| Narodziny |
12 czerwca 1798 Pont-Audemer |
|---|---|
| Śmierć |
10 czerwca 1863numer Illeville-sur-Montfort |
| Narodowość | Francja |
| Zajęcia | Poeta , pisarz , botanik , archeolog |
| Członkiem |
Towarzystwo Antykwariuszy Normandii Francuskie Towarzystwo Archeologiczne Wolne Towarzystwo Emulacji Sekwany-Morskiej |
|---|
Delphine Philippe-Lemaître , ur12 czerwca 1798w Pont-Audemer i zmarł dalej10 czerwca 1863do Illeville-sur-Montfort , jest historykiem , archeologiem , botanikiem i francuskim poetą .
Delphine Lemaître wcześnie wykazywała bardzo wyraźne skłonności do pracy, a ponieważ jej małżeństwo nie było szczęśliwe, szukała pocieszenia w badaniu kwiatów.
Poświęciwszy się żarliwie botanice , oddała się swojemu ulubionemu smakowi antyków jej rodzinnego kraju i wzbogaciła monumentalną Revue de Rouen i Biuletyn o pouczające i interesujące artykuły napisane z surowym sumieniem, dochodzenie wyczerpujące w najdrobniejszych szczegółach i pełne opisy. Jego uwaga na kaplicy i fontannie Trójcy Świętej w Ézy-sur-Eure zwróciła więc uwagę na te oznaki starożytności celtyckiej, a także opis zamku La Court w Saint-Philbert-sur-Risle na okazałej rezydencji. z Pontchartrain , Choiseul-Gouffier i Montpoignant.
W ogłoszeniu archeologiczno-historycznym na zamku Sorel Lemaître zaprzeczył przypisywaniu Agnès Sorel , akredytowanej wówczas wśród mieszkańców kraju, której figury nadal wydawały się wyryte na fryzie portalu. Pokazała z pewnością, że portal ten nie był dziełem piękna pani i on rzeczywiście datowane na XVII -tego wieku.
Lemaître przeprowadził to badanie na temat baronii Saint-Philbert-sur-Risle, aby rzucić światło na fakt historyczny związany z historią książąt Normandii , udowadniając bezspornymi zeznaniami, że Guillaume Longue-Épée , drugi książę Normandii, poślubił nie Sprota, córka Herberta, hrabiego Senlis, ale Liutgarde , córka Hériberta, hrabiego Vermandois; że Sprota była tylko frillą tego księcia, a po jej zamachu, zapomnianej i opuszczonej przez wszystkich, została przyjęta przez Asperlenga, bardzo bogatego człowieka, właściciela baronii Saint-Philbert, który ją poślubił. To, co było w stanie skłonić kilku historyków do przyznania małżeństwa księcia Wilhelma ze Sprotą, to fakt, że ten książę, który miał zamiar wycofać się z klasztoru Jumièges i nie mieć dziecka Liutgarde, uhonorował swojego następcę Richarda , owoc jego „ more danico ”zjednoczenie ze Sprotą. Lemaître przedstawił w tej kwestii, którą zajmował się już Licquet w swojej Historii Normandii , dowody tak liczne, tak rozstrzygające, że zamknęli debatę na ten temat.
Najważniejszym dziełem pozostawionym przez Lemaître'a jest jego Histoire de la ville et du château de Dreux , dzieło, w którym wykorzystano ważne materiały i o którym Amélie Bosquet powiedziała, że „musi stawiać autora na czele. do której należy, aby oczyścić cierniste pole naszych lokalnych starożytności. Lemaître pracowała również na rzymskich drogach Roumois i zamierzała napisać historię kościołów okręgu Pont-Audemer. Opublikowała już kilka wartościowych artykułów na ten temat w monumentalnym Biuletynie , między innymi o Montfort , Appeville , Brześciu , a przede wszystkim na witrażach kościoła Saint-Ouen w Pont-Audemer , kiedy śmierć przyszła ostatnie poprawki do jego rękopisów, które w związku z tym pozostały niedokończone.
Praca Lemaître, który był członkiem Société d'Émulation , Association normande, Société française pour la Conservation des monuments , des Antiquaires de Normandie , itp., Charakteryzowała się dbałością o szczegóły, co pozwoliło mu na tworzenie nauki niedrogie bez jej zmniejszania.