| Produkcja | Jose Giovanni |
|---|---|
| Scenariusz | Jose Giovanni |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne |
Cité-Films Valoria Films Parma Productions Simar Films Rizzoli Film |
| Ojczyźnie |
Francja Włochy |
| Uprzejmy | Policjant |
| Trwanie | 92 minuty |
| Wyjście | 1970 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Ostatni znany dom to francusko - włoski film wyreżyserowany przez José Giovanniego , wydany w 1970 roku . Jest to adaptacja powieści Josepha Harringtona wydanej w 1965 roku.
Marceau Léonetti ( Lino Ventura ), odznaczony Legią Honorową komisarz policji sądowej ze znakomitą obsługą, aresztuje pijanego młodzieńca bawiącego się na rondzie za kierownicą Mercedesa 300 SL , otwierane motylkowe drzwi. Gdy zabiera go na posterunek, oskarżony z pogardą mówi mu, że jest synem słynnego prawnika i że się z nim skontaktuje. Dwa miesiące później Leonetti został wezwany przez swojego przełożonego. Rzeczywiście, słynny prawnik napisał raport, który całkowicie wypacza fakty na korzyść jego syna i sprawia, że Leonetti uchodzi za policjanta tak podatnego na przemoc, że nie powinien nawet mieć swojego miejsca w dzisiejszym społeczeństwie. Aby uspokoić sprawę, Léonetti zostaje tymczasowo przeniesiony na mały posterunek policji w sąsiedztwie.
Na nowym stanowisku wkrótce zajmie się tropieniem zboczeńców, którzy szaleją w kinach. Aby służyć jako przynęta w tej misji, dodano do niego nową asystentkę policji, Jeanne ( Marlène Jobert ), młodą kobietę z Lyonu, która zrezygnowała ze studiowania listów.
Pewnego dnia komisariat policji, dla którego przeszukiwał kina, postawił mu nową misję: poszukiwanie świadka, który wyjechał bez adresu i zaginął od pięciu lat. Chodzi o pewnego Rogera Martina ( Philippe March ), księgowego, który mógłby odegrać kapitalną rolę w procesie słynnego gangstera Soramona, który ma się odbyć osiem dni później. Jego koledzy insynuują, że to śledztwo będzie czysto formalne, ponieważ wyznaczony czas byłby zdecydowanie za krótki na odnalezienie świadka zaginionego na tak długi czas. W rzeczywistości, nawet jeśli są ostrożni, aby mu nie powiedzieć, koledzy Leonettiego znają jego zdolności i nieugiętość i czują, że jest ich ostatnią deską ratunku i być może odniesie sukces tam, gdzie wszyscy inni zawiedli.
Leonetti i jego młody asystent natychmiast wyruszają na poszukiwanie tajemniczego Martina. Początkowo mają tylko jeden trop: ostatni znany dom Martina, z którego nie mają nawet zdjęcia. Jednak od pierwszego dnia odkrywają dwa nowe elementy: po pierwsze, że Martin ma z nim dziecko, a po drugie, że wspólnicy Soramona również szukają tajemniczego świadka.
Drugiego dnia dowiadują się, że Martin jest owdowiałym i mieszka ze swoją dwunastoletnią czy trzynastoletnią córką. W tym wyścigu z czasem odkryją, że dziewczynka jest chora i przyjmuje pewne leki. Dzięki tym wskazówkom w końcu osiągają swoje cele, nie bez konieczności konfrontacji z poplecznikami Soramona.
Martin zeznaje na rozprawie i Soramon zostaje skazany. Następnego dnia świadek, który do tej pory przedsięwziął tyle środków ostrożności, pozostawiony sam, zostaje dźgnięty nożem przez jednego z ludzi gangstera na oczach swojej córki. Zrozpaczona Jeanne rezygnuje z pracy w policji.
Do muzyki François de Roubaix, ostatni obraz ofert filmowych, a epilogiem, zdanie z Eminescu : „... bo życie jest dobra utracone, gdy nie żył tak jak my.” Chciał” , podsumowując rozczarowanie zawodowe inspektora Léonettiego.
|
Niewymieniony w czołówce
|
Okres zdjęciowy: od 29 września do 29 listopada 1969 roku .
Plenery zostały w całości sfilmowane w Paryżu i regionie paryskim, w szczególności w tych sektorach:
Muzykę skomponował François de Roubaix . Główny motyw został wykorzystany przez Robbiego Williamsa do próbki w jego piosence Supreme (in) pojawiającej się na jego albumie Sing When You're Winning .
Kilku innych artystów z anglosaskiego świata muzycznego (zwłaszcza rap ) również próbowało samplować ten motyw, w szczególności Dr. Dre (na albumie Compton w 2015 roku), Kid Cudi , Missy Elliott , Lil 'Bow Wow , Lana Del Rey i Gloria Gaynor w jej piosence I Will Survive , napisanej przez Freddiego Perrena (en) i Dino Fekarisa (en) .