Dhadi (pendżabski: ਢਾਡੀ, Dhādi) również napisał dhadhi , to imiona bardów, śpiewaków varów (wersetów lub wierszy), ballad i innych baśni, które praktykowano na subkontynencie indyjskim pod egidą książąt i wodzów wiosek w aby podkreślić ich mężne fakty. Nazwa dadhi pochodzi od bębna używanego przez tych minstreli, który nosi imię dhad . Ich pochodzenie wywodzi się z mitologicznej walki Mahakala i Suasviryi, opisanej w Dasam Granth . Suasvirya byłby pierwszym dhadi.
W sikhizmie termin dhadi jest używany w odniesieniu do tych, którzy śpiewają modlitwy do Boga. Guru Nanak (strona 150 Guru Granth Sahib) i Guru Amar Das , opisują siebie jako dhadi Pana:
ਹਉ ਢਾਢੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਖਸਮ ਕਾ ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਆਇਆ॥
ਹਰਿ ਅੰਦਰਿ ਸੁਣੀ ਪੂਕਾਰ ਢਾਢੀ ਮੁਖਿ ਲਾਇਆ॥
ਹਰਿ ਪੁਛਿਆ ਢਾਢੀ ਸਦਿ ਕੈ ਕਿਤੁ ਅਰਥਿ ਤੂੰ ਆਇਆ॥
ਨਿਤ ਦੇਵਹੁ ਦਾਨੁ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ॥
ਹਰਿ ਦਾਤੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਇਆ ਨਾਨਕੁ ਪੈਨਾਇਆ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ
przetłumaczony:
Jestem dhadhi Wiecznego Boga, mojego Pana i Mistrza; Przyszedłem do drzwi Pana.
Pan usłyszał moje wewnętrzne smutne wołanie; W swojej obecności nazwał mnie swoim tatusiem.
Pan wezwał swojego dhadi i zapytał go: „dlaczego tu przychodzisz?”
O miłosierny Boże, proszę, udziel mi daru ciągłego medytacji nad Twoim Imieniem.
A potem Łaskawy Pan, zainspirowany przez Guru Nanaka, pozwolił mi intonować Jego Imię i pobłogosławił mnie szatami honoru. (Strona 91 Guru Granth Sahib).
Guru Hargobind używał tego terminu dhadi w stosunku do muzyków; lubił ich twórczość i przyczyniał się do rozwoju tej muzyki.
Obecnie grupy dhadi zwane Dadhi Jatha ( jatha oznacza: zespół) spotykają się w Pendżabie i śpiewają chwałę Bogu, ale także bohaterskie opowieści czy pieśni folklorystyczne, zwłaszcza podczas diwanów , spotkań religijnych czy historycznych.