ścieżka ).
Te cztery prawdy są szlachetne, o ile prowadzą do wyzwolenia jednostki drogą wewnętrznego postępu, postępu duchowego, który prowadzi do zrozumienia pozwalającego na radykalnie nowe spojrzenie na siebie i na świat. Są również szlachetni, ponieważ są nierozerwalnie związani z „wzniosłym postępowaniem”, a mianowicie praktyką moralności ( śila ), koncentracji ( samadhi ) i mądrości ( pradżnia ).
Ta nauka jest częścią Samyutta Nikāya (w. 420-424).