| Narodziny |
26 stycznia 1921 Josselin |
|---|---|
| Śmierć |
24 listopada 2014(w wieku 93 lat) Malestroit |
| Imię urodzenia | Marie Denise Eugenie Elicot |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Pracownik , bojownik ruchu oporu , historyk regionalista |
| Nagrody |
Sygnet odznaczenia medalem wojskowym Legii Honorowej Croix de guerre 1939-1945 |
|---|
Denise Josse-Elicot , urodzona dnia26 stycznia 1921w Josselin w departamencie bretońskim Morbihan we Francji zmarł dnia24 listopada 2014w Malestroit w Morbihan, jest pracownikiem PTT i francuskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej . W Ruchu Oporu Denise Elicot jest oficerem łącznikowym odpowiedzialnym za tajną komunikację, produkcję i dystrybucję fałszywych dokumentów, opiekę nad zapasami broni i zakwaterowanie lotników alianckich. Denise Josse-Elicot jest później regionalist historyk .
Marie Denise Eugénie Elicot, zwykle Denise Elicot, urodziła się w Josselin w Morbihan , w Bretanii , na26 stycznia 1921.
W 1938 roku wstąpiła do poczty , telegrafu i administracji telefonicznej . Zaczyna od różnych wymian.
W czasie II wojny światowej otrzymała imięStyczeń 1941na stanowisku tymczasowego syndyka i jedynego pracownika poczty Roc-Saint-André w Morbihan. Oprócz samej poczty posiada poczekalnię, a także kuchnię z widokiem na dziedziniec z małym ogrodem.
Pod okupacją niemiecką ten układ okazał się nieoceniony ze względu na izolację i dyskrecję. Z Denise Elicot skontaktował się pod koniec 1942 r. Porucznik żandarmerii , Théophile Guillo, który był również szefem sztabu Tajnej Armii w Morbihan. Jest to przede wszystkim pewien list, po czym zgadza się trwale pracować dla Ruchu Oporu . Guillo, który potrzebuje współudziału poczty w okolicy, mówi mu: „Nie zapominaj, mademoiselle, że to dla Francji” .
W Ruchu Oporu Denise Elicot jest oficerem łącznikowym, któremu powierzono kilka obowiązków. Odpowiada za łączność telefoniczną, którą zapewnia potajemnie, oraz za kilka innych usług. Dba o produkcję fałszywych papierów, dzięki posiadanym gumowym stemplom, które mogą imitować te z prefektury; dba również o ich dystrybucję, na korzyść oporu i odporności na STO . Odpowiada również za zapas broni i amunicji , ukryty w workach pocztowych. Przyczynia się również do zakwaterowania lotników alianckich czekających na eksfiltrację do Anglii .
Według Jean-Paula Lefebvre-Filleau , pomimo braku doświadczenia, wykonuje te obowiązki z entuzjazmem. Czyni to bez wzbudzania podejrzeń, aż do Wyzwolenia .
Jego działalność w ruchu oporu przyniosła mu prestiżowe wyróżnienia. W szczególności otrzymała Krzyż Kawalerski Legii Honorowej , Medal Wojskowy , Krzyż Wojenny 1939-1945 , Medal Ruchu Oporu .
Po wojnie Denis Elicot poślubił pana Josse i został Denise Josse. Pod pseudonimem Denise Josse-Elicot opublikowała książkę o Vezin-le-Coquet i jego rezydencjach w 1974 r., Kolejną o Pleucadeuc w 1992 r. I kolejną o historii Lizio w 1996 r. Przewodniczy uniwersytetowi czasu wolnego w Oust Valley.
Denise Josse-Elicot umiera w Malestroit w Morbihan dnia24 listopada 2014. Jego pogrzeb odbył się 27 listopada w kościele Roc-Saint-André .
Jego rower znajduje się w zbiorach Breton Resistance Museum .
Denise Elicot-Josse otrzymuje następujące wyróżnienia: