David Hœschel

Grawerowanie autorstwa Johanna Jacoba Haida (ok. 1747). Biografia

Narodziny	8 kwietnia 1556 Augsburg
Śmierć	19 października 1617(61 lat) Augsburg
Zajęcia	Bibliotekarz , klasolog

Inne informacje

Ruch	Niemiecki renesans

David Hœschel , urodzony dnia8 kwietnia 1556w Augsburgu, gdzie zmarł19 października 1617, jest niemieckim humanistą hellenistą.

Biografia

Urodzony w biednej rodzinie, z ojca nauczyciela, korzystał z patronatu Fuggerów i studiował w college'u Sainte-Anne w Augsburgu, gdzie był ulubionym uczniem hellenisty Hieronima Wolfa . W latach 1576-1579 studiował także w Lauingen , Lipsku i Wittembergii . Wiosną 1581 r. Został mianowany profesorem wyższej klasy kolegium Sainte-Anne w Augsburgu, które pełnił aż do śmierci. W 1593 r. Został także rektorem kolegium i kustoszem biblioteki miejskiej.

Dwie inne wielkie postacie Collège Sainte-Anne to Simon Fabricius (1533-1593), hellenistyczny następca Wolfa na stanowisku rektora, który był również profesorem Hœschela, oraz lekarz, matematyk i filolog Georg Henisch (1549-1618), który nauczał w Sainte-Anne w latach 1576-1617. Środowisko humanistyczne Augsburga skupiało się w szczególności wokół Markusa Welsera , członka bardzo starej patrycjuszowskiej rodziny miasta , biznesmena prowadzącego rodzinny biznes wraz z braćmi Matthäusem i Paulusem, burmistrzem Augsburga w 1611, ale także humanista , historyk, właściciel bogatej biblioteki skatalogowanej przez Davida Hœschela. Augsburg był wówczas przystanią tolerancji religijnej: profesorowie Sainte-Anne (Wolf, Fabricius, Henisch, Hœschel) byli protestantami, wszyscy przeszli przez Wittemberg i byli bezpośrednimi lub pośrednimi uczniami Philippe'a Mélanchthona ; Welserowie byli katolikami; że jezuici z siedzibą w Augsburgu, w 1582 roku, kolegium Saint-Sauveur finansowane przez zapis z Fugger , z wybitnych profesorów ( Jacob Pontanusa , Matthieu Rader ), z którymi protestancki Hœschel mieli przyjazne i owocne relacje. Jako profesor i rektor College Saint-Anne był bardzo zainteresowany refleksją, jaka toczyła się w sprawach pedagogicznych: w 1614 r. Sprowadził do Augsburga i zamieszkał u niego nowatorskiego pedagoga Wolfganga Ratke , któremu towarzyszył Joachim Jung. i przez Christopha Helwiga .

Utrzymywał bogatą korespondencję ze wszystkimi wielkimi uczonymi protestanckimi tamtych czasów, w szczególności: Izaakiem Casaubonem , Josephem Juste Scaligerem , Joachimem Camerariusem Młodszym i jego bratem Philippe Camerariusem , Juste Lipse , Marquardem Freherem , Danielem Heinsiusem .

Pracuje

W 1594 r. Za pieniądze Welserów założono wydawnictwo pod szyldem Ad insigne pinus , którego kierownictwo powierzono Dawidowi Hœschelowi, a którego celem była w szczególności publikacja niepublikowanych tekstów greckich, które ukrywał bogacz. zbiór rękopisów z biblioteki miejskiej. W rzeczywistości w latach 1543/44, kiedy ten ostatni został właśnie założony, w celu zapewnienia mu nabycia w Wenecji od kupca kreteńskiego Antoine Éparque stu rękopisów greckich za kwotę stu koron. ”Złota; skarb trafił w tym czasie do Wolfganga Musculusa . Georg Henisch założył katalog tej kolekcji, a David Hœschel był odpowiedzialny za druk: Catalogus codicum Græcorum qui sunt in biblieca reipublicæ Augustæ Vindelicorum (1595).

David Hœschel wydał bardzo wiele wydań tekstów greckich, kilkakrotnie wydawał zasady , których teksty i notatki zostały przejęte w późniejszych wydaniach (nie tylko z rękopisów augsburskich, i to nie tylko w wydawnictwie Ad pinus badge ). Ogółem wydał około siedemdziesięciu publikacji.

Publikacje

homilie niektórych Ojców Teoforycznych , którymi są Bazyli z Cezarei , Grzegorz z Nyssy , Grzegorz z Nazjanzu , Jan Chryzostom , Germain z Konstantynopola (z Michaelem Manger, 1587);
trzy niepublikowane broszury Filona z Aleksandrii ( Frankfurt , z Jeanem Wechelem, 1587);
homilia na temat Przemienienia Pańskiego Jana Damasceńskiego (1588);
dyskurs o boskości Syna i Ducha Świętego Grzegorza z Nyssy (1591);
pięć broszur Grzegorza z Nyssy ( Leiden , 1593);
Oratio w Diem Natalem Servatoris Nostri Jesu Christi przez Jana Chryzostoma (1594);
Z prædestinatione z Gennadius Scho- (1594);
anonimowy traktat O namiętnościach ( Περὶ παθῶν ) przypisywany wówczas Andronicosowi z Rodos (1594);
Hieroglyphica przez Horapollon (1595);
przemówienie przeciwko lichwiarzom Mikołaja Cabasilasa (1595);
Streszczenie rhetoricæ przez Matthieu Camariote (1595);
Katalog Lamprias , syna Plutarcha (1597);
traktat Na kapłaństwa z Jana Chryzostoma (1599);
z prostych definicji miejsca przez Grzegorza z Nazianze (1599);
mistagogię z Massimo Wyznawca (1599);
Illyrie od wojen z Appian (1599);
tom greckich geografów Marcian z Heraclea , Scylax of Caryanda , Artemidorus of Ephesus , Dicéarch , Isidore de Charax (1600);
Biblioteka patriarchy Focjusza (Augsburg, 1601, Editio princeps niewątpliwie najbardziej błyskotliwej wkład Davida Hœschel do filologii; publikacja, również w Augsburgu w 1606 roku, z tłumaczeniem łacińskiego przez Antwerpia jezuita André Schott );
wybór rzeczowników i czasowników Attic z Frynich Arabius (1601);
sześć homilii przeciwko Żydom Jana Chryzostoma (1602);
Wprowadzenie do Pisma Świętego z Adrian (1602);
antologia na ambasady z Constantine Porphyrogenet (1603);
przeciw Celsusa z Origen (1605);
te Wars Justyniana z Prokopa z Cezarei (1607, Editio princeps tekstu greckiego);
Alexiade przez Anne Comnène (1610 Editio princeps );
Żywot świętego Antoniego z Atanazy Wielki (1611, greckiego tekstu z tłumaczeniem evagre Antiochii obok);
liczba septenario z Providentia Dei i dwa fragmenty Philo (1614).

Opublikował także słownik łacińsko-grecki, który był wielokrotnie przedrukowywany (1590, 1594, 1600).

Uwagi i odniesienia

Ten Markus lub Marx Welser był wnukiem Bartholomew Welser . Jego brat Matthäus był Reichspfennigmeister cesarza Rudolfa II od 1604 do 1609 roku.
Helmut Zäh, „Wolfgang Musculus und der Ankauf griechischer Handschriften für die Augsburger Stadtbibliothek 1543/44”, w: Rudolf Dellsperger, Rudolf Freudenberger, Wolfgang Weber (reż.), Wolfgang Musculus und die oberdeutsche Reformation, Berlin, 1997, s. 226-235 .
Te trzy broszury, które nie ukazały się w wydaniu Adrien Turnèbe z 1553 r. , Zatytułowane są po łacinie : Quare quorumdam in sacris litteris mutata sint nomina ; Z formacji Evæ ex Adami latere & de utriusque lapsu ; Somniorum Josephi, Pharaonis, pincernæque ac pistoris allegorica expositio .
Zobacz Jean Irigoin , „Le Catalog de Lamprias. Tradycja odręczna i wydania drukowane ”, Revue des études grecques , vol. 99, 1986, s. 318-331 .
Wcześniej częściowe łacińskie tłumaczenia zostały opublikowane: tłumaczenie wojny przeciwko Gotów przez Leonarda Bruni został wydrukowany w Rzymie już w 1470 roku, a inny z tej samej części przez Cristoforo Persona, także w Rzymie w 1506 roku; tłumaczenie wojny przeciwko Persom przez Raffaello Maffei zostało opublikowane w Rzymie w 1509 roku.

Bibliografia

Richard Schmidbauer, Die Augsburger Stadtbibliothekare durch vier Jahrhunderte , Augsburg, Die Brigg, 1963.
Leonhard Lenk, Augsburger Bürgertum im Späthumanismus und Frühbarock (1580-1700) , Abhandlungen zur Geschichte der Stadt Augsburg 17, Augsburg, 1968.
Leonhard Lenk, artykuł „Höschel, David”, Neue Deutsche Biographie 9, 1972, s. 368 .
Gernot Michael Müller, Humanismus und Renaissance in Augsburg: Kulturgeschichte einer Stadt zwischen Spätmittelalter und Dreißigjährigem Krieg , Frühe Neuzeit 144, Berlin, Walter de Gruyter, 2010.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :